Louis van Paridon kocht de Zandkantsehoeve in 1960. Hij was freelance fotograaf in Amsterdam, kende Brabant uit de oorlogstijd en zocht een betaalbare buitenwoning. Hij heeft een en ander gerestaureerd en om het voorhuis niet aan te tasten verbouwde hij een gedeelte van de bedrijfsruimte tot woonruimte. Voor een beschrijving van het pand leze men het ingevoegde tekstvak, dat ik overgenomen heb van een advies van H. Bergmans, bureauhoofd cultuur van de provincie Noord-Brabant van 27 september 2005. Wie is Louis van Paridon? “Kijk eens daar”, zegt Louis en wijst op een schilderij in den herd, “dat schilderij heb ik van een broeder uit Rosmalen. Het gaat erom dat je met mooie dingen bezig bent. In je leven zit er een streep, voor en na de oorlog, en je hebt een bepaalde aanleg. Ik ben altijd met kunst bezig geweest. Als fotograaf, maar ook door het milieu waaruit je komt. In Amsterdam heb je natuurlijk een heel ander klimaat, je hebt veel contacten. Hier in Brabant is alles direct of indirect gevoed door de varkenstroep. Dat moeten ze niet op mijn bordje leggen. Ik woon hier graag, maar weet voor 100% hoe een en ander in elkaar zit. Het is maar een dorpje, maar er lopen veel ijdeltuiten rond”. Je reageert nogal, maar wat is dan je levensfilosofie? “Ik word intussen al 85. En dan ga je erover nadenken wat je achter wilt laten. Iets waardevols, daar gaat het om. En daar moet je alles aan doen. Ik ga bijvoorbeeld naar de kringloop. Vind daar een fantastisch zandschilderijtje uit Brazilië, en weet dat te redden. Je moet jezelf beschaafd opstellen.Wie zich hier niet conformeert met de rest, valt buiten de boot. Die moeten ze niet.Terwijl ze zelf intussen alles kapotmaken of laten verslonzen. Is dat echt Brabants? Mij niet gezien”. Je hebt steeds conflicten met de gemeente.Waar ligt dat aan? “De gemeente maakt het conflict. Je moet steeds in procedures.Neem de situatie rond de Vullingsweg (Red.: Daar kocht Van Paridon een pand dat hij opnieuw op wilde bouwen, maar het werd aanvankelijk door de gemeente van de kaart geschrapt). Een boer wilde daar niemand hebben, en zeker ons niet. Intussen is het verkocht en er kan nu gebouwd worden. Dat heeft allemaal onnodig jaren geduurd.Die tegenstand was persoonsgebonden. En de gemeente werkt mee met de boeren uit die omgeving”. Hoe kijk je daar op terug? “Met een grote verbittering. Kijk bij de groenteboer kun je wisselen als iets je niet bevalt. Bij de gemeente niet. Het blijft jammer, want je hebt met kwaadaardige troep te maken, maar dat past niet in jullie ‘kietelverhalen’. Je kunt allerlei stukken inleveren en proberen iets uit te stralen, maar nee. De leus is blijkbaar: ‘Je moet van Van Paridon afblijven’. Je moet het hele schaakbord overzien en nogmaals: wie zich niet conformeert, verdwijnt”. Terug naar de Zandkantsehoeve. Hoe zit het nu? “Je hebt de beschrijving en het advies gelezen van de provincie. Dát was volledig positief. Maar zoals het nu ligt komt dit pand niet op de monumentenlijst, terwijl het risico groot is dat er een bulldozer van Dijkhoff komt, als het verkocht is. In 40 jaar tijd heb ik geen medewerking gehad om dit pand te behouden met de omgeving. Het pand moet een beschermde status krijgen. Het is een vergeten monument. In juni 2005 heb ik dat aangekaart. Maar een gemeenteambtenaar stelt een advies op en het college papt daarmee aan. De gemeenteraad was het daarmee niet eens! (Dan volgt een heel verhaal over allerlei verkeerde stukken, procedures en bezwaren gedurende een heel jaar).Maar het college wil het dossier niet heropenen, terwijl het pand authentieker is dan de hele museumboerderij. Zonder ook maar een enkele steun van het college heb ik bezwaar ingediend bij het ministerie in Zoetermeer. Dat is ongegrond verklaard. Nu moet ik naar de rechtbank in Den Bosch. Over medewerking gesproken…”. Nog steeds te koop? En wat dan? “Als het verkocht wordt, voor een goeie prijs, dan koop ik in (Oost-)Duitsland iets, dicht bij een stad. Daar heb je nog heerlijke cultuursteden en gaat men beter om met waardevolle cultuurelementen. Daar kan ik een boek lezen; er is nog cultuur, beschaving”. AvS “Het gaat erom dat je met mooie dingen bezig bent” “Het pand moet een beschermde status krijgen” “Daar heb je nog heerlijke cultuursteden..” Opmerkingen 1 In ‘De Wojstap-kroniek’ van juni 2006 staat een uitgebreide beschrijving van deze boerderij inclusief bewonersgeschiedenis. Auteur: Jan van der Leest 2 De heer Van Paridon wilde niet op de foto. De hier geplaatste foto’s komen uit zijn archief. De redactie 19
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=