d'n Hadeejer september 2005

In de week waarin wij als medewer- kers van d’n HaDeejer onze aandacht alleen richtten op het moment waarop ons eerste nummer van de pers zou rollen, vond er elders in ons dorp nog een andere mooie gebeurtenis plaats. Op woensdag 22 september 2004 zat het gezin van Jan en Willon de Waal in span- ning. Al de hele dag voeldeWillon gerom- mel in haar buik, maar niet zo sterk als bij de geboorte van hun eerste twee kinde- ren, Lonneke en Sam, nu 5½ en 2½ jaar oud. Zoals ook aan het eerste exemplaar van d’n HaDeejer een lange periode van voorbereiding vooraf ging, zo ook wilde deze baby niet zomaar de warme moe- derschoot verlaten. Bij d’n HaDeejer werden de stukjes geschrevenendefoto’sgemaakttoeneen- maal de organisatie op poten was gezet. Daarna gingen de redactie en de opmaak ijverig aan het werk tot het moment dat alles klaar was voor de drukkerij. Zo ook vond deze baby ’s avonds om 22.00 uur dat het tijd werd om alles in gereedheid te brengen voor de bevalling. Vanaf dat moment ging het vrij vlot. In huize De Waal werd nog even gecontroleerd of alle omstandighedenoptimaalwarenenbijd’n HaDeejer werden de drukproeven beoor- deeld. Op donderdag 23 september 2004 om 0.06 uur vond Janneke de Waal het tijd om kennis te maken met de wereld. Daarna was het toch even schrikken. Jan- nekebleekextrazuurstof nodigtehebben en dat veroorzaakte even lichte paniek. Enkele dagen later zag ook d’n HaDeejer het levenslicht. En ook daar was er nog wat commotie, omdat de bezorging niet helemaal vlekkeloos ging. Maar gelukkig waren al deze problemen van zeer korte duur. Jannekeknapteal snelweer opengroeide in haar eerste jaar als een erg makkelijk kind.Zekantegeneenstootjeendatisook wel eens nodig want haar oudere zus en broertje vinden het prachtig om kunstjes uit te halen met de kleine zus. Verder is ze erg rustig en neemt de tijd om haar eigen plekje te vinden. Ook bij d’n HaDeejer zijn na een jaar de voornaamste kinderziekten eruit. Er blijvennogsteedsmogelijkheden om te groeien en elkemaandmoet er nog flink gewerkt worden voor een optimaal resultaat. Maar de basis is gelegd. We kunnen zeggen dat zowel d’n HaDeejer als Janneke deWaal klaar zijnomop eigen benen te staan. CB In negentientaggentig won Sjonnie Logan ’t Eurovisie songfestival mè: Wats anotter jéér’. ‘n Liedje dè bestù ùt honderdvijftig woorden. En de miste woorde worre steeds herhaalt zodè d’n hillen tekst bestù ùt mar vierenvirtig verskillende woorde. Èn ’t is nog nie ìns van zunèige, mar ’t is van Sjee Hielie. Nederland din dè joar mee mè Meggie Mekniel, en in twee en ’n halve minuut skruwt ze niggen- tien kirres Amsterdam. Toch goewd vur ’n vijfde plôts. Trug nar Sjonnie. Dizze, van oorsprong elektrieker, brocht ’t nummer ôk ùt in Duitsland, en hètte doar: Was ist sjeun ein jaar. De Duitsers die wonne trouwes in niggentientwee- ëntaggentig mi de zuute Nikol die Ein biesjen frieden ùt dr maagdeluke kupke pèrste. En dè wier dan wel wir int Nederlands vertaalt. Toen von ik ’t mar nix dè die Duitsers opins over vrede begonne. Ik vroeg me af wùrrum dè ze ’t hàn over “ n bietje”? Heel verdacht! Afijn, ik dwaal wir af. Ùmdè D’n HaDeejer ’n joar bestu, vèin ik dè Sjonnie’s nummer opnieuw ùtgebrocht moet worre. Èn dan ’t liefst in ’t Brabants, en dè sture we dan in vùr ’t songfestival. En ùmdè ’t tegeworrig bè ’t songfestival niemèr belangrijk is of dè ge kunt zinge, stel ik veur dè onze eige Henk Habrake dè dan mag gôn doen. En ’t is nog hendig ôk, want ùm ’n winnend nummer te hebbe hoef ’t nog nie ìns iets veur te stelle. Kèk mar nar de Herrie’s. Die wonne in ‘84 mè Diggy- loo diggy-lee. Of wa denkte van de Spaanse Massiel die in ’68 won mè La la la la la. Of onze èige Tiets In, die in ’75 wonne mè (tikketak) ding-a dong (bim bam bom). Mar tegeworrig zen vrimde tale hillemol in, en vur de gemiddelde Europejaan is Brabants net zo skôn ès een van die Slavische talen. En die hebbe ’t op ‘t songfestival hille- mol vùr ’t zegge. En ùmdè de tekst ôk nie zo belangrijk is, mag Ad van skèndel die dan skrève. Bovendien vèin ik dè Henk d’r ôk wel ’n bietje Russisch ùtzien. En dan heb ik ’t nie over z’n lilluke been. Lote we irluk zen: hedde Poetin ojt van dichtbè gezien? En Henk hoef nie ìns ùt te komme vur Nederland. Die klein landjes die tegeworrig meedoen zèn soms nie veul grôter ès Dinther. Onze inzending vùr ’t songfestival volgend joar: Wè is nou ’n joar, dur Henk Habrake. En wè ’n joar is? Nou gewoon twéluf HaDeejers. TK D’n ‘HaDeejer-baby’ Wè is nou ‘n joar? 11