21 Wil en Mien zien striepkes Mien: Hee, Wil, kèk toch ’n bietje uit! Ziede gij dè truttwaar nie? Dè is spésjaal gemakt vur de voetgangers. ‘k Zou oe nog bekant van oew sokken gerejen hebben! Wil: O, sorry, Mien. Mar nou ge toch van oew fiets bent gestapt... Mien: Zeg mar gerust “bekant gevallen”! Wil: Ja, bekant gevallen vrouw, nim me nie kwalijk, mar ik ston ok zo ingespannen te kijken. Wilde efkes mee zuken? Mien: Zuken? Waarnaar? Wil: Naor strepen. Of zuukte da nie? Mien: Strepen? ’t Moet nie gekker worren! Strepen, striepkes? Ja, d’r lupt ’n striepke dur, hè’k wel ’s geheurd. Hee, Wil, gè staot d’rop! Ge staot op oew strepen! Wil: Neeje, dees kunnen ’t nie zèn. Die zwart-witte lijntjes ziede in heel ’t durp bij de drempels. En mar zat ok, want we hebben vort zoveul verkeersremmers, dègge nie snapt, datter nog iets rijen kan. Nee, dees striepkes bedoel ik nie. Mien: Mar wè dan? Wor hedde ze verloren, die strepen? Wil: Neeje, Mien, ik heb ze nie verloren, mar ik docht ze hier te veinen. ’t Hiet hier toch De Strepen? Nou, waor zèn ze dan? Mien: A’k oe nie beter kende, Wil... Wil: Ja, da begrijp ik wel, Mien, mar ik snap ’t nie. Kèk, de Heilaren, die noeme ze al zolang zo, da’s van ouds her. En de Nieuwlandsestraat, dieje naam is natuurlijk bedocht, toen ze hier wa neij land ha’n gevonden of gemakt. Mien: En d’n Donkere Dijk din vruger, toen ik nog vreej, zunne naam ok eer an. Waor wilde op af, Wil? Wil: Nou, die naomen van die neij straoten, die moeten worden bedocht, nie dan? Mien: Ja. Beukendreef, Kastanjedreef, Wilgendreef, daor het ‘r inne op de geminte héél zwoor over noagedocht. Wil: ’t Geerke, da kumt natuurlijk, omda diej straot ’n bietje geert, mee da speulplaotske. En ’t Geleer hè te maken mee wa ze doen op diej’n openbare school an ’t eind, natuurlijk. En as ze ’t hier nou ’t Gebaar han genoemd, mee die moeilijke ontsluiting van Heilaren-Noord, dan ha’k ’t nog kunnen volgen. Van baren, snapte, Mien, mee ontsluitingsweeën en zo... Mien: Van eiges. Jaja.Mar nou hiet ‘t De Strepen, en die bende gij nou oan ’t zuken. Ik zal oe rap uit den droom helpen, Wil, dieje naam is bedocht op ‘t gemintehuis. Ze wissen mar nie, wa ’t worren moes, ze ha’n al zoveul naomen opgeschreven en wer durgekratst... Kumt ‘r inne binnen en die zi: “Hedde nou onderhand ’unne naam vur die strepen?” Zo zal ’t wel gekommen zen. Wil: Hedde ze toch nog gevonden, Mien, die striepkes! Mar nou nog ’s wa... Mien: Ja? Wil: Nou hebben ze hier in de wijk ok ‘ne straot, en die hiet de Passie... Ge denkt d’r mar ’s over, Mien! Houdoe, enne... uitkijken, war! HL
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=