d'n Hadeejer september 2004

In deze rubriek geven 'immigranten' maandelijks hun visie over hetwonen in Heeswijk-Dinther. In deze eerste editie Michel (35) en Mary-Ann (36) van Helvoirt en hun kinderen Celine (5) en Brend (4). Michel is geboren en opgegroeid in Nuland en werkt als vertegenwoordiger in per– soneelssystemen voor BCS in Den Dungen door heel Nederland. Mary-Ann werd geboren in Paramaribo, kwam op haar zevende naar St. Michielsges– tel maar verhuisde twee jaar later naar Nuland. Ze werkt nu als ambtenaar bij Justitie in 's-Hertogenbosch . Wat bracht jullie naar Heeswijk-Dinther? Na eerst enkele jaren in Lith te hebben gewoond en enige tijd in Heesch , waren we op zoek naar een permanente locatie. We hebben onze omgeving verkend en Heeswijk-Dinther sprak ons het meest aan : een gemoedelijk dorp met een leuk cen– trum en voldoende faciliteiten . We schre– ven ons in voor de projecten die er gepland stonden en konden uiteindelijk zelfs kiezen uit meerdere mogelijkheden. Op 4 november 1998 hebben we onze Import over Heeswijk-Dinther intrek kunnen nemen in ons huis aan de Nieuwlandsestraat. Jullie wonen hier nu bijna zes jaar. Hoe bevalt het hier? Prima, we willen niet meer weg. We hebben leuke buren en kennissen en de kinderen hebben het leuk naar hun zin. Wel is het jammer dat het grasveld aan de Beukendreef dat nu wordt volgebouwd niet wordt gecompenseerd . Wat vinden jullie leuk en wat juist niet aan Heeswijk-Dinther? We wonen hier lekker dicht bij het cen– trum en toch bijna in het buitengebied. We zitten meteen in de natuur. Minder leuk zijn de op de weg gepar– keerde auto's in de Torenstraat en Abd– ijstraat, toch belangrijke wegen voor de toegang tot onze wijk. Wat vinden jullie van de "echte HaDeejers"? We hoorden dat er verschil zou zijn tussen Heeswijkenaren en Dinthernaren, maar wij merken er niets van. De ontvangst hier is veel hartelijker dan b.v. in Lith, dat toch een veel geslotener gemeenschap is. Onze dochter heeft van de peuterspeelzaal al vier vriendinnen. Dit schept ook meteen een leuke band met de ouders, waardoor je je meteen thuis voelt. CB Make me beautiful Tja, wat doe je als gemeente om een straat, zojuist verrijkt met de broodnodige drempels, een mooi smoel mee te geven? Dan laat je coole drempeltjes leggen voor de opritten van de huizen. Staat zo leuk. Steile afritjes, past zo mooi in het straatbeeld met al die coole drempels in de Heilaren. En ach, dat het misschien niet zo praktisch is, doet eigenlijk niet ter zake. Maar als dan vervolgens zowat alle inwoners terecht steen en been klagen omdat de 'opritdrempeltjes' ondingen zijn waar iemand met een rolstoel, een scootmobiel of een beetje sportieve spoiler zijn voertuig in stukken rijdt, verzin je snel iets nieuws. Zeker als die inwoners toch iets creatiever blijken dan verwacht en het schitterende aanzicht verpesten met stukken hout om toch maar hun oprit op te kunnen. En dus laatje de heren stratenmakers nog een keer opdraven om alle coole 'opritdrempeltjes' te veranderen in fastoenlijke toeritten met een normale verhoging. Over de kosten die daaraan verbonden zijn doe je niet moeilijk. Geld zat. Toch? AvdA 13