19 De wereld bij u thuis is een kreet die mooi klinkt. Maar wat betekent het? Evert: “Eind jaren ’90 werd de belangstelling voor grenen wat minder en begonnen wij met koloniale meubelen, teakhout kasten, dressoirs, etc. In Indonesië trof ik een man met twee zonen die een houtfabriekje hadden en zij vroegen ons of we bij hun wat wilden kopen. De eerste container met meubelen werd door ons ongezien gekocht. Sommige dingen verkochten we goed, andere liepen helemaal niet. Maar we waren wel weer een trendsetter. Koloniaal teak loopt nog steeds goed en zodoende konden we onze zaak in 1996 flink uitbreiden.We kregen langzaamaan steeds meer afzetkanalen en gingen naar buitenlandse beurzen. En toen kwamen de Colombiaanse meubelen met Spaanse invloeden.” ‘Maatschappelijk verantwoord’ zaken doen; leg eens uit. Jeanette: “Zuid-Amerika heeft ons altijd getrokken, we hebben er vroeger ook veel gereisd. Een vriend woont in Bogota en via hem hebben we daar ook ongezien een container met Colombiaanse meubelen gekocht. We maakten geld over en hoorden vervolgens maandenlang niets.Toen we ons erbij neergelegd hadden dat we het geld kwijt waren, kwam na een half jaar onverwachts alsnog de container aan. En het liep meteen als een trein.” Evert: “Inmiddels is de vriend een goede tussenpersoon geworden. De meubelen worden daar gemaakt in kleinschalige fabriekjes, waar in eerste instantie ongeveer 7 mensen werkten, maar in de loop der jaren is het uitgegroeid naar veertig of meer. De arbeidsvoorwaarden zijn goed en de werknemers worden goed behandeld door de werkgevers. De werkeloosheid is daar ongeveer 30% en door onze meubelen daar te laten maken helpen wij de plaatselijke bevolking een beetje. Natuurlijk verdienen wij er goed aan. Daar zijn we zakenmensen voor. Maar we willen er zeker niet van profiteren, want daar zouden we ons diep voor schamen. Corruptie zal er best zijn, maar wij zoeken het niet op en willen er bovendien niets mee te maken hebben.” Zijn er meer meubelenzaken die importeren vanuit Colombia? “Voor zover wij weten zijn we de enige importeur. Elke drie weken komt er een container vol. De fabrieken kunnen niet meer leveren. Oud hout is op het platteland niet te koop en in de steden wordt het een groter probleem om er aan te komen. Daarnaast maakt een bepaalde fabriek alleen maar kasten, terwijl een ander fabriek bijvoorbeeld alleen maar tafels maakt. Je kan begrijpen dat de juiste kleurencombinatie dan wel eens problemen oplevert.” Er zal wel veel afgereisd worden? Evert: “Gemiddeld ga ik twee keer per jaar naar Colombia om met die mensen te praten. Dat is ook nodig want je moet ze blijven begeleiden. Je geeft aan hoe ze het moeten doen en dat ze speciaal moeten letten op kleur, kwaliteit en afwerking. Bovendien kun je beter ter plekke orders opgeven dan via e-mail.” Jeanette: “De contacten zijn goed. Don Evert noemen ze hem daar.” Kleine timmerfabriekjes: dan zijn torenhoge prijzen het gevolg? Jeanette: “Nou, dat valt wel mee.Wat kwaliteit betreft is Colombia goedkoper. De levensstandaard is er minder hoog, dus kunnen de prijzen acceptabel blijven. Het is mooi om te zien hoe die kleine fabriekjes groeien in de loop der jaren.” Maar authentiek = duur, toch? Evert: “Nee, vergeleken met hier niet. De meubelen worden gemaakt van gebruikt hout, dus er is geen meubel hetzelfde. Zelfs als je iets speciaals laat maken, zal de prijs niet eens zoveel hoger zijn.” Landen in de derde wereld en kinderarbeid. Hoe zit dat? Evert: “In India en Pakistan hoor je wel eens dat er kinderarbeid, dus kinderen die de hele dag moeten werken en niet naar school gaan, in de textielindustrie voorkomt, maar niet in de meubelenindustrie. In Indonesië en Colombia heb ik het nog nooit gezien. Soms helpt een kind na schooltijd een beetje mee, je moet niet vergeten dat hele families werken om rond te kunnen komen. Maar kinderarbeid, nee, we vinden het oneerlijk en hebben er een grote hekel aan. We zouden onmiddellijk maatregelen nemen als we er tegenaan zouden lopen.” Waarom kan/wil niet iedereen op deze manier werken? Jeanette: “Er gaat veel tijd inzitten wat velen er niet in willen steken. Zij denken meer van ‘goedkope handel en gauw veel verdienen’. Het interesseert ze verder niet. In India zouden we ook goedkoper kunnen handelen, maar dat is onze doelstelling niet. Het zit een beetje in ons.We wilden altijd al wat ontwikkelingswerk gaan doen. Men zegt dat een goede zakenman altijd meer wil, maar ik vind de mensen die over lijken gaan om zoveel mogelijk geld te verdienen maar tobbers. Wij hoeven extra luxe zeker niet. Het is inderdaad mogelijk dat je het zakelijke combineert met het sociale.” Hoe ver gaat dat sociale? Evert en Jeanette: “De werknemers en hun gezinnen in Colombia krijgen wel eens wat extra van ons. In het najaar gaan we samen naar Colombia om wat families te bezoeken. Ook hebben we daar een tussenpersoon die aan ontwikkelingswerk doet ten behoeve van straatarme en ouderloze kinderen. Een nieuw project dat dan moet gaan draaien. We zijn nog lang niet klaar!” JvdM/AvdA Maar kinderarbeid, nee, we vinden het oneerlijk en hebben er een grote hekel aan.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=