d'n Hadeejer april 2011

Het leven proeven en voelen Jaargang 8 Nummer 4 april 2011 En óók: Gildedag in een nieuw jasje - Moeder Margriet - Vleermuizen in de Abdijtuin - HaDee@School - En nog veel meer

• Aannemer van grond-, sloop-, maai- en waterwerken • Puinrecycling • Containerverhuur • Zand, grind en puingranulaat Internet www.dijkhoff.nl Heeswijkseweg 7 & Lariestraat 25 - Heeswijk - Tel. 0413-291391 - Fax 0413-291075

Inhoudsopgave 3 Voorwoord HaDee in kleur 5 Gildedag in een nieuw jasje Dinther daagt uit 7 Een nieuw seizoen Interart en Henk’s column 9 De oudste foto van HaDee het protestantse kerkje 11 Moeder Margriet over een groot gezin anno 2011 13 Ge wit wel wittenie De column van Toon 15 FC Bernheze in de Kersouwe met Marijke als rode draad 17 Ingezonden het verhaal van de gestolen rugtas 18 Interview Babs Grefkens Portret van een veelzijdige vrouw 21 Passie voor Sport voetballer Freek Heerkens 22 Vleermuizen in de Abdijtuin en de Dorpspraat over megastallen 25 HaDeejers over de grens Merlin en Suus in Mexico 27 Nog een Ingezonden over de Heeswijkse kerk 28 HaDee@School De beurt aan de Bolderik 31 Zakelijk Bekeken Van Ganzewinkel Natuursteen 33 Vijftig jaar terug in het nieuws Brug Terug 34 Agenda Duchenne Heroes in actie En ook: FC Bernheze in de Kersouwe Voorwoord Kleur We kregen het al vaker te horen: ‘Waarom maken jullie D’n HaDeejer niet geheel in kleur? Daar wordt ie zeker nog mooier van.’ Natuurlijk hadden wij daar al eens over nagedacht, D’n HaDeejer in full colour, dat zou helemaal wat zijn! Maar daar komt toch wat meer bij kijken, vooral technisch gezien. Daarom lieten we alles maar bij het oude. Goed was goed, toch? Tot dat we voor het kerstnummer enkele pagina’s in kleur lieten opmaken en daar zoveel positieve reacties op kregen dat we toch eens gingen kijken of het voor herhaling vatbaar was. Het voorzichtige begin is er zoals je zult zien in deze HaDeejer van april. Of het het begin is van een volledig kleurrijke HaDeejer? De tijd zal het leren. Wat niet verandert is de inhoud. Ook deze keer weer tal van zaken die HaDeejers bezig houden. Zoals de Heeswijkse kerk bijvoorbeeld. Vice-voorzitter van het parochiebestuur Rob Cremers vroeg zich af of, met het oog op alle aandacht voor de toekomst van de kerk, het vorige nummer niet een special was over de veelbesproken Willibrorduskerk. Cremers klom in de pen en zet in een ingezonden artikel helder uiteen van wie de kerk in zijn ogen nu eigenlijk is. Wordt ongetwijfeld vervolgd. Ook de megastallen blijven de gemoederen bezig houden. De gemeente werd door de rechter teruggefloten in haar voornemen de eerdere besluitvorming over vergunningen voor boeren terug te draaien. In de rubriek Dorpspraat gaan we terug naar de kern met de vraag ‘Wat vindt u eigenlijk van megastallen?’ Ook hier blijkt dat de meningen verdeeld blijven. Natuurlijk ook nog aandacht voor luchtiger nieuws. Jonge sporters, vleermuizen bij de abdij, het gilde dat het roer omgooit en een mooi interview met Bas Grefkens, een bijzondere vrouw. Met mooie foto’s. In kleur… Veel leesplezier. De redactie D’n HaDeejer, maandblad voor inwoners van Heeswijk en Dinther Redactie: Annemieke van der Aa René Kuijs Tonny van Liempt Jacques van der Meijden Harry Mikkers Ad van Schijndel Medewerkers aan dit nummer: Margriet Cobben Robert Deckers Henk Habraken Marko Konings Toon Konings Matthijs van Lierop Cathelijn van der Meijden Jeroen de Mol Rene van der Pas Bart van Schijndel Noortje van Schijndel Jan Schuurmans Wim Smits Lobke Verhagen Michel van de Wetering Vormgeving: Antje van Deursen Corina Gloudemans Carlijn van der Steijn Monique van de Ven Henny Wijgergangs Fotografie: Astrid van den Broek Trudy van de Wetering Jacques Worms Piet van Zutphen Kopij/informatie: Uiterste inzenddatum: 1e van de maand E-mail: redactie@hadeejer.eu Kastanjedreef 3, 5473 SE Dinther Advertenties: Uiterste inzenddatum: 15e van de maand E-mail: advertentie@hadeejer.eu Bel Jacques van der Meijden: 06-11472441 Vragen over bezorging: Bel Toon Konings 06-53584742 bezorging@hadeejer.eu Jaarabonnement niet-inwoners: € 36,00 incl. verzendkosten Druk: Drukkerij Berne, Heeswijk Oplage: 3300 stuks D’n HaDeejer is een uitgave van Stichting Dorpsnieuws. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. Colofon Foto voorpagina: Jacques Worms 3 | april 2011

Advertorial

Emile van Zutphen (31) is al 23 jaar bij het Dinthers gilde. Als vendeliertje is hij begonnen en hij groeide uit tot een van de besten. Emile is tevens bestuurslid en daardoor zeer betrokken bij de organisatie van de kringdag. “Maar”, zegt Emile, “dat is een dag die in het verleden nogal langdradig was. Het concept was al tientallen jaren hetzelfde. Het begon met een uitgebreide erewijn, dan een vaak veel te lange optocht, waardoor de wedstrijden pas om drie uur konden beginnen en de prijsuitreiking lang uitbleef. Met name het Dinthers gilde heeft daar al jarenlang tegen geageerd. De tijd heeft niet stilgestaan en we moeten durven veranderen.” Het Dinthers gilde straalt in de persoon van Emile van Zutphen dynamiek uit en past dat dan wel in het, wat wel eens gezegd wordt ‘oubollige’ gilde? “Daar moeten we juist van af”, zegt Emile, “de tijd heeft niet stilgestaan. We moeten vlotter en flitsender worden. Toeschouwers moeten we in een korte tijd veel indrukken laten opdoen.” Hoe wil je bereiken dat die toeschouwers naar het terrein komen en er blijven? “Dat gaan we in ieder geval proberen door alle activiteiten op één veld te laten plaatsvinden. Het wordt dit jaar een zeer compact gebeuren. Toeschouwers staan rondom dat ene veld waar tegelijkertijd diverse wedstrijden plaatsvinden. Je kunt alles in één oogopslag waarnemen. Door nog veel meer veranderingen die we hebben doorgevoerd proberen we een positieve sfeer te creëren. Toespraken moeten korter worden, juryleden krijgen minder tijd om tot een beoordeling te komen, waardoor wachttijden aanzienlijk bekort worden. Het tijdschema wordt beter gehanteerd en omdat alles op één veld wordt gedaan, wordt het veel overzichtelijker. Ook maken we de dag aantrekkelijker met muziek en entertainment. Er komt een parcours, waar alle aanwezige kinderen (dus ook toeschouwers) aan kunnen deelnemen. Verder is er een spectaculair onderdeel toegevoegd: het ringsteken door de standaardrijders.” Komen de deelnemende gilden voor een verrassing te staan? “Nee”, zegt Emile, “want zo werkt dat niet. Wij hebben al lang geleden onze ideeën op papier gezet. Daarmee zijn we naar de commissies in de kring gegaan en we hebben vele malen over ons plan gesproken. Vorig jaar zomer zijn op onze uitnodiging diverse gildebroeders uit de kring naar Dinther gekomen om proef te draaien. We hebben daar een filmopname van gemaakt en die vervolgens aan de commissies laten zien. Zo kon in groter verband iedereen zien wat onze bedoelingen zijn.” En de gildebroeders gingen daar zonder slag of stoot mee akkoord? “Nee, natuurlijk niet. Dat hadden we ook niet verwacht. Uiteraard is er later nog wat aan geschaafd. Wij hebben overigens ook niet de pretentie om het ei van Columbus gevonden te hebben. Onze bedoeling was en is om een kringgildedag in een nieuw jasje te steken. Door onze inzet gaat dat gebeuren en we dagen alle gilden uit om hieraan deel te nemen. Later zal er nog uitvoerig geëvalueerd worden en ik ben ervan overtuigd dat we zullen constateren dat het nog anders kan.” Tekst: Jacques van der Meijden Foto’s: Piet van Zutphen Sint Barbaragilde uit Dinther daagt andere gilden uit op 15 mei Jaarlijkse Kringgildedag in een nieuw jasje Liefst dertien gilden uit de omgeving vormen samen de gildenkring ‘Hoge Schuts’. Op zondag 15 mei komen zij allen naar Dinther om deel te nemen aan de jaarlijkse kringdag. Deze dag heeft als motto meegekregen: ‘De Uitdaging’. ‘Er is een spectaculair onderdeel toegevoegd: namelijk het ringsteken door standaardrijders’ Gildefeestprogramma “De Uitdaging” - Vrijdag 13 mei: Feestavond voor iedereen met als klapper een optreden van Dean Saunders, winnaar van Popstars 2011. Aanvang 20.00 uur. - Zaterdag 14 mei: Jeu de boules toernooi voor iedereen. Aanvang 13.00 uur. - Zondag 15 mei: 09.00 uur: H. Mis in de St.Servatiuskerk mmv. het gildekoor 10.30 uur: Optocht, Raadhuisstraat, H.Stokstraat, Kerkstraat, Schoolstraat, Raadhuisplein, Feestterrein 11.30 uur: Massale opmars 12.00 uur: Aanvang koningschieten en overige wedstrijden 13.30 uur: Jeugdhappeningmet parcours voor alle aanwezige kinderen 16.30 uur: Ringsteken standaardrijders 18.00 uur: Muziek en entertainment 22.00 uur: Sluiting Het feestterrein is achter het gildehuis, Raadhuisplein 21b. Het parkeerterrein voor auto’s is bereikbaar via de AA-Kantstraat. Vendeliers Emile van Zutphen Ringsteken 5 | april 2011

