d'n Hadeejer januari 2005

Vooruitblik Menig schrijver waagt zich in het begin van een nieuw jaar aan het doen van enkele voorspellingen of vooruitblik– ken. Totale onnozelheid is daarbij vaak de inspiratiebron en daarom wil ik u nu even meenemen naar het jaar 2045. Ik ben dan hopelijk met mijn zelf gespaarde centen van mijn pensi– oen aan het genieten. Geen Eurocen– ten, want in Japan, Amerika en Europa wordt met Yeulas betaald. De econo– mische groei is tot werelddoel ver– heven. Door de stijging van de lonen zijn alle arbeidsintensieve diensten en producten zo duur geworden dat het goedkoper is om elke 2 jaar een nieuwe auto te kopen, dan deze voor een beurt naar de garage te brengen. Voor mensen van mijn leeftijd is een echt kamertje in het bejaardentehuis een onbetaalbaar statussymbool. Toch kent Ter Weer zo'n 3800 inwoners; virtuele inwoners. Ik zit thuis met een 3D-bril op en waan mijzelf in het tehuis. Ik word bediend door mijn HCR (Health Care Robot). Niet echt een verpleegster van geest en bloed dus. Echter, via mijn bril kan ik haar wel in elke gewenste vorm aanschouwen. Zover mijn hart dat toestaat natuurlijk. Op een zonnige dag kan ik een eindje in mijn rolstoel gaan rijden. Maar, ook niet meer dan een eindje. De compu– tercentrale van Ter Weer staat mij een actieradius van 2 kilometer toe. Niet dat het in mijn geval veel uitmaakt. Doordat het drempelextremisme ook in de afgelopen 40 jaar nog is toegeno– men, is het voor mij en mijn rolstoel sowieso onmogelijk om HD te verla– ten. De drempels zijn gewoon te steil om te beklimmen en afdalen is levens– gevaarlijk. Maar, de drempels hebben HD al menigmaal gered. Vanwege de door– geslagen consumptiemaatschappij is de zeespiegel gestegen. Half Nederland staat onder water. En nu beschermen de drempels HD regelmatig tegen een overstroming. We wonen in de gemeente Noord-Brabant Noord en ons dorp heet Heeswijk-Dinther aan Zee en dit artikel staat onder het kopje "Terugblik" in den HaDee-aan-Zeejer. De toekomst is er niet om te voorspel– len. Zij is er om mee te maken.. Harrie Droesen Jn Honden uitlaten? Nooit van gehoord Elke dag verheug ik me er op, een heerlijke wandeling met mijn hond in het buitengebied van Heeswijk en Dinther dat toch zo mooi is. Maar helaas overkomt het me vaak dat ik me halverwege mijn wandeling groen en geel erger. Loop ik daar over de prach– tige binnenweggetjes die we hebben, komt er ineens een hond van het erf afgevlogen de weg op naar ons toe. Of we worden een tijd achtervolgd door een hond die daar losloopt waar ook mijn trouwe viervoeter niet blij mee is. Of juist wel, en dan ren ik achter de riem aan waaraan mijn hond vastzit. Dat is allemaal nog daar aan toe, maar helaas zijn er op de smalle landwegge– tjes geen drempels dus moet ik soms aanzien dat er een auto met hoge snel– heid passeert en maar net die hond kan ontwijken. Als ik weer eens aanbel bij mensen en uiterst vriendelijk verzoek om hun viervoeter thuis te houden krijg ik te horen dat ik maar beter een andere route kan kiezen om te gaan wandelen want het ligt aan mijn hond dat hun hond op de weg komt (!). Ik besluit dan vervolgens maar om dit te gaan doen, wil niet graag het dier in gevaar brengen . Maar het maakt niet uit, want op de volgende weg kom ik weer een andere hond tegen . Aangezien ik een nogal bemoeizuchtig mens ben, bel ik even aan bij de eigenaars van de hond. De mevrouw die open doet zegt daarop: "Ja maar ik kan hem niet binnen houden!" Ik zeg dan: "Misschien iets beter U best doen mevrouw?". Ze hebben trouwens ooit eens De Riem uit– gevonden. Dat is een ding dat je vast aakt aan een hond. En wat je dan doet is een lekker flink eindje gaan lopen met je hond. Heerlijk in de buitenlucht. Maar blijkbaar dient gemakzucht de mens: niet alleen in het buitengebied, ook in het dorp. Zet de deur maar open, hondje laat zichzelf wel uit en komt van– zelf weer terug. Dat er overal gepoept wordt, mensen met andere honden lastig worden gevallen, het gevaar oplevert voor de hond zelf en het verkeer, ach wat maakt het uit? Je hebt zo weer een nieuwe gehaald uit het asiel toch? Karin Kleyngeld Haan en kruis van de toren gehaald Donderdag 13 januari kwam in alle vroegte een kraanwagen naar het kerkplein van Dinther. De haan en het kruis zouden die dag van de toren worden gehaald. Pastor Joost Jansen gaf de zegen op het moment dat Nico van Soest in het bakje stapte om naar boven gehesen te worden. Van Soest & Partners sponsorde deze actie met een bedrag van € . 1.000,00. Allereerst was de haan aan de beurt. De haan is een koperen plaat van 90 cm. hoog en 100 cm. breed. Na restauratie wordt de haan voorzien van bladgoud en zal hij weer de juiste windrichting aangeven. Later op de dag werd het kruis van de toren gehaald. Met twaalf ijzeren ringen zat het om de spits geklemd. Het gevaarte weegt ongeveer 200 kilo, is 6 meter lang en 2,80 meter breed . Het is in 1878 gemaakt met als initialen: WM (waarschijnlijk Willem Munsters). Het gaat ook naar Munsters in Erp voor restauratie. Als de nieuwe leien op de toren liggen zal alles weer worden teruggeplaatst. Maar of die haan nog ooit gaat kraaien ...? Nico van Soest, trots met de haan, zojuist neergedaald uit de hemel. 17