11 Maartje van Zutphen wint prijsvraag Kantlijn Op 7 en 8 april jl. werd door Jeugdgroep Kantlijn met succes het toneelstuk “Directeur gevraagd (M/V)” opgevoerd. Een stuk in sprookjessfeer. Een van de personages in dit stuk is Opa Corneel, die héél graag sprookjes vertelt. Aan het einde van de voorstelling vraagt Opa Corneel aan de kinderen in de zaal om voor hem thuis nieuwe verhaaltjes te bedenken. Dat mag een geschreven verhaaltje en/of tekening zijn. De allermooiste inzending wordt dan beloond met een prijs. Veel kinderen zijn thuis aan de slag gegaan, maar de gelukkige winnares werd de 10-jarige Maartje van Zutphen. Zij maakte een tekening met een mix van zelfbedachte prookjes. Behalve een grote puntzak spekjes (ook een voor haar broertje), krijgt Maartje 4 vrijkaarten om samen met haar vader, moeder en broertje naar een volgende voorstelling van Kantlijn te gaan.”Een héél mooie prijs”, zegt Maartje. De prijs werd bij Maartje thuis uitgereikt door afgevaardigden van Kantlijn met in hun gezelschap twee jeugdspelers, prachtig verkleed en geschminkt, Esther Praliné (Lisa van Oort) en Tjoris (Anne Heesakkers). TvL Afknapperhakkelwoorde Ja, hoe makte lange woorde? Gè kent ze wel hè, die woorde ès autobaandventieldûpke en dergeluke. Dè sort dinge verzonne wij vruuger op de liggere skool. Dè waar laage, want hoe langer dè wij ’t woord makte, hoe onzinniger ’t wier. ’t Mojste ist ès ’t woord blèf kloppe. Gewoon woordjes ôn mekare breie en ’t is nog leuk ôk nog. ’n Lang woord is zó gemakt: hoe noemde bevurbild t plôtje op de pet, van iemes die ’n pad bestroot, wor ge alleen mi ’n step overhene meugt? Nou ’n step is ’n autoped dus ’t wurt dan: autopedpadbestraterspetplôtje. Skôn wanne? ’n Bietje lastig ùtspréke dè wel. Wè wij vruuger dinne um ’n lang woord te make, is beginne mè ’n woord wè van zeneige al lang is. Vogelbekdier bevurbild.Wiste gullie dè die biste èijer legge? Echt woar! Die biste leve in Australië, en ès ze bruje dan meugde dè gebied nie inwandele. Dè wille ze nie hebbe. Dus waarschuwe ze dorvur mi ’n bordje. ‘n Zogenaamd vogelbekdierbroedseizoenwaarschuwingsbordje. Mar afijn, èfkes serieus. Tegeworrig kregde soms automaties lang woorde. Kek mar ’s in reclameblojkes. ’t Skènt dè bekant iedereen vort zo’n sensejo-ding hi. Kwa woord wir hèndig want ’t is veul korter dan koffiezetapparaat. Mar in dè sensejo-dinge moete ‘pets’. Koffiepets hèète ze volùt. Mar ès ge veul van die pets het, dan kunde ze in ’n speciaal blikske doen. Zo kunde de verschillende smaakskes ok apart erges in doen. In ’n blikske dus: ’n koffiepetsbewôôrblikske. Echt, ik verzin di nie! Die zen te koop vur 1.99 euro! Mar dormè houd ’t nog nie op want, al die koffiepetsbewôôrblikskes moette ôk wir erges lôte. Nou, dorvur is de koffiepetsbewôôrblikskeswandhanger. Nie te geleuve hè? Hoe komme ze derop. Tjonge, ik ziegut al vur me. Ben ‘k mi ’n leuke meid ut weze éte. Es ik heur dornoa thuis afzet, vrùgt ze me binne vur ’n bekske koffie. Zeg ik: “Goh, ge het un skôn koffiepetsbewôôrblikskeswandhangertje.” Netuurluk kan ik dè dan nie fetsoenluk ùtspreke en patsboem; zè kekt mèn ôn ès ik sto te hakkele en ze knapt meej finaal op mèn af. ’t Blèf stil ès ‘k m’n ‘Haajlent spajs, Sumatra blent’ opsloeber en ’n kuukske kan d’r ôk niemèr af. Ès ‘k vertrek zi ze nog “tot ziens”, mar ze bedoelt “bel mar niemèr.” In d’n auto opweg nar huis roep ‘k hardop tientalle lang skèldwoorde. En tot slot roep ‘k keijhard: “Stom koff iepetsbewôôrblikskeswandhangerafknapperhakkelwoord.” In ìnne keer goewd! TK
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=