 Bemiddeling bij aan- en verkoop van onroerend goed  Bemiddeling bij huur en verhuur van onroerend goed  Taxaties Hoofdstraat 42 5473 AR Heeswijk-Dinther Tel 0413 - 291523 E-mail: info@ketelaarsvanzutphen.nl www.ketelaarsvanzutphen.nl W. van Dijk Automobielbedrijf IN- EN VERKOOP EN REPARATIE Hommelsedijk 14 5473 RG HEESWIJK-DINTHER Telefoon (0413) 29 18 87

Tekst: Interart/Annemieke van der Aa Foto: Interart Vrijage Dit stukje schrijf ik begin april, terwijl deze HaDeejer eind april verschijnt, na Pasen maar vóór Koninginnedag. De paaseieren, die ik dan gegeten zal hebben, komen niet van de paashaas maar gewoon van mijn eigen kippen. Zoals verleden jaar hebben de oranjecomite’s van Heeswijk en Dinther besloten om Koninginnedag weer gezamenlijk te vieren op de markt, Plein 1969 in Dinther. Alleen de gezinsvieringen worden ’s morgens nog apart gehouden in de kerken van Dinther en Heeswijk. Dat doen ze, hoorde ik zeggen, omdat zo de kerk van Heeswijk weer eens gebruikt wordt. En dan de vrijage tussen Maasdonk en Bernheze. Als ik daaraan denk krijg ik spontaan de slingerschijt. Wat moeten wij met Maasdonk als ze het daar al nooit met elkaar eens zijn geweest? Als Bernheze al een wangedrocht is, is Maasdonk dat zeker ook. Nee, ruim de rommel op, zou ik zeggen. Doe Nuland bij Den Bosch en Geffen bij Oss. Vinkel kan dan eventueel bij Bernheze. Als we dan toch aan het herindelen zijn, voeg Heesch dan alsnog bij Oss, want daar hoort het thuis. Oss is rupsje nooitgenoeg, wil alles en is de afvalput, de stortplaats voor overbodige gemeenten. Heel Noord-Oost Brabant is nu al van Oss. Het gemeentebestuur van Oss fungeert nu al als een soort provinciale staten van Noord-Oost Brabant. “Ben jij niet bevooroordeeld?” vragen sommigen mij. Natuurlijk! Vooroordelen zijn oordelen die ik mij in een vroeger stadium heb gevormd, dankzij onderwijs en opvoeding, door studie en ervaring. Waarom zou ik ze a priori moeten uitschakelen? En, och ja… in mei leggen alle vogels toch weer een ei. Henk Habraken column Henk Op de plaats waar eerder de Oranjerie stond, is een geheel nieuw gebouw herrezen, waarbij vooral duurzaamheid te ontdekken is: 97 zonnepanelen, gecertificeerd hout, glas met een zeer hoge isolerende werking, een grijs water-circuit met helofytenfilter en een warmte-koudeopslag installatie. Toen Interart Galerie geopend werd in 1989 was er veel ruimte voor schilderijen en grafiek. Dankzij de opening van de beeldentuin kwam er veel ruimte voor beelden, keramiek en glas, maar bleef er een bescheiden plaats voor twee dimensionaal werk over. Nu, na 22 jaar heeft Interart een nieuw evenwicht bereikt: Interart Beeldentuin & Galerie. Het bijzondere architectonische gebouw, dat dienst doet als galerie met veel ruimte voor schilderijen, grafiek, klein plastieken en sieraden staat in een beeldentuin, waarin een tocht langs de beelden gemaakt kan worden in een natuurlijke omgeving. De nieuwe Galerie maakt het mogelijk schilderijen en grafisch werk te tonen aan de witte wanden. Harrie Gerritz toont zijn grafisch werk, dat door zijn grote eenvoud aan het eenvoudige landleven doet denken, maar dat de kleur heeft van de grote stad. Michel van Overbeeke exposeert monumentale schilderijen en klein grafisch werk. Daniël Wagenblast is een Duitse kunstenaar en een wereldreiziger in zijn beeldhouwwerk. Hij reist de wereld rond en maakt voortdurend de verbinding tussen mens en object. Midden op het grote veld kijkt de ‘Man op de wereldbol’ uit over de beeldentuin. Samen met bovengenoemde kunstenaars vertegenwoordigt bij uitstek de kleur, die Interart dit jaar wil uitstralen. Traditiegetrouw verbindt Interart ieder seizoen met een passend thema. Dit jaar is dat De Drie Idealen die bij Interart hoog in het vaandel staan: Kunst, Kleur en Duurzaamheid. Deze drie idealen worden dit seizoen op verschillende manieren gepresenteerd. Interart Beeldentuin & Galerie gaat zondag 8 mei open voor publiek. Openingstijden van do-zo va n 13.00-17.00u. Voor groepen ook buiten de openingstijden open op afspraak. Info: www.interart.nl. De nieuwe, duurzame galerie van Interart Beeldentuin & Galerie Interart Beeldentuin & Galerie heeft een primeur voor Nederland: de eerste duurzame galerie. Op dit moment wordt er nog hard gebouwd maar als de beeldentuin op zondag 8 mei open gaat voor het publiek, is de nieuwe galerie klaar. Primeur voor Interart: duurzame galerie 7 | april 2011

