19 over 1996, erg zoekende en kwam er niet uit. Toen heb ik een gesprek met Piet Al (destijds prior in de abdij, nu de abt, AvdA) gehad. Hij heeft me aangeraden om eens wat rond te kijken in het wereldje. Ter oriëntatie ben ik toen een midweek naar de Abdij in Oosterhout gegaan, en ook nog daar de Postelse Abdij. Daarna ben ik een weekeinde te gast geweest hier in de Abdij van Berne en sloeg de vonk over. Alles viel op zijn plaats. Ik wist wat ik wilde: intreden.” Maar waarom? “Daar kan ik geen rationeel antwoord op geven. Maar het is geen momentopname, je staat niet ’s ochtends op, denkt ‘nu heb ik het gevonden’ om vervolgens met een gelukzalige glimlach richting Abdij te gaan. Het is een weloverwogen stap, maar natuurlijk ook een stap in het onbekende. Het religieuze leven leer je pas echt kennen door het te leven. Dan ben je nog geen 30 jaar oud, je studie Rechten heb je niet afgemaakt en je besluit in feite Norbertijn te gaan worden. Hoe werd er door je omgeving gereageerd? Lachend: “Mijn broer Edward zijn eerste reactie was ‘Oh mijn God, hoe vertel ik dat mijn vrienden dat mijn broer hier in de abdij komt?’. Mijn ouders waren er heel gelukkig mee. En de meeste vrienden waren niet echt verrast.” Maar je kiest definitief voor een heel ander leven. “Maar doet iedereen dat niet? Als je gaat trouwen, bind je je ook voor het leven aan iemand anders, dan zet je ook een grote stap. En je treedt niet meteen in. Het zijn stappen die je maakt, van postulant tot en met de Plechtige Professie. Dat duurt meerdere jaren. Je groeit naar iets toe. Twijfels? Nee die heb ik nooit gehad als je praat over weg willen. Wel heb ik mezelf regelmatig afgevraagd of ik op de juiste weg ben. En steeds was het antwoord bevestigend.” De Abdij van Berne telt 30 broeders, Norbertijnen, waarvan het merendeel inmiddels ouder is dat zeventig jaar. De meeste zijn priester. Drie maal per dag is er een gebed en men eet samen. Maarten werkt deeltijd in de boekhandel en is de laatste tijd druk geweest met zijn studie en stage lopen. Daarnaast is hij tweede voorzanger (‘Zingen is erg belangrijk voor mij’). Maarten is met zijn 39 jaar de op een-na-jongste broeder. Zoals de meeste kloosters en abdijen zitten de Norbertijnen te springen om jonge intreders. Sober en toegewijd leven voor God spreekt steeds minder jongeren aan, een al jarenlange niet te stuiten tendens. “De samenleving is veranderd. Geloof is niet meer zo vanzelfsprekend als het vroeger was. Daarbij is het individu steeds meer centraal komen te staan. De ontkerkelijking verontrust me in die zin dat er niets voor in de plaats komt. Maar een oplossing ligt niet voor de hand. Misschien moeten we moed putten uit het verleden, dan zie je ook dat mensen door de eeuwen heen steeds zijn teruggekeerd naar het geloof.” Maar zou het niet wat makkelijker zijn als het allemaal wat vrijer zou worden? “De definitieve binding is voor velen een probleem.” En de beperkingen. “Welke beperkingen? Je moet hier niet blijven, je wilt het. Het is een keuze die je maakt voor God en je medebroeders in de eerste plaats. Maar heb je nooit het gevoel dat je iets mist? “Jawel, bij een levenskeuze laat je altijd andere mogelijkheden achter je.Toen mijn broer vader werd raakte me dat. Op een mooie manier. Ik zag wat dat met hem deed. En ook wel met de gedachte in het achterhoofd dat dat mij nooit zal gebeuren, vader worden. Daar heb ik wel voor gekozen, maar dat is niet altijd gemakkelijk. Verliefd worden? “Ik mag verliefd worden. Menselijke gevoelens laat je niet achter je als je voor het geloof kiest. Maar er zijn natuurlijk momenten dat je je levenskeuze waar moet maken, dan heb je daar te staan, zonder dat je van tevoren overigens weet hoe dat afloopt. Het celibaat is een heikel punt voor velen. Ik kan me ook wel voorstellen dat het een te grote drempel voor jongeren is. Is het niet achterhaald dat de katholieke kerk het celibaat verplicht stelt aan iedereen die priester wil worden? “De kern van het priestertekort ligt niet bij het celibaat. Maar het is een feit dat het niet iedereen gegeven is het op de juiste manier in te vullen. Door het verplichte karakter wordt het celibaat nu nog te veel gezien als ‘dingen moeten laten’. Of ik het daarmee eens ben? Moeilijk, moeilijk. Het is geen makkelijke discussie van voor of tegen zijn.” Je hebt onlangs je opleiding voltooid.Wat nu? “Ik wil priester worden. De juiste opleiding daarvoor heb ik achter de rug, een zesjarige priester- en diakenopleiding in deeltijd. Die is door bisschop Ernst in het leven geroepen voor ‘oudere jongeren’ zoals ik. Abt Al moet nu gaan beslissen of ik priester mag en kan worden. Dat zal waarschijnlijk volgend jaar gaan gebeuren.” Heb je eigenlijk iets met Heeswijk-Dinther? “Jazeker. Ik ben lid van het IVN, daarnaast ben ik ook nog steeds lid van het CDA hoewel ik niet politiek actief ben. Verder ken ik natuurlijk redelijk wat mensen en mijn ouders en broer wonen hier. En ik woon schitterend, hier in de Abdij. Mijn hele verdere leven lang.” AvdA De samenleving is veranderd. Geloof is niet meer zo vanzelfsprekend als het vroeger was.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=