d'n Hadeejer augustus 2005

Wat doen Hannus en Grada in Sherwood Forrest? In de zômmerdag wóóg ik munèige wel ‘s op d’n harde weg ùm erges van ’n goei meziekske te gôn geniete: ‘n popfestival. Es we ôngekomme zen dan moete we nog kielemeters zeule mè venalterande pùtjes, pènnekes, stuul, en tèskes. Op de kemping ôngekomme, zigzag ik mè ’n loeizwoar tent op munne skouwer tusse de skeerlijne dùr, en de miste lôte ‘n vroluk ‘pjojng’ heure ès ik ‘r mè m’n bergskoewn aachter bleef héuke. As we ’n goei plôts gevonde hebbe, dan vatte we ùurst ’n lekker lauwgeworre blikske bier. No ’t gebruikeleke gefrot mè stokke, zeile en her- ringe trekke we in lang rèje nor d’n ingang van ‘t terrein. As dol koei moete we dur smoal gèngskes van hekke, en veuron wor ik onzedeluk betast dur unne wildvrimde kèrel. Foejére noeme ze dè dan. ’n Eindje weijer krèg ‘k wè skôn bedrukte pepierkes in m’n haand gedouwt, die bedoelt zèn ùm ’n sort pepiere tepijt van te make. Op ’t terrein spreie we ’n zeil nèr, ùm op gôn te zitte, recht vur unne gigantiese tôrre boxe. Iemand begint ‘r in m’n ôrre te kwèke, mar ik verstô d’r gin bal van. Ik begrèp pas wettie bedoelt essie mè wè bùnnekes begint te zwèje; ik moet bier gôn hôle. Bè ’n sôrt biermekdonalds, worre d’r twee kirres zesgloaskesmèskuiminvadsigekertunnekesgezet.Nôìnnestap zèn de miste gloaskes al hallef leeg, en ik prebeer zo min mug- geluk op de halfnaakte lijve te drùppe die steeds vùr m’n voewte ligge. Nô ’n ketier balansere en vréle, ben ik wir trug bè ’t zeil. ‘n Pôr minute lôtter is de inhoud van de gloaskes verdwene, in de op de meziek deinende koppe. ‘n Pôr ùre en veul skuimsap lôtter, bewége de koppe nog steeds, alleen niemèr zô krèk op de moat van de meziek. Langs men blèkt ‘r iemand al ’n ketier tege men ònt lulle te zèn, mar gelukkig hittie ôn ’t knikke van munne kop, genoeg ès antwoord. Ès de leste bent de magiese woorde: “sie joe, koetnajt”hè gesproke strompel ik trug nar ons tent. M’n ôre tuute zo, dek ’t vroluke‘gepjojng’nie ìns mer heur. Nog efkes in de vierentwintig-uurs-tent de lèste bùnnekes opmake, en een strategie bedenke ùm daluk in de sloapzak gewùrmt te kômme. De volgende mèrge lost de oploskoffie niks op. ’t Gebakke eij tusse de zanderigemik, is eve ranzig ès‘t pietzapuntje (driej bùn- nekes!) van giestere. Mar we zèn ‘t ‘r over ìns: ’t waar wir skôn. ’t Waar skôn ‘Robin Hood’ door theatergroep de Kersouwe Robin Hood en kleine Jan Feestende vogelvrijen in Sherwood forrest Voor info kijk op: www.kersouwe.nl 11