De uitvinding van de fotografie begint in 1816 met Joseph Nicéphore Niépce in Frankrijk, maar zijn ontdekkingen waren nog erg primitief en niet blijvend. Daarom wordt de échte uitvinding toegeschreven aan Louis Daguerre en het jaar dat daar aan gekoppeld wordt is meestal 1839. In die tijd duurde het waarschijnlijk vrij lang voor een uitvinding die in Parijs was gedaan, Heeswijk bereikte. Toch is er een foto uit 1859, twintig jaar na de uitvinding van de fotografie dus, gemaakt in Heeswijk. Je zou verwachten dat het Kasteel Heeswijk of de Abdij van Berne (toen nog geen Abdij, maar het gebouw bestond al wel) of een van de dorpskerken onderwerp zouden zijn van de eerste foto uit ons dorp. Of misschien een bekend persoon. Maar nee, het was een eenvoudig kerkje dat afgebeeld staat op onze oudste foto. Het was het protestants kerkje dat van 1822 tot 1860 aan de Lariestraat heeft gestaan. Het huidige protestants kerkhof resteert nog uit die tijd. De datering van de foto op 1859 maakt niet alleen dat het de oudste foto van Heeswijk is, het is ook een van de drie oudste foto’s van Brabant. Samen met een foto van margarinefabriek Swinkels in Helmond en van Pieter van Doorens woonhuis met oude fabriek in Tilburg uit het zelfde jaar, behoort het tot een van de oudst bewaard gebleven foto’s van Brabantse stads- en dorpsgezichten. Beschrijving Rien de Visser geeft de volgende beschrijving van de foto: “Op de foto is te zien dat het kerkje aan de rechterzijde van het huidige kerkhof stond, zowat op het erf van familie Dobbelsteen. Links op de foto staat de boerderij met schuur van familie Voets. De foto is genomen vanaf de grond naast het Huis met De Drie Dobbelstenen. De foto was in het bezit van de Abdij van Berne. Archivaris Huub van Bavel gaf deze rond 1980 aan mij, als nieuwe bewoner van het Huis met De Drie Dobbelstenen. Vanwege de fotografische en documentaire waarde is de foto sinds kort ondergebracht in het Brabants Historisch Informatiecentrum (BHIC) in ‘s-Hertogenbosch. Volgens het BHIC betreft het een albuminedruk.” Historie De historie beschrijft Rien als volgt: “In 1672 bouwden de Heeswijkse katholieken een schuurkerk aan de Lariestraat. De schuurkerk bleef door de katholieken in gebruik tot 1822, het jaar dat ze weer terug mochten naar hun oude kerk. De protestanten sloopten de schuurkerk en bouwden op die plek een nieuw hervormd kerkje. Twintig jaar later verkasten de protestanten naar Dinther waar in 1843 het huidige protestantse kerkje werd gebouwd. Omdat de paar protestanten die Heeswijk telde zo hechtten aan een eigen dorpskerkje, bepaalde de kerkenraad in 1843: ‘De Openbare Godsdienst Oefeningen zullen gehouden worden in de kerk te Heeswijk op den Eersten Paaschdag, Pinksterdag, Kerstdag en vervolgens op alle overige zon- en feestdagen. Te Dinther in de nieuwe kerk op alle overige zon- en feestdagen.’ Een oplossing die ons ook in de huidige tijd bekend voorkomt! De laatste dienst in het kerkje aan de Lariestraat vond plaats op Tweede Kerstdag 1859.” De Wojstap Kroniek In de eerste Wojstap Kroniek van 2011 staat een artikel over hoe Jan van Gemert aan de hand van een handgeschreven bestek de tekeningen van het kerkje reconstrueerde en hoe hij door deze foto die reconstructie nog eens opnieuw moest doen. Deze Kroniek is een tijdschrift over de geschiedenis van onze dorpen die vier keer per jaar verschijnt. Met bijvoorbeeld artikelen over de geschiedenis van de Katholieke Vrouwenorganisaties, over de stoomtram die van 1881 tot 1939 door onze dorpen reed of over Dieneke van der Meijden, die als vroedvrouw duizenden kinderen ter wereld hielp. Het meest recente nummer is altijd te verkrijgen bij Paperpoint en Henk Habraken. Ook oudere nummers zijn nog verkrijgbaar via esstede@home.nl. Protestants kerkje in 1859 al op de gevoelige plaat gezet Oudste foto van Heeswijk-Dinther ontdekt Tekst: Bart van Schijndel Foto’s: René Kuijs 9 | april 2011

De Morgenstond 35 5473 HE Heeswijk-Dinther T. 0413 29 36 63 F. 0413 29 36 69 info@adviesburojanvangerwen.nl www.adviesburojanvangerwen.nl Beton- staal- en houtconstructies Brandpreventie Hadeejer.indd 1 11-04-2006 21:37:38 ACCU’S M. Dobbelsteen Lariestraat 23A Heeswijk-Dinther Tel. 0413 - 291382 Mobiel 06 - 12097637

Al meer dan een halve eeuw wordt moederdag in Nederland gevierd op de tweede zondag van mei, net als bijvoorbeeld in België, Duitsland, Denemarken en Australië. We zochten met de redactie van d’n HaDeejer naar een moeder met vijf of meer kinderen, maar die zijn niet dicht gezaaid. Margriet Cobben zorgt in de Mgr. van Oorschotstraat samen met haar man Peer Visser voor vijf kinderen, vier van haarzelf en één pleegkind. Dat zijn Mare (16), Jelte (14), Lytse (12), Falke (10) en pleegkind Nour (13). Een gesprek over ‘de lusten en de lasten’ van het moederschap. Tekst: Ad van Schijndel Foto’s: René Kuijs, Jacques Worms De lusten en de lasten van het moederschap Margriet Cobben: ‘Ik heb altijd veel kinderen gewild’ De kinderen zijn heel duidelijk over mamma Margriet: “Ze is heel goed in voorlezen en verhalen verzinnen, in eten koken en huiswerk controleren en in dwingen om je kamer op te ruimen en te helpen met het huishouden. Ze is slecht in hardlopen, en kan vooral slecht tegen haar verlies; ze wil altijd per se winnen.” En inderdaad, als er drie stoppen met hun huiswerk, informeert Margriet of ‘alles nu wel echt af is, dan mag je iets anders gaan doen’. Verder zeggen de jongelui nog dat ze niet verwend worden, want je kunt wel zeuren, maar dat helpt niet. En: “Misschien krijgt mam met moederdag een cadeautje, als we het niet vergeten…”. Druk en gezellig Margriet Cobben vertelt dat ze de kinderen samen met man Peer vrij precies gepland heeft. “Ik was 32 jaar en afgestudeerd, ik had al een tijd gewerkt en we woonden al een jaar of zes samen. Dat was gewoon een mooi moment om te beginnen. Ik heb altijd veel kinderen gewild. In Nijmegen zag ik allemaal gezinnen met twee kinderen en een hond. Toen dacht ik al: dat wil ik niet. Ik hou van drukte om me heen. Gezellig. Er zijn altijd anderen als je thuis bent.” Er zijn volgens moeder Margriet verschillende fasen in het moederschap. “De échte ervaring van moeder worden heb je maar één keer; daarna komen er gewoon kinderen bij. Een bepaalde tijd had ik twee of drie kinderen in de luiers, dan ben je daar druk mee, hoewel ik ben blijven werken tot de jongste vier was. Het is dan nog echt verzorgen, ze praten nog niet terug. Een leuk moment is als je kunt gaan voorlezen. Je kinderen gaan meepraten, het wordt gelijkwaardiger en je moet je rol als autoriteit opgeven. Zeker als ze 14, 15, 16 worden. Ook je stemgeluid verandert.” Plannen Natuurlijk kent het moeder-zijn lusten en lasten. “Het is voor alles heerlijk dat je jonge mensen hebt, die onvoorwaardelijk van je houden,” zegt Margriet. “Ze aanbidden je, dat krijg je alleen van je eigen kind. Ik geniet ook van de lol, het plezier in huis en ik vind het leuk om voor iemand te zorgen. Je ziet hoe ze opgroeien en je helpt ze om hun weg te vinden.” Margriet Cobben Lees verder op pagina 13 11 | april 2011

