Opbrengst van spontane Tsunami-actie gaat naar Missieprocuur van Bernard Kersten Tsunamigeld actie Avesteyn goed besteed in India Tijdens de nieuwjaarsreceptie van Avesteyn in 2005 kwam Han Dangé (toenmalig leider van Avesteyn en tevens gildebroeder van het St. Barbaragilde) op het idee om met de pet rond te gaan ten behoeve van de Tsunami-slachtoffers. Dit resulteerde in een huis-aan-huiscollecte in Dinther van Avesteyn-jeugdleden onder begeleiding van gildebroeders van het St. Barbaragilde. Deze actie leverde een bedrag op van € 6924,--. Twee jaar na de verschrikkelijke ramp is een goed doel voor de opbrengst gevonden. Pater Bernard Kersten van de abdij van Berne is directeur/coördinator van genoemde stichting en al 15 jaar lang actief bezig met de armoedebestrijding in India. Hij kwam in contact met Avesteyn en wist een bestemming voor de gelden. Kersten: “Samen hebben we gekeken naar mogelijkheden. De bedoeling was om zeer concrete doelen te vinden. Het bedrag wordt nu als volgt besteed: 1) Albia Mary Leon komt uit een arm gezin, die door de Tsunami huis en inboedel hebben verloren. Ze studeert verpleegkundige, maar kan deze studie zonder financiële hulp niet afmaken. De komende 2 jaar zal zij telkens €.750,-- ontvangen om haar opleiding tot een goed einde te kunnen brengen. 2) In Marthandanthurai, een vissersplaatsje aan de zuidkust van Tamil Nadu, is een uit 24 lokalen bestaande school voor lager- en middelbaar onderwijs totaal vernield. De locale bevolking is slechts in staat om 12 lokalen te herbouwen. De rest van het Avesteyn-St.Barbaragilde-fonds wordt gebruikt om de bouw van de overige 12 lokalen mede mogelijk te maken. “Plaatselijke vertrouwelingen verkennen een mogelijk project en in overleg met ons wordt besloten al of niet een financiële ondersteuning te verlenen. De mensen daar voeren zelf alles uit en na afloop wordt pas het geld overgemaakt. Eens per jaar ga ik naar India en maak dan een rondreis langs alle projecten. Op deze wijze is er dus achteraf nog altijd een controle over wat er gebeurd is en kan ik met eigen ogen zien of het goed is gegaan”, vertelt Kersten. Schrijnend “Tijdens die reizen heb ik in de loop der jaren vele schrijnende gevallen gezien. Ouders, die beiden in een steengroeve werkten. Zij namen hun baby’s mee, met als gevolg dat die de hele dag in de stof lagen, wat een zeer ongezonde situatie opleverde. Allereerst hebben we daar een schooltje kunnen bouwen voor de iets oudere kinderen. Later is er een crèche bijgekomen voor de kleinsten.” “In een andere plaats, zag ik op zéér schrale grond wat geiten grazen. Dat bracht mij op het idee enkele gezinnen wat geiten en een bok te geven met wat verplichtingen daarbij, namelijk als er nieuwe geitjes werden geboren moesten ze er één afstaan aan de buren. Na verloop van tijd hadden tientallen gezinnen een inkomen uit een kleine geitenhouderij.” Ontroerd Bernard Kersten doet zijn verhaal, maar af en toe kan hij zijn emoties maar amper onder controle houden. Hij vervolgt: “Het is zorgwekkend hoeveel wij de laatste tijd hebben moeten putten uit onze reservemiddelen. Het zou een goede zaak zijn als méér Nederlandse bedrijven een project zouden sponsoren. Ik heb eens een directeur die gesponsord had, meegenomen naar ‘zijn’ project. Hij was zeer ontroerd te zien wat er met weinig middelen tot stand kan worden gebracht. Na 15 jaar India betekent solidariteit heel veel voor mij. Als ik in een dorpje een schoolplein nader waar 500 kinderen onder een boom zitten te eten, terwijl ze eerst helemaal niets hadden, dan voel ik me heel klein. En als dan die kinderen allemaal enthousiast op me af komen rennen, ja, dan houden mijn ogen het niet droog.” Meer informatie is te vinden op: www.solidairmetindia.nl JvdM 25 Bernard Kersten.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=