Nicole werkt drie dagen in de week als secretaresse bij accountantkantoor Jolles & Ko te Uden. Marco bedenkt en ontwerpt websites bij Kicknow Brand Support te Veghel, en heeft daarnaast een eenmansbedrijf. Kaiji (spreek uit: Ka-iet-zjie) Design. “Voor al uw weboplossingen”, meldt het kaartje. Hij heeft Japans-Indonesische voorouders van vaders kant. Hun beider hobby is film. Nicole houdt van thrillers, Marco gaat voor science fiction. Ze hebben elkaar ontmoet in een discotheek te Venray. Er waren wat al te opdringerige Engelsen jegens Nicole, en ze vroeg Marco of hij niet even voor haar vriend wilde doorgaan. “En”, zegt Marco, “dat doe ik nu nog steeds.” Hoe zijn jullie in HaDee terechtgekomen? Marco: “Ik woonde in Venray en kreeg een andere baan te ’s-Hertogenbosch. Mijn moeder en mijn zus woonden al in HeeswijkDinther en Nicole en ik zijn toen bij m’n moeder ingetrokken.” HaDeejer, Brabander, Nederlander, Europeaan, of wereldburger? Marco: “Ik heb al op zoveel plaatsen in Nederland gewoond, dat ik me niet echt hecht aan een stad of dorp. Ik voel me Nederlander.” Nicole: “We hebben ook geen voorgeschiedenis in Heeswijk-Dinther. Ik voel me dan ook meer Nederlandse. Dat neemt niet weg, dat we het hier uitstekend naar onze zin hebben. Sowieso een leuke buurt. Er wordt wel op je gepast, maar ik voel me niet bespied. Dat vind ik zeer prettig.” Wat is het beste wat je van je ouders hebt meegekregen? Beiden: “Normen en waarden, familie is erg belangrijk, en respect voor ouderen.” Wat is er goed, en wat kan er beter in HaDee? Nicole: “De voorzieningen, de rust van het dorp en de ruimte is allemaal goed te noemen. Er is veel groen en er is keuze tussen verschillende basisscholen. Wat beter kan, zijn de trottoirs. Ze zijn totaal niet ingericht op mensen met een kinderwagen, rolstoel of rollator. En een terras in het centrum zou wel leuk zijn.” Eten? Beiden: “Vooral veel buitenlands, er komt hier bijna nooit Nederlandse kost op tafel.” Muziek? Beiden: “Rythm & Blues.” Vakantieland? Beiden: “Al zijn we daar nog maar een keer geweest, toch Indonesië.” Toekomst? Beiden: “Gezinsuitbreiding en het huis verder verbouwen. En in HaDee blijven wonen!” In deze rubriek geven “immigranten” hun visie over hun wel en wee te HaDee. Deze keer brachten we een bezoek aan de familie Hiraki. Marco (34, Deurne), Nicole, (25, Belfeld, Noord-Limburg) en hun dochter Emi (15 maanden). Zij wonen sinds ’99 in HaDee, eerst aan de Rodenburgseweg, en sinds 2002 in de Irenestraat op no.18. Import over HaDee Nou ja! Onze oudste kip is dood! Op de feestdag van de Onnozele Kinderen, 28 december, vond ik haar in het hokje, liggend onder de stok, kei kapot en zo stijf als een plank. “Ze is van de stok gevallen,” zei ons Hanneke nog, maar dat kon niet, want die kip was zo oud dat de stok al jaren te hoog was voor haar. Volgens mij was ze minstens twaalf jaar oud. Eigenlijk had zij al lang een bril en een gehoorapparaat moeten hebben, want ze zag en hoorde amper meer. Ook legde zij al jaren geen eieren meer, reageerde bijna nergens op en was, volgens mij, hartstikke dement. Helaas zijn er geen rollatortjes voor kippen, omdat ze geen handen hebben, maar anders was zij er wel aan toe geweest. Meewarig bekeek ik haar de laatste tijd. Zo’n versleten oude kip in haar laatste dagen. Hoewel ze vroeger eieren legde bij de vleet en verschillende hanen, in de loop der jaren, hun best op haar hebben gedaan, is zij toch nooit moeder geworden en dus ook geen oma. Want wij moesten, zo nodig, de eieren allemaal consumeren. Nu is ze dood en ik heb haar tussen de struiken begraven. En ja, nu hebben we nog maar één kip. Nog even dit. In de vorige HaDeejer stond een prijsvraag, om het nieuwe complex, tegenover de Mariuspoort in Heeswijk, waar nu nog een groot gat is, een naam te geven. Ik denk daarvoor een heel toepasselijke exotische naam gevonden te hebben, namelijk ‘het Amalgaam’. Zelfs tandartsen vinden dat ideaal spul om een gat te vullen. Henk Habraken 7
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=