Heeswijk-Dinther Kerkstraat 1 5473 GM Heeswijk-Dinther Tel. 0413-29 31 92 Fax 0413-29 35 20 Geffen Dorpstraat 43 5386 AL Geffen Tel. 073-532 55 22 Fax 073-532 55 44 F.T.W.M.M. Hanegraaf Accountantadministratieconsulent info@soestacc.com H. Stokstraat 4 Heeswijk-Dinther T(Fitness) 0413-22 84 21 T(Fysio) 0413-22 85 09 E info@mtc-bernheze.nl I www.mtc-bernheze.nl Blijf in beweging • Fitness • Bedrijfsfitness • Arbeidsreïntegratie • Preventie • Sportrevalidatie •

Ge wit wel wittenie Tinus Verhage, wie kentem nog? Lang geléje dinnik ojt is meej mè spap en smam òn de fietstocht van de Boerenbond. Stelde nie veul veur. Rondfietse mè ’n briefke wè iemes dan veurlaas. En iemes derbè die dan steeds ùtlin wor we ware (of wij dè nie wisse!) en altet unnen èigenwijze derbè die konstant zin dè we ollemol verkeerd fietsten. Wor we links ginge han we rechs gemoete, en volgens hum klopte de roetebeskrèving nojt. D’r waar vùr men ès opgeskote mènneke nie veul òn. Ik din toentertet op de zondegemiddeg liever ’t bos in, tusse de wilde biste (knèntjes en fezante), ’n bietje doerakke. Ik moes munèige tusse al die auw, gruweluk traag fietsende boere mar ’n bietje zien te vermake. We fietsen langs auw meules en boerderèje en dur bospedjes. Niks nèjts, ik ha dè allemol allang gezien. Goedbedoelende menskes sprake mèn soms òn en zinne “kiktis jonge, ziede dè? Mooi wanne?” Ik keek toen op en zaag unne stompe tòrre van steen. ’n Gruweluk lelluk vervalle ding, rontelùm in de pikkers. ’n Afgeblot grijs geval mè kepot glas in de room. Miskien ojt mooi gewist toen al dees menskes zellef nog hoor han. Mooi memente zate soms in gewone dinger. Tinus Verhage ston bè ’t èindpunt wor we ollemol ’n stuk worst krége. Toen alle boere ’n por borrels op han, kwaamp Tinus mè de mededeling detter nog worste over waare, en offer iemes nog unnen halve wèrme worst luste. Iemes zin: “Nou, ik lus zellefs nog wel unnen hele worst.” “Mar”, zin Tinus “Ik bedoel hallef wèrem.” Onbedoeld ’n grapje gemakt, dè vonnik skôn. Vèin ik trouwes nog steeds skôn, zo’n woordgrapjes. Tinus trouwes, wier in de volksmond ‘skéve’ Tinus genoemd. Dè kwaamp umdè zunne kop ietsken skuins ston. Wij han door ôk aalt ’n woordgrapje over, en zinne van ‘skéve’ Tinus: “z’n bruur is rechter.” Krek zowiets ès ojt unne mens mè z’n hundje. Hij moes z’n hundje wegbrenge want de dierenarst moessem afmake. “En”, wier gezeet, “wanneer issie kloor?” Zellef hebbik ’t ôk wellis ojt gehad, al zittik er zellef wel ’n bie tje op te aze ùm zo’n woordgrapjes te kunne make. Vurrig joor moes ik mè kersmis unnen verlengkabel hebbe. De mens in de winkel ha venalterente verlengkabels en hij vroeg: “Hoe lang wildem hebbe?” Ik zin netuurluk: “Mwah, ongeveer driej wéke.” Of dieje keer dè ik trugkwaamp van ’t gemintehuis. Iemes vroeg: “En, waar ’t gelukt?” Ik zin: “Ja, m’n rijbewijs is wir verlengd. Tis nou anderhalve meter lang.” ToKo column Toon Maar dan de lasten: “Tegelijk leggen vijf kinderen een enorm beslag op je tijd: het huishouden, een ongelooflijke berg was, de boodschappen. En alles wat je moet onthouden van muziekles tot hockeytraining of een bezoek aan de tandarts. Dat kost veel energie en aandacht. Ik werk nu 3½ dag als hoofd communicatie, zit in de ouderraad van Bernrode, en werk mee in de jeugdcommissie van de hockeyclub en bij d’n HaDeejer. Het eist goed plannen, het is veel met een flink gezin erbij, maar niet voor mijn gevoel.” Pleegmoeder Al ruim drie jaar is Margriet ook pleegmoeder. Er is o.a. acht maanden lang een meisje in het gezin geweest en nu draait Nour al een jaar mee. Ze is er via zoon Jelte gekomen. “Het is er gewoon eentje meer,” zegt Margriet. “Het is triest dat er te weinig pleegmoeders zijn. Wij hebben de tijd en de ruimte. Eerst volg je een cursus en daar geef je aan wat je wilt, jongen of meisje, leeftijd enz. De pleegzorg zoekt en begeleidt de pleegouders en zorgt ook voor de onkostenvergoeding. Je biedt een kind zorg en een veilige plek en tijd. Het geeft natuurlijk ook strubbelingen in huis. Het kind blijft haar moeder missen, die kun je nooit echt vervangen. We zijn indertijd begonnen met een paar maanden en het is doorgelopen.” Moeder zijn in deze moderne tijd heeft wel zijn specifieke eisen. “Ik volg mijn kinderen op internet, Facebook en Hyves. Ze moeten leren er niet alles op te zetten. Ik wil inzage hebben in waar ze mee bezig zijn. Je moet overal over met ze praten, drank, voorbehoedmiddelen, omgaan met elkaar, enz. Verder heb ik het niet zo op moederdag, ik vind het een ouderwetse verheerlijking. Je kiest samen voor wat je op zo’n dag doet.” Vervolg van pagina 11 13 | april 2011 Margriet, Peer en de kinderen

Mat Raeymaeckers Welke foto hang je op in de Kersouwe? Ik heb samen met Michel Oomen ervoor gekozen om studiofoto’s te maken. Dit hebben we begin maart gedaan. We wisten eigenlijk niet zo goed wat we wilden en we hebben daarom de vrijheid genomen van alles uit te proberen. Een rookmachine, een plantenspuit, soorten belichting, van alles. Uiteindelijk hebben we allebei uit ons eigen werk de foto gekozen die ons zelf het meeste aansprak. Michel heeft er eentje met een raam gekozen, ik deze. Overigens verschijnt er ook een boekje bij de tentoonstelling. Dat heet De rode draad, en daar worden deze foto’s in gepubliceerd. Jos Nijssen De naam van de foto is Spelend leven. Ik wilde per se geen studio opname, dat vind ik te statisch. Het moest iets levendigs zijn, een spontane foto. Bovendien wilde ik een positief beeld van het agrarische leven neerzetten. Zo kwam ik bij een koe in de stal waar ook kalfjes stonden. Ik wil met mijn foto’s iets vastleggen dat in het dagelijks leven zo snel voorbijgaat dat je het eigenlijk niet ziet, een moment vastleggen. De zon scheen die dag door de ramen en de staldeuren dus ik hoefde niet eens te flitsen. Dat was achteraf een geluk, want ik ben niet zo’n voorstander van bewerken. Ik wil graag foto’s maken die in één keer goed zijn. Ik pas de kleuren, de donkerte iets aan, maar verder wil ik het gewoon laten zien zoals het is. Hoe meer echt fotowerk, hoe mooier ik de foto vind. Buiten de rode draad, waarvoor iedereen één foto tentoonstelt, komt er ook ander werk te hangen. In deze stal heb ik een stuk of dertig foto’s gemaakt, daar heb ik er nog vier van uitgekozen voor de expositie. Ik zit trouwens pas sinds juni vorig jaar bij de fotoclub. Daar zitten echte fanatiekelingen, met veel verstand van zaken, waar ik nog een hoop van kan leren. En deze tentoonstelling maakt dat ik echt serieus nadenk over hoe en wat ik fotografeer. Uiteindelijk leer je fotograferen van kijken, goed kijken. Ineke Ketelaars Mijn uitgangspunt was spiegeling en ik wilde een buitenopname maken. Dat is een bewuste keuze, ik heb wel gewacht op mooi licht maar wilde geen studio opname. Ik ben naar de Aa in Dinther gegaan en daar wilde ik twee dingen doen met thema spiegelen. Een aantal opnames met Marijke gespiegeld in het water in allerlei situaties en deze met de luchtspiegeling. En die heb ik uiteindelijk gekozen. De andere foto wil ik elders op de expositie ook laten zien. De foto heet luchtspiegeling en ik wil erin verbeelden dat Marijke haar eigen luchtspiegeling heeft gevangen Het is een losse foto, maar ik hang ook een serie in de Kersouwe. Die heb ik gemaakt na een lezing van een landschapsfotograaf voor de fotoclub. Hij heeft me geïnspireerd om te kijken naar landschap waar iets gebeurt. Ik ben bij de schaapsherder in Schijndel langs geweest. Elke dag gaat de kudde naar een dagweide, en daar was hij net mee bezig, met zijn honden en dat was een mooi moment. Deze serie komt elders in de Kersouwe te hangen. Tekst: Margriet Cobben Foto’s: Bernhezer Fotoclub Ineke Ketelaars Jaarlijkse expositie Bernhezer Fotoclub in De Kersouwe Model Marijke van Oorschot als rode draad De jaarlijkse expositie van de Bernhezer Fotoclub in De Kersouwe is op zondag 8 mei. Zoals elk jaar is er een rode draad ingebouwd, een opdracht waar alle deelnemers hun eigen invulling aan moesten geven. Dit jaar was de rode draad het model dat gefotografeerd werd: Marijke van Oorschot. De HaDeejer laat drie fotografen aan het woord over hun eigen werk. Waarom hebben ze juist voor dit beeld gekozen? Mat Raeymaeckers Jos Nijssen 15 | april 2011

