d'n Hadeejer maart 2005

Henk Terwijl ik dit, beginmaart, schrijf, vriest het buitendat het kraakt en ishet land- schapbedektmet een sneeuwtapijt. Ik baal, want het enige voordeel van de winter is voor mij het verlangen naar het voorjaar. Nu u dit leest is de lente aangebroken. Kijk ik nu naar de Dintherse kerk, die nog steeds in de steigers staat, denk ik onwillekeurigweerterugaandecarna- valsoptocht. Daar liep pastoor Jansen vertwijfeldmetopzijnlijfdevraag:’Wie dekt de kerk?’ Een vraag, denk ik, die bij hem opkwam nadat de haan, die zo’n 125 jaar de kerk dekte, verwij- derd was. Maar als je ziet dat de toren nuhelemaalingesnoerdisineenstalen kuisheidsgordel lijkt ‘de kerk dekken’ mij een onmogelijke opgave. Zelfs de K.I. in Keldonk staat hier machteloos. ‘Wie dekt de kerk?’ is dus net zo ab- surd als bijvoorbeeld‘Wie drinkt de Aa leeg?’ De HaDeejer bruiloft met carnaval was een flop. Het valt blijkbaar niet mee om een ‘vrouwke’ uit Hezik in liefde te verenigen met een ‘menneke’ uit Dinther. Ze keken elkaar wantrou- wend aan enwaren uiteindelijk bereid om elkaar een hand te geven. Wel ke- ken ze of ze hun hand terugkregen en alle vingers er nog aan zaten. ‘Toch zijn Heeswijk en Dinther één,’zei mij iemand. Dat zal wel, maar hoewel man en vrouw in eenhuwelijk één zijn, is er toch verschil tussen ‘mennekes’ en ‘vrouwkes’. Degenen die dat niet snappenmogengerustbijmijlangsko- men, dan leg ikdat verschil persoonlijk even uit. Henk Habraken Terugblik In deze rubriek geven ‘immigran- ten’ maandelijks hun visie over het wonen in Heeswijk-Dinther. In deze editie Anke Peters (38) en Ruud Straver (39) en hun kinderen Jas- mijn (8) en Iris (6). Drie jaar geleden kwamen zij naar de Aerdenburgh. Wie is Anke Peters? ‘Ik ben geboren in Tilburg, groeide op in Kaatsheuvel, deed het Dr. Mollercollege in Waalwijk en daarna 1 jaar Schoevers. Daarna ben ik op mijn negentiende gaan werken. Ik was een echte job-hopper en werkte als directie- en projectsecreta- resse, maar ook als organisator van eve- nementen voor diverse organisaties, o.a. Amsterdam RAI, Vara, Leaseplan Neder- land.’ Wie is Ruud Straver? ‘Na één jaar Film en TV Academie in Am- sterdam kwam ik bij een PR bureau in mijn geboorteplaats Den Haag en deed daarcampagnesvoorScoutingNederland, AVRO en TROS. Daarnaast deed ik veel bij lokale radiozenders tot ik bij de gemeente Den Haag als projectmanager stedelijke evenementen en promotie verantwoor- delijk werd voor o.a. Parkpop en de Uit- markt. Vijf jaar later in 1990 ben ik gestart meteencommunicatie-enevenementen- bureau in Rijswijk, waarbij ik als adviseur marketingookbedrijvenhelpbij het com- municeren naar nieuwe doelgroepen.’ Weg uit het westen ‘We hebben elkaar in 1994 ontmoet via ons werk en toen in 1996 Jasmijn werd geborenwas het onbespreekbaar bij mijn toenmalige werkgever om parttime te gaan werken. Daarop besloot ook ik zelf- standigaandeslagtegaan.Ikhebmegaan gespecialiseerd in het organiseren van congressen voor met name het onderwijs en de zorgsector. In 1998 werd Iris gebo- ren en ontstond bij ons de twijfel of we onze kinderen wel in Rijswijk wilden laten opgroeien. De Vinex-locaties, files en ver- pauperinggavenonseengevoelvanonbe- hagen.’ Waarom Heeswijk-Dinther? ‘Rond Zeist vonden we ondanks de cen- trale ligging geen band. Omdat we veel familieenvriendeninBrabanthebben,zijn we naar huizen gaan kijken inVeghel, Oss, Den Dungen en Schijndel, maar toen we toevallig eens door Heeswijk-Dinther re- den klikte het meteen: hier wildenwewo- nen, lekker rustig en toch dicht bij de stad. Wehebbennu zowel Straver Communica- ties als DeCongresbalie hier gevestigd en als we naar klanten in het westenmoeten, spreken we af na de files.’ Hoe bevalt het hier? ‘We hebben een heel veilig gevoel, zeg maar het gelukzalige gevoel van de jaren 60. We hebben even moeten wennen aan het dialect, maar de mensen zijn erg ge- moedelijk. Ook zie je hier veel meer dan in destadeenstukjetraditierondde feestda- gen, zoals ook numet Pasen: iets om trots op te zijn!’ Wat mis je in Heeswijk-Dinther? ‘Dat is een open deur: een terras aan de Raadhuisplaza! Ook valt het op dat hier vanaf 8 uur ’s avonds de huizen dicht gaan; men sluit zich af achter de gordijnen, dat zijnwij he- lemaal niet gewend. We hebben ook het idee dat veel mensen leven volgens een vast dagritme enmoeite hebben omeens even tijd te nemen voor een kopje koffie als dat niet op de planning stond. Creëer flexibiliteit voor gezelligheid!’ CB over HaDee 7