d'n Hadeejer mei 2005

In deze rubriek geven 'immigranten' maandelijks hun visie over het wonen in Heeswijk-Dinther. Deze maand zijn we op bezoek bij Jaap Jongstra(40), Jade Lee ( 40)en de kinderen Sean( 13) en Paddy (9) aan de Hoofdstraat. Jaap groeide op in Leeuwarden, ging in Amsterdam naar de Reinwardt Academie (Museologie) en startte daarna als col– lectiebeheerder bij museum 'het Princes– sehof' in Leeuwarden. Intussen is hij ver gevorderd met de deeltijdstudie kunst- D'n boer is troef geschiedenis aan de V.U. in Amsterdam en gepromoveerd tot assistent conservator tegels. Hij werkt nu drie dagen per week in de Friese hoofdstad, waarbij hij eenmaal blijft overnachten bij zijn ouders. Jade werd geboren in Yingko (spreek uit: lngh) in Taiwan. In 1998 kwam ze naar Nederland om voor een Taiwanees com– puterbedrijf een Europese vestiging op te zetten. Op dit moment is ze directeur van Avantronic Europe B.V. in Son. Sean zit in de brugklas van het tweetalig V.W.O. van het Elde College in Schijn– del, een mooie kleine groep van slechts 10 leerlingen. Paddy gaat naar groep 4 van het Mozaïek. Wat bracht jullie naar H-D? 'Ik leerde Jade kennen toen ze als be– zoeker ons museum in Leeuwarden bin– nenliep. Daar is een uitgebreide collectie Chinees keramiek. Dit had haar speci– ale interesse, omdat haar geboortestad al honderden jaren beschikt over keramische industrie, waarin ook zij een poos gewerkt had. Toen onze relatie vorderde leek het handig om ons ergens in de buurt van 's– Hertogenbosch te vestigen . Jade werkte toen in Maastricht en ik in Leeuwarden. We zijn toen in Schijndel terechtgekomen', vertelt Jaap. Jade vult aan: ' We willen graag een galerie beginnen om daarin werk van hedendaag– se Chinese kunstenaars te tonen, die in hun werk een mix vertonen tussen traditie en vernieuwing. In onze zoektocht naar een geschikte loca– tie kwamen we bij dit huis met bijgebouw en bij de gemeente bleek het bestem– mingsplan al snel voldoende ruimte te bie– den. Op dit moment bespreken we met de arch itect hoe we de galerie zullen gaan vormgeven en inrichten.' Jullie wonen hier nu bijna 10 maanden, hoe bevalt het? We zijn relatief weinig thuis en hebben daarom nog weinig contacten in het dorp. Toch voelen we ons prima thuis in deze mooie omgeving. Als we kennissen op bezoek hebben, wandelen we altijd even rond het kasteel. Wat vinden jullie leuk en wat juist niet aan H-D? Wat dat betreft moeten we Heeswijk– Dinther nog echt ontdekken. We zijn nog niet toegetreden tot het verenigingsle– ven en zijn ook bij de kinderen nog aan het aftasten welke activiteiten ze willen ontplooien. Helaas heeft de bibliotheek slechts een beperkte collectie met name voor de kinderen, maar dat is ook wel be– grijpelijk. Ik zaat int turp in 'n sjiek resterant. ' N skön vrouwke zaat ön 't tuffelke néve men. Unne blinkende ketting hing diep in d'r wijt ut– gesneje dikkolleteej. Heur manjifieke lange donkere hoor blonke ès de binnekant van 'n splinternèj broajpan. Mè d'r lang zwarte wimpers, bègewerkte wenkbrauwe en konjakkleurige oge kèèk ze èfkes menne kant op. "wauw! " , docht ik. Mar mee skamde ik mun èige dèk heur zo ongezjeneerd ön zaat te gape. haand, en m'n oge zochte nar millèj. Ze kéék me wir strak ön en d'r stem klonk ès 'n önzwellend onweer: "Verstaat u mij niet? Verstaat u geen Nederlands?" Ze kéék wir vur d'r, en zin zachjes vur d'r hene: "Boer". Ût 'n pèkske pulkte ze mè d'r lang ivoorbeschilderde nagels 'n sigeretje, dè ze tusse d'r uitdagende prûillipkes staak. Mè die lip– kes produceerde ze 'n skön strak straaltje rook. Ik vroeg heur: "Hèdde gè miskien 'n vuurke vur men?" Ze keek me strak ön, en d'r klonk 'n ijskauw " nee!" De perfecte wenkbrauwe veraan– derde in slagbeûm, de wimpers in pikkendrood en in d'r pupille zaag ik 'n verkeersbord mè grote letters STOP. Prûillipkes wurde rouwrèndjes, en 't illegante neuske wier scherp ès 't mes van de giejotine. Ik vuulde munèige ès 'n knènt, dè onverwaachs in de skèrpe lichte van unne auto kekt: öngetrokke dur Iets moois, dan verstijfd dur 't gevoar en èfkes lötter; knal! Zo plat ès unne pinnegel. Zo zaat ik doar mè m'n sigeret in m'n Óllung van m'n apperepo makte ik m'n sigeret ön mè 'n thee– lichje. Ik bestelde unne flinke pot bier urn dees blauwtje weg te spuule. In de hoeke van m'n oge zaag 'k dè ze 'n glèske rooje wijn krig. Mè heur dun vingers viejt ze 't glèske en brocht 't nar durre mond, wor ze dus nie op gevalle waar. Ze viejt 'n flinke slok. Bè 't nèrzette van 't glas, hurde ik heur slikke ietskes knoepere en d'r bovelijf wipte wè op: ze verslikte durèige. 'T Mundje blèèf wè ope en d'r klonk unne flinke boer. Mee keek ze menne kant op. D 'r oge bliekte ongetiereg, en d'r gebronsde wange ware innins vuurrood. D 'r lippe stonne of ze sorry wö zegge, mar d'r kwaam gin geluid. Toen ging ze verlege, vurovergeboge, nor d'r glas wijn zitte stare, en mè d'r haand frommelde ze mè 'n servetje. Ik kon 't nie helpe urn stiekem te laage en 'k zin netjes: "ja hoor, vrouwke, ik heb oe verstaan. Boer zei u hè?" TK 11