Nova Oerlemans Met Gorgo zijn we derde geworden bij de meerkamp in Oss. En daarom hebben we een beker gekregen. HaDee kupke Ingezonden Verdwenen rugzak door Hans Manders Boos is niet het goede woord. Verontwaardigd komt al dichter in de buurt. Maar eigenlijk zijn we vooral een beetje verdrietig. Zoiets hadden we immers in ons gemoedelijke HaDee niet verwacht. Ik snap dat het een wat vreemd gezicht was: een vlag met een schooltas in de eerste dagen van april. Dat is toch geen tijdstip waarop kinderen een schooldiploma halen, zullen meerdere passanten in de Beukendreef gedacht hebben. Maar onze oudste dochter heeft op de laatste dag van maart wel degelijk een diploma in ontvangst genomen: ze is na ruim drieënhalf jaar vervroegd afgestudeerd als mbo-verpleegkundige. Daar waren (en zijn) we als ouders behoorlijk trots op. En dat wilden we onder andere door die vlag laten zien. Hoewel ze de laatste jaren haar eastpak rugzak niet meer gebruikte, hebben we die aan de vlaggenstok gehangen. Als een symbool voor de noeste arbeid die ze verricht heeft. Geen haar op ons hoofd dat er aan dacht dat die tas daar niet veilig hing. We woonden toch immers in HaDee! Helaas, we hebben ons mooie dubbeldorp overschat. Toen ik op maandagmorgen 4 april de krant uit de bus wilde trekken, zag ik vlag en vlaggenstok in de voortuin liggen. De blauwe eastpak was nergens te vinden. Een kwartier later las ik in de krant een artikel met als kop ‘Nederland is in de ban van fris optimisme’. Dit ging over de uitkomst van een onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau. Wat blijkt: steeds meer Nederlanders zien het helemaal de goede kant opgaan met ons land. Dit optimisme zou andere ochtenden zeker aanstekelijk op mij werken. Maar juist op deze ochtend werd ik er wat cynisch van. Wie de nieuwe eigenaar van mijn dochters eastpak ook is, ik hoop dat hij of zij dit artikel onder ogen en het schaamrood op de kaken krijgt. Heb je iets leuks te melden of wil je je mening kwijt over een van onze artikelen. Schrijf een brief of mail dan naar de HaDeejer... Er is naast Plein 1969 nog ruimte genoeg voor een flinke varkensstal Feest bij VV Heeswijk Voetbalvereniging VV Heeswijk viert in het weekeinde van 13 en 14 mei het 60-jarig bestaan met een uitgebreid feestweekeinde. De vrijdagavond is er een (besloten) sponsoravond waaraan onder anderen Harry van Raaij en Theo Lucius zullen meewerken. De zaterdagochtend gaat van start met een jeugdzeskamp. De officiële opening van de nieuwe accommodatie vindt zaterdagmiddag om 14.30 uur plaats door burgemeester Jos Heijmans en de sportwethouder. “Onze 40 jaar bestaande accommodatie was ondanks goed onderhoudswerk nodig toe aan vernieuwing en uitbreiding. Het werd te krap, er waren meer kleedruimtes nodig en de bestaande moesten worden gerenoveerd”, aldus voorzitter Peer Verkuijlen. Vervolgens worden enkele jubilarissen gehuldigd. Zaterdagmiddag vindt er ook een bijzondere voetbalwedstrijd plaats. Deze gaat tussen legendary Heeswijk, een sterrenteam van weleer, tegen een samenstelling van de voetballers die onder anderen vanuit Heeswijk als profvoetballer zijn begonnen In een speciale feesttent wordt ’s avonds een groot feest voor alle leden en vrijwilligers gehouden waar de topformatie Manilla voor de muziek zorgt. “We pakken het wat bescheiden aan”, stelt Verkuijlen. “We hebben vooral gewerkt aan de nieuw- en verbouw. Dat is het mooiste cadeau voor het 60-jarig jubileum. Daarnaast is er het jubilieumalbum met de voetbalplaatjes nog waar iedereen erg veel plezier aan heeft mogen beleven. Hartstikke mooi toch. En nou ook nog in de race voor de titel. 2011 kan al niet meer kapot!” Survivaltocht Ranja Stichting Ranja houdt in samenwerking met het Oranjecomité Heeswijk-Dinther op 30 april weer een spannende en actieve survivaltocht in en rondom het Aa-dal. Iedereen van 11 tot 16 jaar kan meedoen. Je moet onder anderen klimmen, bouwen, racen en balanceren boven het water. Dus een setje droge kleding is geen overbodige luxe. De start is bij soos iMeet. Inschrijven kost 1,50 euro en kan tussen 11.00 en 12.00 uur bij de soos. De dag is rond 15.00 uur afgelopen. Stichting Ranja is ook nog op zoek naar enthousiaste mensen om mee te helpen en een spel te begeleiden. 17 | april 2011

