d'n Hadeejer oktober 2005

Heeswijk ve Een beetje gecompliceerd is het wel: een Versus waarbij de Dintherse inbreng uit Heeswijk komt en het aandeel uit Heeswijk verzorgd wordt door iemand die in Dinther woont. We hebben het dan over twee mensen die al jarenlang een van de boegbeelden zijn van twee toneelverenigingen in HaDee: Mariette Wie is Mariëtte van de Pas-Jacobs? Ik ben in 1955 geboren in Veghel, opgegroeid in Dinther aan de Schoolstraat en getrouwd met Jos. We hebben twee kinderen, Toon en Toos. Ik werk op de Edith-Steinschool in Zijtaart als interne begeleidster en coördina- tor van de bovenbouw. Ook heb ik een eigen praktijk in remedial teaching. Mijn hobby’s zijn toneel, natuurlijk, wandelen, weekendjes weg met onze Jos, lezen en tuinieren. Hoe ben je met toneel in aanraking gekomen? Ik ben begonnen bij Anders als Anders, gewoon omdat het me leuk leek om toneel te spelen. Ervaring had ik niet, hoewel, als je voor de klas staat speel je natuurlijk ook wel eens toneel! In 1987 ben ik naar Kantlijn gegaan, in eerste instantie voor de kinderproductie, maar ik ben er de productie voor volwassenen eigenlijk meteen bij gaan doen. Een Dintherse bij een Heeswijkse toneelclub! Ach, eigenlijk heb ik niet zoveel met Dinther. Ik ben altijd lerares geweest in Heeswijk waardoor ik er veel meer mensen ken. Omdat mijn man Jos altijd nauw bij de voetbalclub in Heeswijk betrokken is, ken ik ook daar weer veel mensen van. Ik ben dus opgegroeid in Dinther en woon er nu, maar ik maak dat onderscheid niet zo. Ik voel me ook geen ‘Dintherse bij een Heeswijkse toneelclub’. Waarin verschillen Kantlijn en Anders als Anders? Bij Kantlijn is alles erg strak georganiseerd, we hebben overal wel een commissie voor en achter de scher- men werken ontzettend veel mensen. Dat werkt allemaal perfect. Wij hebben, gelukkig, wel veel jeugd. Met de kindergroep hebben we een soort van kweekvijver van spelers die later doorstromen naar de volwassenproductie. In de keuze van stukken denk ik dat Kantlijn iets vlotter is, met wat meer vaart. Welke rol is je op het lijf geschreven? Vooral typetjes natuurlijk, dat vind ik geweldig om te doen. Daarnaast ben ik ook voorzitter van Kantlijn. Door mijn ervaring heb ik voor de jongere spelers een wat ondersteunende rol en als er al eens wat stront aan de knikker is, weten ze mij ook altijd te vinden om het op te lossen, haha. Maar ik voel me absoluut niet dé voorzitter, ik ben gewoon één van de Kantlijnmensen. De diepte- en hoogtepunten. Het overlijden van Marianne Oosterveld in 2004 was een enorme klap voor de groep. Zij was als regisseur nauw betrokken bij Kantlijn. Van een heel andere orde zijn dan misschien de wat mindere stukken. Ik heb een paar jaar vanwege een studie niet meegedaan en eerlijk gezegd is er toen één jaar geweest waarin we een stuk speelden waarbij ik er niet rouwig om was dat ik niet meedeed. De hoogtepunten? We hebben eens een stuk gespeeld met als titel ‘Zo zijn onze manieren’. Tijdens de repetities werd het idee geboren dat helemaal in het dialect te gaan doen. Dat was geweldig. Maanden daarna werd er door toeschouwers nog over gesproken. Wat of wie zou je zo van Anders als Anders willen overnemen? Het enige dat ik kan bedenken is het vaste podium. Verder zou ik niet veel willen ruilen, het gaat zo goedmet onze club. Kantlijn is in alle opzichten eengezonde en ondernemende vereniging. We hebben ook geen moeite met aanwas, of het nu om jonge mensen of om mannen gaat. In welke rol ben je dit jaar te bewonderen? Ik speel een hoogbejaarde, iets dementerende, dove dame die de hele dag aan het breien is. Het stuk heet ‘Bajesbonje’en gaat over een groep mensen die ten onrechte in de bajes belandt. En ik ben degene die voor de nodige verwarring zorgt…… Te zien Van donderdag 8 december tot enmet zondag 11 december in De Speelman. Aanvang 20.30 uur. Ook dit jaar is de de donderdag weer een speciale premièreavond. 16