d'n Hadeejer november 2005

ImportoverHeeswijk-Dinther In deze rubriek geven ‘immigranten’ maandelijks hun visie over het wonen in Heeswijk-Dinther. Deze maand namen we een kijkje aan de Boven- meester. Hoewel de straat nog nauwelijks verhard is, tuintjes nog niet aangelegd en vele le- veranciers de “bouwput” nog niet durven inrijden, zijndeeerstehuizen inhet inbrei- dingsplan op de plaats van de voormalige St. Servatiusschool al twee maanden be- woond. Het echtpaar Rob (64) en Nel (62) Henskes heeft in september zijn intrek genomen in een ruime tussenwoning. Marine Rob werd geboren op het Indonesische eiland Java maar zijn ouders en hun gezin werdeninjuni1958gedwongennaarNed- erland te vertrekken. Ze kregen eenplaats toegewezen in Roermond en vestigden zichnietlangdaarnainEindhoven.Toenhij een dagje in Valkenburg was, ontmoette hij Nel, die met haar vriendinnen op fiets- vakantiewasvanjeugdherbergnaarjeugd- herberg. Rob ging echter al in december van dat jaar naar demarine in Amsterdam enniet langdaarna vertrok hij voor ander- half jaar naar Nieuw-Guinea, Nel achterla- tend in Den Bosch. Pensions Zij verkeerde in die dagen regelmatig in Heeswijk en Dinther waar bij Hotel Cuijpers en Slagerij Cooijmans (waar nu Bloofoon zit) pensions waren voor gezin- nen uit Indonesië. Ze werkte intussen bij Jansenauto’sendaarnabijdebankLentjes en Drossaert in ’s-Hertogenbosch. Toen Rob terug kwam werd hij gestationeerd in Vlissingen en zocht hij Nel weer op. In 1965 zijn ze getrouwd en in Vlissingen gaanwonen,maar vrij snel nadegeboorte van hun dochter Ellen verhuisden ze naar Middelburg, waar ze 18 jaar bleven. Vakantiereis In 1982 kreeg Rob een kantoorbaan bij het ministerie van Defensie in Den Haag en het gezin besloot te verhuizen naar Zoetermeer. Na lang aandringen van hun dochter besloten ze met een reisgezelsc- hap een vakantie in Indonesië te boeken. Zebeleefdenheel emotionelemomenten in Rob’s geboortestad, waar zijn huis van destijds nogbleek te staan. Ook voerdede tocht naar het eiland Bali, waarop ze op slagverliefdwerden.Twee jaar later beslo- tenzeeenmaandnaarBalitegaanensinds Rob met functioneel leeftijdspensioen is gaan ze bijna elk jaar twee maanden naar dit schitterende eiland. Ze proberen tel- kensgeldengoederenmeetenemenvoor een lokaal weeshuis en merken dat dit bi- jzonder gewaardeerd wordt. Het voelt telkens als een thuiskomst, wanneer ze weerwordenontvangendoordegastvrije Balinezen. Brabant Vijf jaar geleden schreven ze zich in bij de stichtingWoonzorg.Hundochter,schoon- zoon en hun twee kleinkinderen (4 en 1) wonen in Den Haag, maar Nel en Rob wilden erg graagweg uit de drukte van de Randstad. Ze wilden graag naar Brabant, en waren erg blij toen deze woning werd toegewezen, temeer omdat ze al eerder als eerste uit de selectie kwamen, maar er toen zoveel lokale liefhebbers waren, dat ze uiteindelijk nog buiten de boot vielen. HaDee Nel vertelt dat het hier uitstekend bevalt: “Het niveauvande voorzieningenvalt ons hier bijzonder mee. Dokter, tandarts, win- kels, restaurants en we ontdekten als fer- vente lezers dat er zelfs een bibliotheek is. Het enige dat we totnogtoe als onlogisch hebben ervaren, is dat het gemeentehuis in Heesch staat.”Rob vult aan dat Heeswi- jk-Dinther ook erg centraal ligt.“Je staat in een kwartier in Uden, Eindhoven of Den Bosch en de mensen zijn zo vriendelijk. Mensenopstraatgroetenelkaarenmaken direct een praatje ook al kennen ze je nog niet. Ons advies voor nieuwkomers is dan ook: Als je jezelf openstelt, zul je merken hoe amicaal de mensen zijn.” Ik zaat toenlèst unne film te kèke. Unne film die spulde in ’t joar 3601. Unne sajens-fiksjunfilm, zoès zedèdannoeme. Esdiejefilm ojt ècht wùrt dan stù ons nog wè te waachte. We worre dan op ons wenke bedient dùr venalterande robots wormè we nog hèn- degerkommuniceredanmid’nbuurman.Trouwesbuurluijbestôn in 3601 eigeluk niemèr want we leve dan niemèr in huize mar in èèn groot spees-ding ènwe hebbe ollemol holografiese hùkskes. Typischvùr zônsôrt films zènalteddegeluidjesdieallerleiwezens en apperatemake.Wèdèbetreft zittewe nou al ’nhil eind richting 3601. Gô bevurbild mar ’s nar de super. De flesserobot: douw ‘r ‘n lege fles in en ’t apperaat begint tege oe te prôte. Echt! “Bliep bliep,”zittie. De flesserobot prôt! Mar umdè wij dè nog nie kunne verstôn, begint‘r ’ngruun licht tebrandeworop stu: volgendefles. Op ’t eind: “Kriet kriet. Hier is oew bunneke.” Efkes lôtter klinkt ‘r “ding dong”. Ding dong dè is vertaald: “kassa bij.” Bè ’t afrekene wordt demik ende pap langs ’n elektronies ooggehold. Ende tel- robot zi elke keer: blùùp. Dè betekent: “Herkent en opgeteld.”Ge Tiedeliet en tudeluut moet ’t mar wete. Thuis ongekomme begint de geluidjeswirreld pas goewd. We zette ’t wasmesjien ôn en ’t ding dè piept, bliept en tuut, elleke keer es ie n stuk van z’n programma afgewerkt hi. Spuule, waase, soppe, druugzwiere: bliep, piep, tuut, fiep. De magnetron die zi dè ’t ete kloar is dur middel van unne ‘ping’. ’n Frietpan die “kiedeliep, kiedeliep” zi ès ’t vet heet is en ’n apperaa tje derbove begint keihard te ‘kieuwe’ ès ’t vet teveul smeukt. Ge kunt op stroat nerges mèr komme of d’r is wel ergens ’n tillefoon die, net as ’n klein keind, ùmaandacht ruupt. Tiedeliedeliet, tude- ludeluut, of ’t miniskuule ding begint ’n hil simfonie orkest nô te doen. Niks in de gate, lôpte langs unnen auto die op opins begint te knipoge en‘zùùp zùùp’dù: d’n auto ruupt nar zunne bôs dè de durre ope zèn. Of d’n auto skreuwt ùm hulp: “wieuwieuwieuw”: alarm! Zo rond Sintereklôs stôn de speulgoedboeke vol mi ‘tjiel- pende’bisjes,‘sniffende’pupkes’en‘piedelende’kèsjes. En zo kan ik nogwel ’n lutske durgôn over venalles en nogwè, wè tingelt en tangelt. Tja, we berèje ons keinder alvast veur op 3601. ’T Begint al bè de bebies: “kiere kiere kierewiet, jaja, hoe spreekt ie dan?” TK 11