18 Babs Grefkens (...) Ik vind elk jaargetijde geweldig. In de winter toont de boom zijn geraamte, dat komt prachtig over. Met de schrale winterlucht lekker gaan wandelen. Sneeuw is mooi, zo’n maagdelijk kleed,maar het geeft wel troep op de weg.En als het buiten vroeg donker is lekker binnen de kaarsjes aan. Ingrid Geubbels (37) Ik kan erg genieten van de mooie sneeuw. De heldere lucht, wanneer het windstil is en niet al te koud. En het is natuurlijk heerlijk om met de kinderen sleetje te gaan rijden. En zelf hou ik er van om een paar dagen lekker te gaan skiën. Jan Leensen (26) Winterpret is voor mij heerlijk skiën! Het maakt mij niet zo veel uit waar, Oostenrijk of Spanje, als er maar voldoende sneeuw ligt om te skiën. Verder ben ik niet emotioneel weersafhankelijk, als het maar droog is dan vind ik het verder wel best. De mannenbroeders Co, Ad en Paul Potters en hun betrokkenheid bij hun Kilsdonkse molen Derde aflevering Dorpspraat vanuit de Jumbo: Wat is voor De vader van Co en Ad Potters, de in 1891 geboren Jan Potters, kocht de molen in 1928 voor fl. 11.000,-. In datzelfde jaar trouwde Jan met Helena (Leen) Poldermans waarna ze samen in de watermolen gingen wonen. Helaas niet lang, want in 1937 raakte Jan op 46-jarige leeftijd met zijn hoofd bekneld in de draaiende molen en overleed enkele dagen later. Een zeer tragische gebeurtenis waarbij de 35-jarige zwangere Leen met zes kleine kinderen achterbleef. Gedreven door onmacht nam ze voor de werkzaamheden een knecht in dienst, Marinus Spierings. Naderhand kreeg deze een huurcontract van acht jaar. Leen verhuisde met haar vier kinderen naar het dorp, naast de toenmalige slager Cooymans. In die dagen was het niet ongebruikelijk dat in tijden van nood, kinderen bij familieleden werden ondergebracht. Dit gebeurde ook met drie van haar kinderen. De oudste zoon Co ‘verhuisde’ hierdoor op zijn achtste naar een oom en tante in West-Brabant waar hij uiteindelijk tien jaar zou verblijven. Zowel Co als Ad beschrijven hun moeder als een zeer kranige vrouw die op allerlei manieren probeerde de eindjes aan elkaar te knopen. Zo deed ze verschillende werkzaamheden in het huis van Cooymans waarvoor ze in ruil met hen de dagelijkse voedselpot mocht delen. Co en Ad Potters Na het aflopen van het contract in 1948 met Spierings, keerde Leen terug naar de molen. Co was in 1947 al teruggekomen om een jaar te gaan werken bij molenaar Toon van Heeswijk in Uden. In 1948 begon hij definitief de Kilsdonkse molen te bedienen. Het vak had hij geleerd bij zijn oom in Wouw en op school had hij zijn molenaarsdiploma behaald. Het bedrijf dat de naam ‘Weduwe J.P.Potters, Graan- en Meelhandel’ had aangenomen, had inmiddels de windmolen laten vervangen door een dieselmotor. In 1951 werd nog eens een hogere capaciteit dieselmotor aangeschaft en weer later werd deze elektrisch aangedreven. Vanwege het ontzettende lawaai dat de dieselmotor gaf, werd in 1954 aan de overkant 22 Interview
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=