23 Aan huize Zwanenburg in Dinther waarover reeds verhaald is, zijn naast de namen van de bewoners ook de namen verbonden van de familie Spierings die hier decennialang werkzaam waren. Een van hen is de nu 82-jarige Mien Spierings-Van Vugt. Een gesprek met deze levendige vrouw levert een bijzonder verhaal op. Vlak na de oorlog na het vertrek van de familie Van Boetzelaer werd Mien Spierings, toen nog Mien van Vugt geheten, aangenomen op Zwanenburg als hulp in de huishouding door mevrouw Cecile de Kuyper-Van Bouwdijk Bastiaanse. Tijdens de oorlogsjaren werkte haar zusje, Toos van Vugt, bij de familie Van Boetzelaer. Hun beider wieg stond aan de Kilsdonkseweg vlakbij de molen. Het gezin van dr. Frans Susan de Kuyper-Van Bouwdijk Bastiaanse woonde in Den Haag,maar toog in de weekends gewoonlijk naar Zwanenburg. De taak van Mien was om voor elk weekeinde het huis op orde te brengen en boodschappen in te slaan in Veghel. Daarnaast bereidde ze op vijf petroleumstellen een smakelijk maal voor de hele familie en verzorgde de tafels. Af en toe kreeg ze hulp van haar schoonzusje. Het was veel werk met een boel stof en vuiligheid want in die tijd werd Zwanenburg ook nog verbouwd, er kwam elektrisch licht en een nieuwe fundering. Maar er was ook veel plezier met het andere personeel en de gebroeders Lambert en Janus van den Heuvel die de verbouwing uitvoerden. Zelf boeren Na een jarenlange verkering trouwde Mien in 1954 met de Schijndelse Martien Spierings. Ze gingen wonen in een boerderijtje aan de Zwanenburgseweg 1. Een jaar later verhuisden ze naar de boerderij aan de Zwanenburgseweg 6 die gebouwd was tegen Zwanenburg aan. Deze huurden ze van Van Bouwdijk Bastiaanse. Toen het echtpaar, inmiddels gezegend met vier kinderen, van Van Bouwdijk Bastiaanse voor wie ze boerden, in 1971 te horen kreeg dat deze ermee ophield, besloten ze om zelf te gaan boeren.Hiertoe kochten ze de boerderij aan de Zwanenburgseweg 1 met vier hectare grond plus het vee. Deze boerderij verhuurden ze vervolgens aan studenten. De aanvankelijk gehuurde varkensstal werd nadien met wat grond ook gekocht. Martien kreeg in latere jaren hulp van zoon Gerard waarmee hij een maatschap opzette. Gerard is inmiddels getrouwd en boert nu verder in de boerderij aan de Zwanenburgseweg 4a. Martien overleed tien jaren geleden. Ziel en zaligheid Naast haar werk op de boerderij en in het huishouden stopte Mien haar ziel en zaligheid in het oppimpen van de boerderij. Zo schilderde ze op een mooie zomerdag de grauwe muur van de boerderij wit. Met de monumentgroene kozijnen en deuren werd het een plaatje. Om het te verlevendigen hing ze bloembakken met planten en een vogelhuisje aan de muren en zette op de grond potten met fleurige bloemen. De ernaast staande boom sierde ze op met zelfgemaakte creaties. Om het geheel te completeren plaatste Mien een bank en een zitje tegen de muur. Dat alles zag er zo aantrekkelijk uit dat fietsers, die over het pad langs Zwanenburg fietsten, regelmatig afstapten om zich op deze plek te vermeien en al het moois in zich op te nemen. Uniek Mien woont nu alweer enkele jaren in een aanleunwoning aan de Donkerendijk.Of ze hier tot haar laatste ademtocht kan blijven wonen is nog maar de vraag, het plan is om deze woningen over enkele jaren te slopen. Voor Mien en velen met haar, is dat een ramp.Want ook dit huis en deze tuin zijn ondertussen even grondig aan haar hang naar versieren onderworpen als de boerderij op Zwanenburg en ademt een eigen romantische sfeer. Om het verleden niet verloren te laten gaan liet Mien van haar boerderij op Zwanenburg een film maken. Ook een boek waarin ze haar eigen geschiedenis opschrijft past hierin. Een waardevol uniek stukje geschiedenis van een bijzondere vrouw met veel talenten. Haar nageslacht kan met recht en reden trots op haar zijn. RM Een waardevol uniek stukje geschiedenis van een bijzondere vrouw met veel talenten Mien Spierings, een levendige vrouw met veel talenten Een bijzonder leven op huize Zwanenburg Mien Spierings - van Vugt
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=