21 OPROEP In de rubriek ‘HaDeejers over de grens’ krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun buitenlandstage. Wil jij je ervaringen met ons delen? Stuur een berichtje naar redactie@hadeejer.eu Telefoonbomen om elkaar weer te vinden Beste HaDeejers Rondom het dorp Palumeu ligt een uitgestrekt regenwoud. De kostgrondjes liggen dicht bij het dorp. Het jachtgebied is veel groter. Ze gaan ook niet iedere keer in hetzelfde gedeelte jagen. Voordat de mannen op jacht gaan, moeten ze vertellen waar ze heen gaan en hoe lang ze denken weg te blijven. Mocht iemand niet op de ‘afgesproken’ tijd terug zijn, dan wachten de thuisblijvers nog een halve dag om te gaan zoeken. Natuurlijk is er geen beginnen aan om in het oerwoud rond te gaan lopen in de hoop die persoon tegen te komen. Nee, ze maken gebruik van de bomen en noemen die ‘telefoonbomen’. Met een stok slaan ze hard op de wortels en dit geluid klinkt kilometers ver door in het oerwoud. Als de gezochte indiaan dit hoort kan hij op dezelfde manier antwoorden. Ze hebben bepaalde codes om aan te geven hoe het met ze gaat. Contact met andere dorpen In de buurt van Palumeu zijn maar weinig dorpjes. De 2 dichtstbijzijnde dorpen liggen 70 km. stroomopwaarts en 80 km. stroomafwaarts. De mensen hebben onderling een goede band. Het zijn allemaal Trio of Wajana dorpen. Palumeu is het enige dorp waar de Trio en Wajana indianen gemengd leven. Eens in de 4 jaren vindt er een ontmoeting plaats tussen de Trio en Wajana indianen. Zelfs stammen uit Brazilië en Frans-Guyana zijn er dan bij. Dit jaar is die ontmoeting toevallig in Palumeu. Naar de stad Zodra de kinderen in klas 6 zitten maken ze een toets. Als ze die voldoende maken kunnen ze naar Paramaribo voor een vervolgopleiding. In bijna alle gevallen is dit de Mulo. Vorig jaar maakten 6 kinderen de toets voldoende. Zij zijn naar de stad gegaan, maar er zijn er slechts 2 overgebleven. De anderen konden het stadse leven niet aan. Ze moeten ineens alles gaan betalen en dus moeten ze gaan werken voor hun geld. Ook moeten ze op tijd komen en hun huiswerk maken. Allemaal dingen die ze van huis uit niet gewend zijn. Eén leerlinge was pas getrouwd voor ze naar de stad vertrok. Haar man kon het niet aan dat zij in de stad verbleef en heeft haar teruggehaald. Diepvrieskisten, maar geen stroom Er komen steeds meer invloeden vanuit de stad naar Palumeu. Enkele jongeren zijn op jonge leeftijd naar de stad verhuisd om daar bij familie te gaan wonen. Deze jongeren komen af en toe terug naar Palumeu en nemen dan bijvoorbeeld de muziek uit de stad mee. Zo ging er een paar maanden geleden het gerucht dat er stroom in het dorp zou komen. Een paar mensen hadden nog wat geld over en zijn naar de stad gegaan en hebben daar diepvrieskisten gekocht!!! Wat de stroomvoorziening betreft, zijn er in het dorp wel een paar zonnepannelen geplaatst, maar deze zijn niet sterk genoeg om een diepvrieskist draaiende te houden. Nu zie je onder verschillende hutten ‘werkloze’ diepvrieskisten staan. Primitief en gelukkig Vaak wordt mij gevraagd wat ik het leukste vond van mijn verblijf in Suriname. Hier heb ik geen duidelijk antwoord op. Het totaalplaatje is zo mooi: dat mensen zo primitief en toch zo gelukkig kunnen leven! Wat kunnen wij daar nog veel van leren! Ik heb Palumeu voor altijd in mijn hart gesloten! Tegen iedereen die ooit de kans krijgt om te gaan, wil ik zeggen: DOEN!!! Het is een ervaring voor het leven . . . Ëwëpa, (tot ziens) Dorris Heijmeriks Op 3 januari is Dorris Heijmeriks vertrokken naar Suriname voor een stage van drie maanden. Als paboleerlinge verbleef zij die periode temidden van een indianenstam, diep in het oerwoud, verstoken van elektriciteit, internet en telefoonverkeer. Ze is al weer thuis en doet hierbij haar laatste verslag. Dorris Heijmeriks HaDeejers over de grens: in Suriname
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=