De vùllisbak van de Hema Herman Finkers. Hij zin ojt dè èssie mense tegekwam, dè ze dan aalt prebeerde ùm grappiger te zèn ès hijzèlf. Zo wassie unne keer gevalle en iemes die vùrbè liejp zin: “Kek, de humor lig op stroat.” Op stroat vènde veul humor. ’t Gebeurt wel ’s dè’k erges ben en ùtsprake opvang van iemes, wordur ‘k spontaan in munne laag skiet. Zo waar ik lèst bè de visboer. Ik waar nie ôn de bùrt dus ik sto ’n bietje rond te gape. ’n Eindje wijer heur ik ’n vrouwke proate tege één van de mense aachter de balie. ’t Vrouwke kekt nar benèje in de vitrine. Of ze kekt nor ’t kruis van de verkoper want ze vruugt: “Hedde gè’m goewd gewaase?” En hij zi: “Jazeker, u krijgt echt geen zand in uw mond.” Ik konnut nie helpe en ik skoot in munne laag. Unnen andere keer ging ik nar Veggel. Doar zaag ik vier mense stôn. Ze stonne dicht bè mekare twee ôn twee te prôte. Ik moet èfkes halt houwe bè de mense want ’t is druk en ik kan ‘r nie dùr. Ik heur detter twee verskillende gesprekke ôn de gang zèn. In ’t één gesprek wùrt gezeet: “Oh ja, die bruur van oe, die he’k lèst nog gezien.” ’t Aander gesprek vult ôn: “Ja, wannen eikel zeg.” ’t Een gesprek gi dùr mè: “Ja, toen han we ‘t ‘r nog over.” ’t Aander gesprek concludeert: “Hij moet z’n kop hauwe.” Kosteluk vèin ik dè! Efkes lôtter sto ik bè de Hema unne worst te éte en iemes gojt iets in de vùllisbak. Hij douwt mè zunne voet op ‘t pedaal en ’t deksel gi ope. Dan giggut deksel ùt zunèige heel langzaam dicht. Op deen of daander menier kan ik m’n oge nie van ’t ding afhouwe tot dè ’t deksel hillemol dicht is. ’n Por kiendjes hebbe dè ôk gezien. Ze lôpe nar d ’n bak en bestudere ’t hille geval. Ze trappe één vùr één op ’t pedaal, kèke in d ’n bak en volge aandachtig ’t deksel dè langzaam dichtgù. De jong stôn doar wè te speule en ik sto rustig ôn munne worst te knauwe. Opins kumter ’n vrouwke ôngelope. Ze lùpt mi grote passe op mèn af en kekt men mi unne beuze blik ôn. Es ’t vrouwke dichtbè men is zi ze innins: “Fleurtje! Haal je hoofd uit de vuilnisbak!” TK Vervolg van pagina 11: Wil Geerts was de eerste regisseur. Zij zwaaide vijf jaar de scepter, opgevolgd door Marianne Oosterveld, die zes jaar de regie voerde. Na een interimjaar van Carla Steenbakkers kwam Marianne echter weer voor vier jaar terug, zodat ze gedurende tien jaar haar stempel op Kantlijn drukte. Of eigenlijk langer, want in de jaren dat ze niet regisseerde, speelde Marianne wel mee. Helaas is ze nog niet zo lang geleden overleden en kan ze deze mijlpaal niet meer meemaken. De laatste vier jaar wordt de groep door Mano van Venrooij geregisseerd. Het repertoire Kantlijn heeft altijd blijspelen gespeeld. “Van het betere soort”, vult Rini van Esch aan. “En als ze niet van het betere soort zijn, maken wij ze van het betere soort”, aldus Mariëtte van der Pas. “We veranderen er van alles aan.We maken het slot vaak span-nender, schrappen teksten of passen ze aan, schakelen bepaalde typetjes in en interpreteren het decor en de rekwisieten helemaal op onze eigen manier”, zegt Mariëtte. “En dat maakt het dubbel leuk om aan een stuk te werken.” Daarom kun je zeggen dat Kantlijn ook een beetje z’n eigen stukken speelt. Dit jaar In 2006 vindt op 14 december de première plaats van “Inpakken en wegwezen”. Die première is een bijzondere, aangeklede voorstelling. Het is een VIP-voorstelling, een soort gala-voorstelling, waarbij de genodigden aanwezig zijn en waarbij alle gasten aan tafeltjes zitten en niet in de bekende theateropstelling. Er worden pinda’s en andere versnaperingen geserveerd en de gasten kunnen er rustig hun consumpties bestellen. Na deze bijzondere voorstelling volgen op vrijdag, zaterdag en zondag nog drie voorstellingen. Er zijn nog kaartjes! Maar niet veel meer … BvS 13
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=