Babs Grefkens (76) zit nog lang niet stil. Ze woonde en werkte in verschillende plaatsen door het hele land en zet zich in voor meerdere goede doelen en instanties: Rode Kruis, Wereldwinkel, bloedbank Sanquin en de Justitiële Inrichting in Vught. Een openhartig gesprek met een zorgzame vrouw. Tekst: Noortje van Schijndel Foto’s: Jacques Worms HaDeeinterview Portret van een veelzijdige en zorgzame vrouw: Babs Grefkens Het leven proeven en voelen Babs woont in een authentiek huis aan de Balledonk, nummer 5. Sfeervol ingericht met iconen, beeltenissen van engeltjes, Maria en Moeder Theresa. Als ik om elf uur ’s ochtends aanbel, is ze net de kaarsen aan het aansteken. Babs vertelt honderduit over haar leven in de buurt van ‘t Gooi, haar werkzaamheden in verschillende ziekenhuizen en de vele uren, die ze aan vrijwilligerswerk besteedt. Onbezorgd In 1934 werd Babs geboren in Naarden. Ze groeide op met vier zussen en drie broers in een Rooms-Katholiek boerengezin. “Mensen zullen wel niet verwachten dat ik een boerendochter ben,” lacht Babs. “Ik heb het werken niet uitgevonden, net als mijn moeder. Ik poets helemaal niet graag, maar de benedenverdieping ziet er ‘voor het oog van het volk’ netjes uit. Mijn vader werd bijgestaan door twee knechten. Mijn moeder door de dienstmeid Katrientje, die vaak tot ’s avonds laat bleef. Ze was eigenlijk onderwijzeres, maar werkloos. Heel Naarden kwam bij ons op de boerderij spelen, heerlijk was dat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten we voor enkele weken evacueren naar Enkhuizen, maar verder had ik een onbezorgde jeugd.” Babs ging naar de basisschool in Naarden en vervolgens naar de middelbare school in Bussum. “Mijn vader zei dat ik moest leren naaien om een goede echtgenote te worden. Na ‘lingerie 1 en 2’ en ‘costumière, heb ik zelfs nog ‘coupeuse’ gehaald. Ik had veel fantasie en gevoel voor stoffen en prijsberekening, maar ik vond er helemaal niets aan… Ik heb nog nooit een kledingstuk voor mezelf gemaakt. Ik wilde arts worden!” Verpleegkundige Om arts te worden, moest je vader notaris of advocaat zijn. Desondanks heeft Babs nog lang doorgestudeerd. “Verplegen heb ik vreselijk graag gedaan. Ik wilde geen arts worden voor het geld, maar als huisarts kon ik nòg meer voor mensen betekenen. Ook zeiden ze ‘laat ze maar verpleegster worden, daar komt ze wel op terug, want ze is overal ‘vies’ van’. Die lol gunde ik hen niet.” Babs begon na een studie als Verpleegkundige-A in het Rooms18 | april 2011

Katholiek Ziekenhuis in Hilversum. Vervolgens werd ze kraamverpleegkundige in Rotterdam, in het Franciscus Gasthuis. “Daarna heb ik nog gewerkt in het Dijkzichtziekenhuis in Rotterdam. Daar zat ik op kamers. Verder woonde ik overal intern, dat vond ik lekker makkelijk. Maar ik wilde meer… Ik ging voltijd studeren aan de Sociale Academie. Ik ging weer thuis in Naarden wonen en reisde elke dag op m’n scootertje van Naarden naar Amsterdam.” Regelmatig hielp ze haar tante, verloskundige in Rotterdam. “We kwamen bij heel wat asociale gezinnen. Wat ik daar allemaal gezien heb!” Daarna is Babs weer in Rotterdam gaan werken bij het Franciscus Gasthuis. Daar begeleidde ze leerlingen. “Ze vroegen of ik niet naar de Hogeschool in Nijmegen wilde. Daar leerde ik leidinggeven en doceren. De ene week volgde ik college, de andere week werkte ik in het Franciscus. Het ziekenhuis betaalde m’n loon door en ik betaalde zelf de opleiding. Vroeger moest je alles zelf betalen.” Babs schreef haar scriptie over ‘Begeleiden van leerling-verpleegkundigen tijdens de pre-klinische periode’. Huwelijk Toen ze in Nijmegen op kamers zat, ontmoette ze Ted Grefkens uit ’s-Hertogenbosch. Leraar aan de HTS. “Ted was eenvoudig en sociaal. Hij hield niet van poespas. We hebben elkaar ontmoet op een terras in Oss. Hij vroeg of ik ook een kopje koffie wilde.” In 1971 trouwde het stel en liet een huis bouwen aan de Balledonk. “Ted kende deze streek, maar wilde zeker niet richting Vlijmen. Dat vond ie saai.” Kinderen hebben ze niet. “We vonden dat er al genoeg mensen op de wereld waren.” Ted overleed bijna twintig jaar geleden, in mei 1991. Babs werkte in meerdere ziekenhuizen in ’s-Hertogenbosch voor een paar dagen per week. Aan het eind van haar loopbaan, werkte ze als docent op het Grenslandcollege in Tilburg, de school voor verpleegkundigen en ziekenverzorgenden. “Toen ik begin zestig was, werd ik door een fusie tussen twee scholen voor de keuze gesteld: fulltime werken of iets anders zoeken. Toen ben ik gestopt met betaald werk.” Vrijwilligerswerk Babs is een zorgzaam mens. Dat vertaalt zich in de vele uurtjes, die zij zich vrijwillig inzet voor anderen. Jacques Worms, de fotograaf bij dit artikel, interpreteerde de vele Maria-afbeeldingen in huis dan ook als symbool voor Babs’ zorgzaamheid en toewijding. Babs geeft toe dat dat onbewust misschien wel zo is, maar dat ze daar nooit bij stilgestaan heeft. Tijdens haar actieve loopbaan deed Babs al vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis, afdeling Veghel e.o. “Ik coördineerde de collecte, collecteerde zelf ook, was vice-voorzitster en lid van de feestcommissie. Ze hebben nog geen nieuwe coördinator voor de collecte, dus blijf ik dat nog maar een jaartje doen. Ik zou het zonde vinden als al het geld, dat we anders ophalen, verloren ging.” In 2007 werd Babs geridderd tot Lid in de Orde van OranjeNassau voor haar vele vrijwilligerswerk. “Dat lintje doet me niet zoveel. Er zijn zoveel andere vrijwilligers, die het ook verdienen! Ik heb het één keer opgehad, bij mijn ‘afscheid’ van het Rode Kruis… voor alle andere vrijwilligers daar.” Babs las elke dag de krant voor aan mevrouw van der Wielen. Inmiddels is zij overleden. “Ik ben echt van dat mens gaan houden.” Om de twee weken gaat ze met gevangenispastor Anton Overmars, Norbertijn bij de Abdij van Berne, naar de Justitiële Inrichting in Vught. “We nemen regelmatig rozen mee. Ik zet koffie, vouw boekjes, steek kaarsen aan en heet iedereen welkom. We staan ook wel eens stil bij de ellende, die de familieleden van de gevangenen door hen hebben moeten doorstaan’. Heel indrukwekkend om daar bij te mogen zijn.” Tevens verzorgt Babs rondleidingen op Kasteel Heeswijk, helpt in de Wereldwinkel, is gastvrouw bij bloedbank Sanquin en is lid van de ledenraad van de Rabobank. India Via de Abdij van Berne kwam Babs in aanraking met de familie Hensen. Met hen is ze naar het hospitaal van Jan van Schijndel, Norbertijn, gegaan. “Vroeger ging ik met Ted regelmatig naar Frankrijk. Alles stond dan al klaar en ik hoefde alleen maar in de auto te stappen en kaart te lezen. Ik was blij dat ik nu met de familie Hensen mee mocht. Met hen heb ik alle projecten van de Abdij gezien. Ik voelde me daar als een vis in het water, maar dat voel ik me overal.” “Ik ben nu een keer of vier naar India geweest, steeds voor een paar maanden. Voor het eerst in november 1997, net nadat Moeder Theresa in september overleed. Ik ben daar als verpleegkundige in een dying room aan de slag gegaan. Dat heb ik drie keer gedaan. Enkele jaren terug ben ik voor het laatst gegaan. Toen werkte ik in een polikliniek. De tijd gaat zo snel…” Heeswijk-Dinther ”Ik weet niet of er ergens een dorp is, met zoveel mogelijkheden op cultureel gebied. Er zijn hier zoveel activiteiten, voor jong en oud en iedereen is zo betrokken. Ik ben ontzettend blij met de bezorgdheid van de buurt. Hebben ze me drie dagen niet gezien, dan vragen ze ‘of het wel goed met me gaat’. Daarom wil ik ook niet meer alleen naar India. Mét iemand zou ik nog wel gaan. Ik ben wat banger geworden. Als me daar iets overkomt, ben ik echt alleen. Dit dorp leeft: hier proef en voel je het leven!” ‘Mijn tante in het klooster zei me ‘Onderzoek alles, maar behoud ’t goede’. Ik was nogal rebels in die tijd…’ ‘Ik zou nu nog kunnen gaan studeren, maar doe liever dingen voor anderen’ 19 | april 2011

v o e d e r s t u i n & h o b b y huisje, boompje, beestje! C. van Lieshout & Zn. B.V. - Agrarisch warenhuis Meerstraat 32, 5473 VW Heeswijk-Dinther Tel. 0413-291403, Fax 0413-293401, www.cvanlieshout.nl

