d'n Hadeejer oktober 2004

1 IMPORl1 Import over Heeswijk-Dinther In deze rubriek geven 'immigranten' maandelijks hun visie over het wonen in Heeswijl<-Dinther. In deze editie Wim (46) en Liesbeth (46) Wijs en hun kin– deren Yvonne (20) en Alex ( 18). Wim is geboren in Uden, woonde vijf jaar in Duitsland maar kwam op zijn twaalfde weer terug naar Brabant. Hij werkt al dertig bij DMV International (zeg maar Campina) in Veghel, eerst als proces operator, na een hernia zo'n vijftien jaar geleden werd hij laborant. Liesbeth werd geboren in Schijndel en ver– huisde op haar zestiende naar Son, waar ze sindsdien werkzaam is als begeleider van meervoudig gehandicapten in Zonhove. Yvonne is derdejaars studente aan het con– servatorium in Maastricht met als speciali– satie orthopedische muziekbeoefening. Houwkes Alex zit in het tweede jaar (niet op de foto) van de opleiding trainer/coach aan het CIOS in Den Bosch en Arnhem. Wat bracht jullie naar H-D? Na ons huwelijk in 1980 gingen we in Uden wonen , maar we vonden het er te vol en te afstandelijk. Daar wilden we onze kinderen niet naar school sturen . Op zoek naar een landelijker alternatief vonden we Loosbroek toch wel wat te benauwend . Toen we in 1989 hoorden dat er nog koopwoningen beschikbaar waren in het plan Heilaren, kochten we binnen tien minuten ons huis aan de Mgr. Dubbel– manstraat. Dat is intussen 15 jaar geleden. Hoe bevalt het hier? Prima, Heeswijk-Dinther heeft alle voor– zieningen. Door de buurtvereniging kregen we veel contacten, die ook wel van een grapje hielden . We hebben eens op I april alle huizen van onze straat te koop gezet. iedereen zag opeens dat het huis van de overburen te koop was, maar had niet in de gaten dat er in de eigen tuin ook een bord stond . Intussen zijn de activiteiten van de buurtvereniging teruggebracht tot een jaarlijkse straatbarbecue, maar die is nog steeds heel gezellig. Wat missen jullie in H-D? Het zou leuk zi jn als er in het centrum meer terrasjes zouden komen. Op het plein voor het oude gemeentehuis is voldoende ruimte en we denken dat er ook voldoende kansen zijn . Er zijn altijd wel toeristen in het dorp en die enkele stoeltjes bij de bakker zijn ook vaak bezet. Wat vinden jullie leuk en wat juist niet aan H-D? Het is heerlijk om te wandelen of fietsen in ons gemoedelijke dorp. Helaas is de open– bare verlichting op verschillende plaatsen zeer gebrekkig, bijvoorbeeld in het speel– parkje achter ons huis. Veel mensen durven hier 's avonds niet doorheen. Waaraan ergeren jullie je in H-D? Het rioolstelsel is al sinds jaar en dag een ramp. Bij elke regenbui hoor je het borre– len in de leidingen en dreigt het toilet over te lopen bij het doorspoelen . Sinds de aanpassingen in de Veldstraat is de overlast hier toegenomen en enkele weken geleden hadden we daadwerkelijk waterschade in de keuken door overstro– ming van het riool. Wat vinden jullie van de "echte HaDeejers"? Dat zijn gezellige mensen, die fier zijn op hun dorp en altijd open staan voor een praatje. CB Ik proat bekant altèd dijalect. Mar ès ik tillefoon krèèg, en ik un keurige abn stem heur, dan prebeer ik ok fnfns 'netjes' te proate. En dè valt nie aalt méé. Ik kan muneige dan nog wel is verproate, mar gelukkig du un aander dè ök wel 's. Ik ha nameluk un nèj metras gekocht, én ze zón wel belle vurdè ze 't ding kwaame brenge. 'n Pör mönde lötter kréég ik tillefoon. Een keurige abn stem vertelde mén dè ze m'n bed (eindeluk) kwaame brenge. "komende vrijdag mijnheer" zin de nette mevrouw, "dan komen onze bezorgers bij u langs". Ik antwoordde mè "dat is goed mevrouw" . "Maar kunt u mij misschien vertellen waarom ik zo lang heb moeten wachten op mijn matras"? Lést kreeg ik un keurige mannenstem ón de lijn. Al heb ik mè munne gsm nie fns un lijn, margoewt 't ging van "goedenmiddag mijheer". "Ik bel om te laten weten dat u bij onze maatschappij veel geld kunt besparen op uw energierekening" . Ik ben nie vur dè sórt tillefoontjes, dus ik zin nétjes: "Meneer, ik heb al groene stroom en sta al in het rood" , en ik mènde mee d'n hóre derop te gojje. Al gi dè ök nie mf un mebieltje. "Nee, sorry mijnheer", klonk 't beschaafd, "daar heb ik hier geen zicht op; wij zijn slechts van de telefooncentrale. Maar indien u klachten heeft, kunt u zich schriftelijk wenden tot onze klanten– service bla, bla", zo klonk 't uiterst correcte antwoord. Mar op t èind van 't gesprek moes ik efkes lage umdè 't vrouwke zonder èrg overschakelde int plat Rotterdams, en ze zin: "we gévuh alleen un belletje van jöh, we kömme ..... Zo verspraak ik munèige lest ök is àn d'n tillefoon. Mar hij praatte mar dur, en hoe netjes dettie ök proatte, ik begon 'r meer en meer unnen hekel on te krège. Ik onderbraak 'm en ik zin netjes: "Sorry mijnheer, maar ik moet ophangen want ik heb mijn eten opstaan en mijn houwkes branden aan". "Wat zegt u" ? zittie. "Wat brandt er aan"? Ik prebeerde 't nóg netjeser te zegge, en ik zin: "mn eeuh .. .m'n houtjes .. .. " En ik denk: verrek hoe leg ik da nou ut?? Ja, houwkes zen toch gewoon houwkes; nie meer en nie minder. En umdè m'n elper ök al flink begonne te stóme, hing ik mar gauw op. "Energie bespöre", mompelde ik, "hoe moet ik in himmelsnaam energie bespöre, ès m'n éte sto te smeuke op grote gaspitte, en zonne fiep men ón de praat houd .. ." TK 15