17 1959 Geboren in Heeswijk 1984 Eerste (half mislukte) amateur solovoorstelling voor studentenvereniging Veritas 1985 Afgestudeerd aan Utrechtse Universiteit als sociaal geograaf op een scriptie over de Indiase rivier De Ganges 1986 Oprichting voorlichtingsbureau Derde Visie over ontwikkelingssamenwerking 1987 1e cabaretprogramma Natte Voeten 1987 Persoonlijkheidsprijs Cameretten Delft 1988 Werftheaterprijs Utrecht 1990 2e cabaretprogramma Blond Elastiek Plus met klassiek pianist en trompettist 1991 Jury- en publieksprijs Leids Cabaretfestival 1992 3e cabaretprogramma De Schaduw van een Pygmee 1993 Nominatie Annie M.G. Schmidtprijs voor liedje Wim 1994 4e cabaretprogramma Odyseus op Kostschool met zelfgemaakte 16 mm filmbeelden 1996 5e cabaretprogramma Boem Beng Kabam met percussionist 1998 6e cabaretprogramma Ja Daag! met acrobaat 2000 7e cabaretprogramma Knurft met souldans 2001 Oudejaarsconference Omroep Brabant TV 2002 8e cabaretprogramma Hoe Ik Pudding Ruik 2003 Bundel met 70 radiocolumns ‘Straatprijs valt in Slabroek’ 2004 9e cabaretprogramma En de Wereld is Vierkant 2006 Eerste dvd komt uit 2007 10e cabaretprogramma LUI OOG GEZOCHT Van de Veerdonk speelde de afgelopen 21 jaar een kleine 1500 theatervoorstellingen. Vanaf 2000 is hij wekelijks bij Omroep Brabant te horen met een radiocolumn. Ook schrijft hij maandelijks een column voor de uitgaanskrant Dienblad en wekelijks voor de weekbladen van De Winter. kwam eens bij mij thuis en dan mocht ik een stukje doen, als een soort van preselectie. Na tien minuten ging hij de krant zitten lezen terwijl ik daar mijn best stond te doen. Hij onderbrak me en zei ‘Mag ik je een advies geven? Stoppen’. Daar stond ik dan. Helaas is hij een belangrijk iemand geworden in de cabaretwereld die bijvoorbeeld beslist over wie in tv-uitzendingen komt. En dus zie je mij niet bij de VARA. Of toen het 25-jarig bestaan van het Leids Cabaretfestival gevierd werd met een voorstelling met alle winnaars. Ik was als enige niet uitgenodigd..” Van de Veerdonk liet zich niet uit het veld slaan. Integendeel. Zoals gezegd bouwde hij stapsgewijs zijn naam in cabaretland op. 1996 was een belangrijk jaar: hij keerde terug naar Brabant. Dat en de liefde gaven hem een enorme boost. Diezelfde tijd stopte hij ook met het (vrijwilligers)werk (met name met betrekking tot ontwikkelingsprojecten) dat hij nog deed om zich volledig op het cabaret te concentreren. ‘Lui oog gezocht’ is zijn tiende show. Harmoniemodel Zo’n 60.000 mensen bezochten de voorstelling en daarmee is de tiende van Mark van de Veerdonk een succes. In tegenstelling tot eerder genoemde Teeuwen en Maassen, vindt Mark van de Veerdonk zich meer iemand van het ‘harmoniemodel’. “Verbazing, vrolijke verbazing, daar draait het bij mij om. Ik neem geen stelling. Pretentieloze onzin? Nou nee, het gaat wel degelijk ergens over. Een van de belangrijkste taken is om de mensen te laten lachen. Daarom is Theo Maassen de beste cabaretier van Nederland; hij is oorspronkelijk grappig. Mijn doelgroep is breed, mensen met een IQ van een grondeekhoorn en dat van een Nobelprijswinnaar, zoiets. Dat vind ik leuk, en schouwburgdirecteuren vinden het ook altijd prettig want dan is er weer een gemêleerd gezelschap in de zaal. Jij vindt het jammer dat een deel van het publiek de nuance mist? Tante Truus die lacht om een gekke bek die ik trek en die met een strak gezicht blijft kijken als ik een genuanceerde grap vertel? Het zij zo. Soms hoor ik ook wel eens dat ik te Brabants zou zijn. Dat vind ik onzin. Het enige Brabantse aan mij is mijn inslag.” “Ik ben nu in staat om alleen nog maar dingen te doen die ik leuk vind. Bijvoorbeeld bedrijfsoptredens, die kan ik selecteren op uitdaging. Vroeger moest ik ze allemaal doen voor het geld.Maar centraal staat de ‘drive’. ‘Geen zin’ staat niet in het woordenboek van een cabaretier. Soms heb ik het niet, de vorm van de dag ontbreekt dan. Alleen ikzelf en heel naasten merken dat. Zo professioneel moet je zijn.” Regen In de Kersouwe komt er automatisch meer bij kijken dan de professionele cabaretier spelen. Spelen in je geboorteplaats met veel (oude) bekenden in het publiek. Sinds 1988 treedt Mark er met regelmaat op. “Ik kom regelmatig terug naar Heeswijk, mijn moeder en zus wonen er. Voor een optreden in de Kersouwe ben ik toch wel extra gemotiveerd. De hele setting is bijzonder. Het theater zelf, het buiten spelen, het ruisen van de wind. Enne... de regen. Jawel, altijd als ik optreed in de Kersouwe regent het. Het hoort er blijkbaar bij!” AvdA
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=