Er gaat geen dag voorbij waarop Freek Heerkens niet met voetbal bezig is. Erg vaak speelt hij voetbal op het veld, maar in zijn vrije tijd speelt hij geregeld voetbalwedstrijden op de PlayStation. “Voetbal is de rode draad in mijn leven”, aldus Heerkens, die op zeer jonge leeftijd begon bij v.v. Heeswijk. Via FC Den Bosch kwam de rechtsbenige verdediger in de jeugd van PSV terecht, waar hij speelde met topspelers zoals Stijn Wuytens, Roy Beerens en Ismail Aissati. “Het ging erg goed bij PSV, ik was aanvoerder van Jong PSV en kreeg vorig jaar de kans in het eerste elftal. Ik moest aanpoten, maar ik draaide goed mee. Tijdens de training hield ik balletjes hoog met Ibrahim Afellay en Ola Toivonen. Dat was een echte droom”, vertelt Freek Heerkens. Bankzitter Die droom viel in duigen toen bleek dat de technische staf van mening was dat Freek niet aan mocht sluiten bij het eerste team. Heerkens werd verwijderd uit het eerste team, terug naar Jong PSV. “Als voetballer weet je dan genoeg, als je wordt teruggezet is het erg moeilijk om weer terug te keren in het eerste team. Van aanvoerder werd ik bankzitter bij Jong PSV en het ging achteruit. Als ik het wilde maken als voetballer, zou ik moeten vertrekken bij PSV. FC den Bosch, RKC Waalwijk en Go Ahead Eagles boden mij vervolgens een contract aan. Mijn eerste contact met Go Ahead voelde goed. Dan weet je dat het goed zit,” aldus de oud-leerling van gymnasium Bernrode. Zijn overstap naar Overijssel is inmiddels een halfjaar geleden en het valt absoluut mee bij zijn nieuwe werkgever. Sportief gezien draait het dit seizoen minder, maar volgend jaar wil Freek meedoen om het kampioenschap. “Mijn ultieme doel is om te gaan voetballen in de Eredivisie, want dat niveau is een stuk hoger en ik kan daar erg veel leren. En het liefst promoveer ik natuurlijk met Go Ahead”, vertelt Heerkens, die zijn allereerste club Heeswijk zeker niet vergeten is. Al zijn vrienden spelen bij de blauwwitten en Freek kent iedereen bij de club. “Ik kom er graag kijken en ik eet er een broodje frikandel. Of ik er ooit terugkeer? Die uitspraak mag je niet doen, maar zeg nooit nooit”, zegt de Go Ahead-speler. Ambities De jeugd van Freek Heerkens was vrij probleemloos verlopen, school en sport waren goed te combineren en hij behaalde zijn diploma op het Gymnasium Bernrode. Zijn ouders wilden graag dat hij zijn examens zou halen, maar daarna mocht Freek doen en laten wat hij wilde. “Ik heb toen besloten om alles op het voetbal te gooien”, vertelt Heerkens. En met succes. De voetballer heeft ambities om hogerop te komen en aangezien Go Ahead hoopt goede aankopen te doen ziet de toekomst er ook goed uit. De club legde al Jan Kromkamp vast, die eerder speelde voor Liverpool FC en PSV, en de club wil nog meer van deze spelers naar Deventer halen. Dit is zeker een optie voor Heerkens om bij Go Ahead te blijven, maar de Heeswijker weet dat een overstap van de Jupiler League naar de eredivisie steeds vaker wordt gemaakt. “Bij PSV speelde ik mee met het eerste en ik snap eigenlijk nog steeds niet waarom ik niet bij het eerste team mocht blijven. Hier bij Go Ahead ligt de lat lager, het niveau bij het eerste van PSV kan ik aan” aldus een zelfverzekerde Freek Heerkens. Voetballer Freek Heerkens (21) genoot zijn jeugdopleiding bij PSV en FC Den Bosch. De Heeswijker is nu inmiddels actief voor Go Ahead Eagles uit Deventer, een club in de Jupiler League waar hij het erg naar zijn zin heeft. “Er is veel potentie en volgend seizoen wil ik met Go Ahead meedraaien om de titel.” Tekst: Matthijs van Lierop ‘Het niveau van het eerste van PSV kan ik aan’ Passie voor sport: voetballer Freek Heerkens 21 | april 2011

Maar omdat die vijver al weer een kleine 75 jaar bestaat, is die vol gewaaid met bladeren en ander organisch materiaal. Daar moest iets aan gedaan worden en daarbij werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan een kolonie grootoorvleermuizen onderdak te bieden. De samenwerking tussen de Abdij en het IVN bestaat al veel langer. In 2001 is er rechts van de Abdij een natuurterrein/ vlindertuin aangelegd. Het IVN levert een belangrijke bijdrage in het onderhoud daarvan. Nu heeft ook het Brabants Landschap zich bij de samenwerking gevoegd. Vooral door toedoen van Marco Renes, de veldmedewerker landschapsbeheer, die zich heeft ingespannen om een mooi plan van de grond te krijgen. Het verhaal gaat dat in 1939 de novicen (aankomende Norbertijnen, nog in opleiding) van de Abdij tegen de wil van de abt clandestien gingen zwemmen in de Klotbeek. De abt schijnt toen gezegd te hebben: “Als jullie zo nodig willen zwemmen, graaf dan zelf maar een gat achter in de tuin.” Zo gezegd, zo gedaan! Op deze manier is in de abdijtuin de grote vijver ontstaan, die achter de drukkerij, tegen de gracht aan ligt. Grote schoonmaak tuin en poelen en aanleg vleermuizenkelder Grootoorvleermuizen op de Abdij Als je het vanuit economisch standpunt bekijkt, hebben de boeren gewoon recht op uitbreiding. De consument heeft gemakkelijk praten, maar de boer moet ook zijn kost kunnen verdienen. De term megastal is ook een hype geworden met een negatieve klank. De meeste mensen weten niet waarover ze praten en maken van een mug een olifant. Wel zou er een betere controle in het belang van de gezondheid van de dieren moeten komen. Uiteindelijk bepaalt de consument, de gemeente moet de boeren niet gaan dwarszitten. Ik vind het wel jammer dat het zo grootschalig moet, maar de realiteit is dat het bijna niet anders kan. Er is nu eenmaal veel vraag naar vlees. Zelf eet ik bijna nooit vlees en ik zou best wat meer willen betalen voor een meer diervriendelijke oplossing. Maar ik heb gemakkelijk praten, ik kan dat mezelf veroorloven. Anderen kunnen dat niet. Dat zou niet eerlijk zijn. Voor de boer is een megastal ook niet leuk, maar hij moet wel wat kunnen verdienen. De gemeente moet terughoudend zijn in het verstrekken van vergunningen voor het welzijn van de dieren. Om te voorkomen dat het dier nog meer dan nu al het geval is, als een voorwerp gezien wordt. Maar het probleem heeft ook een andere kant. Ik snap best dat de boeren op zoek zijn naar andere mogelijkheden. Er moet voor hen ook brood op de plank. Ik ken wel boeren die het niet gemakkelijk hebben. Maar voor mij persoonlijk gaat het welzijn van de dieren voor. HARRY Vos (54) JOSÉ van der Heijden (59) Tekst en foto’s: Bart van Schijndel Tekst: Rene van de Pas Foto’s: Piet van Zutphen PETER Dekker (62) De kleine poel na de schoonmaak Dorpspraat De werkzaamheden aan de grote vijver 22 | april 2011

Het linkerdeel van de abdijtuin is een parkachtig deel met oude houtopstanden. Daarin liggen twee poelen, de reeds genoemde grote ‘zwemvijver’ (waar overigens amper ooit in gezwommen is) en nog een kleinere. Die twee poelen zijn nu door de firma van Boxtel schoongemaakt, zodat ze er weer 50 jaar tegen kunnen. Door die schoonmaak krijgen ook amfibieën een betere kans, want door het dichtslibben waren ze ongeschikt geworden voor deze dieren. Vleermuizen Er was een kolonie Grootoorvleermuizen ontdekt in de toren van de Abdij. Die ontdekking heeft ertoe geleid dat deze beestjes werden uitgekozen als ambassadeurs van de biodiversiteit rondom de Abdij. De aanleg van een winterverblijf, een vleermuizenkelder, was het idee dat gecombineerd kon worden met het schoonmaken van de poelen. Achter de grote poel werd de aarden wal afgegraven. Daarin werd een ‘kelder’ van betonnen platen geplaatst. 6 Meter lang, 1,5 meter breed en 1,5 meter hoog. Daarna werd deze kelder weer ondergegraven, zodat hij nu deel uitmaakt van de aarden wal. De aanvliegroute is boven het water van de poel. De kelder is vorstvrij, vochtig en donker: ideaal voor vleermuizen. Bovenop de wal wordt een inheemse beplanting teruggebracht in plaats van de oude coniferen die daar stonden. Bezoek Het hele terrein van de Abdijtuin is ongeveer 6 hectare groot. De natuurtuin is vrij toegankelijk voor het publiek, terwijl het oudere gedeelte alleen in overleg kan worden bezocht. Er zijn teveel varkens in Benheze. Er zou een betere spreiding moeten zijn over andere gemeenten. De laatste jaren is er al een enorme toename van varkens, 60% meer als vijf jaar geleden. Een spreiding van de varkensboeren zou beter zijn voor de gezondheid van de mensen. Kijk wat de Q-koorts voor een ellende heeft veroorzaakt, nog steeds zijn er mensen die er onder gebukt gaan. Ze zeggen wel dat het van de geiten en de schapen komt, maar ik heb daar zo mijn twijfels over. Of de boerenbedrijven zo groot moeten worden, is nog maar de vraag. Als de mensen wat meer geld uit zouden willen geven voor een stukje vlees, dan zou het niet nodig zijn. Wel duidelijk is dat de gemeente met deze problematiek niet eerlijk en open is geweest naar de boeren toe. Enkele dagen voor het verstrijken van de ontheffingsaanvragen werden de boeren geconfronteerd met een weigering. Terwijl de gemeente hieraan tot dan toe voluit had meegewerkt. De rechter draaide het gemeentebesluit, geheel terecht, terug. Er moet goed naar gekeken worden door de gemeente. Goede controle is wel belangrijk. En er is nog een verschil of deze bedrijven echt in het buitengebied komen of aan de rand van het dorp. In verband met stankoverlast. Maar ook de boeren hebben het niet gemakkelijk met al die regels. Ze moeten nog wel wat kunnen verdienen, en plezier in hun werk kunnen houden. Maar dieren in zo’n klein hokje daar ben ik ook niet voor. Die moeten het net als de boeren ook nog een beetje leuk hebben. DOROTHÉ van de Ven (50) JAN Roefs (80) TAMARA van Aspert (34), met Tijm, Jens, Sam en Sem Megastallen in Bernheze, juist goed of juist niet? ‘Als jullie zo nodig willen zwemmen, graaf dan zelf maar een gat achter in de tuin’ De kelder in aanbouw. Als de kelder straks dichtgemaakt is, is hij ideaal voor vleermuizen: donker, vochtig, vorstvrij en rustig gelegen. 23 | april 2011

In de rubriek“HaDeejers over de grens”krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons d elen of ken je iemanddiewekunnenbenaderen? Stuur e enberichtjenaar: redactie@hadeejer.eu Merlin van Esch (23 jaar) en Susanne Jacobs (24 jaar) besloten geen luiervakantie te houden. In plaats daarvan gingen ze drie maanden als vrijwilligster werken in een kindertehuis in Mexico. Asi es la vida OnzedriemaandeninMexicozittenerweer bijnaop.Wehebbenheelwatmensenleren kennen.Mexicanenzijnvriendelijke mensenenzewillengraaghunlandlatenzien.Wegingenweekendjesweg,wantzoleerje hetechteMexicaanselevenkennen. Enjedoetdingendiejealsvakantiegangern ietsnelzoudoen.Hetwasaltijdzóbeslistwaa rwenaartoezoudengaan,maarhet vertrekkenduurdealtijdietsjes langer.Wez oudenzaterdagomtienuurvertrekken.De jongenszijnmaar10minutentelaat. Pffdat valtmee.Dangaanwede rest eveno phalen.Daarhorenwedat ernógmeermee gaan. Heel gezellignatuurlijk,maar daarmoetenweevenopwachten . . . enwac hten . . . enwachten.Nameerdaneenuurwa chtenrijdenweeindelijkaan.Het is hiernormaaldatjehetrustigaandoetenalle sopjegemakje.Onderwegmoetereenaant alkeergestoptworden.Wantdeeen moetnogevenwateten,deanderevendrink enhalenvooronderwegenermoetooknogg etanktworden.Dereisduurtwelwat langer,maargezelligwashetzeker.Erwordtg edronkenindeauto.Demuziekstaatlekkerh ard.Enerwordtmeegezongenmet de Mexicaanse muziek. Banda DeMexicaansemuziek . . . Banda genaamd .We zijn er fan van geworden en zijn een pa ar keer meegegaan naar een Banda feest. Als we er aankomenwordt er een fles tequila, rumof whisky besteldmet een paa r blikjes fris ommee temixen.Want gewoonéénglaasjedrinkenbestellenaande bar,gaathierniet.Nadaterflinkgedronken,g ezongenengedanstis,ishettijdom naarhuis tegaan.Dedrankdieover isgaatmetonsmee.Westappenbij de‘BOB’indeaut o.Nou ja, deBOB, het isgewoonde chauffeur.Hiermagjemetdrankopachterh etstuur.Enzelfsrijdenendrinkentegelijk.OnderwegnogevennaardeTaqueria. Daarwordenquesadillasofgringasbesteld.Quesadillaszijndubbelgevouwentaco’smetg esmoltenkaas.Gringaszijngroteren daarzitooknoglekkervlees in.Optafel staa tvanalleswat jeernogbij kandoen:uitjesmetselderij, tomaatjes, salaMexicana en verschillende soorten chile. Kinderen Natuurlijkhebbenweooknoggewerktmetd ekinderen.Nadriemaandenhebbenwedeki nderengoedlerenkennen.Eenaantal wekengeledenhebbenwehetzwembadsch oongemaakt.Sommigekinderenkunnennie tzwemmenenwareneenbeetjebang voor zoveel water. Methetsponsorgeldhebbenweheelveelkun nendoen.Wehebbenwatextraknutselspulle naangeschaft.Metallestagiairesen vrijwilligerszijnerhorrengekocht,omdeze voorderamenvandejongstekinderenteplaatsen.Danhebbenzeminderkans omdoormuggengestokenteworden.Erzijn eenaantalkinderendieinhetweekendniet naarfamiliekunnen.Dezekinderen blijvendusaltijdophetweeshuis.Wehebbe nze,dankzijhetsponsorgeld,eenkeertjeme enaardedierentuinkunnennemen. Het isfijndatwe, dankzij jullie, dekinderene en leukedagkondenbieden.Maar,wehebb ennatuurlijknogvéélmeermetde kinderengedaan.Ditkanjeteruglezenopwww.merlinsuus.waarbenjij.nuof jekanheto nsookvragenalsweweerterugzijn. Wewilleniedereenbedankendiegeldgesp onsordheeft.Zonder julliehaddenwedekin derennooitzoveelkunnenbieden. Groetjes van Merlin en Susanne www.merlinsuus.waarbenjij.nu HaDeejers over de grens Mexico Wachten, wachten …. en wachten in Mexico 25 | april 2011

Made with FlippingBook

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=