17 is. Op de website (www.fietsenvoorghana.nl) die in het leven is geroepen toen Smans met vrienden een fietstocht naar Rome ondernam, staat bij de introductie van Smans onder het kopje ‘hobby’s’: fietsen, bariton spelen en opereren in Ghana. Eigen tijd, eigen geld en eigen inzet is het motto van Adriaan Smans. Iedere keer gaan er koffers met medicijnen en apparatuur mee. Apparatuur die hier niet meer gebruikt wordt, maar nog goed is. Particulieren doneren, als er eens een receptie is wordt een bijdrage gevraagd en Smans steekt er zelf ook geld in. “Ach, wat is nou geld?”, klinkt het. Kauwgom Liever praat hij over Ghana. “Het is een andere wereld waarin je komt. Ghana is best ‘booming’. De hoofdstad Accra heeft de laatste tien jaar een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Het gaat best goed, er gaan geen mensen dood van de honger zoals in veel andere Afrikaanse landen. Maar de corruptie is niet voor te stellen. Als ik door de douane moet, ben je veel tijd kwijt met formaliteiten. Daarom leg ik altijd een pen, 10 dollar en kauwgom waar ik het woord ‘viagra’ opzet in de koffer. Als de koffer dan open gaat, wordt dat eruit gehaald en mag ik zo doorlopen. Behalve die ene keer dat ik een vrouwelijke douanebeambte trof. Die trapte er niet in, van die kauwgom, haha.” “Maar mede daarom proberen wij ook zelf de opleiding ter hand te nemen. Door daar artsen op te leiden bijvoorbeeld. Het is een heel andere wereld.” Tanzania In maart is Smans voor de laatste keer in Ghana geweest. Begin 2008 staat in principe de volgende reis gepland. Zich definitief vestigen in Ghana als hij over enkele jaren met pensioen gaat, ziet Smans niet zitten. “Andere artsen doen dat wel, ik heb daar veel respect voor. Maar me zelf permanent daar vestigen doe ik niet. Je houdt het niet vol, het integreren is bijvoorbeeld al een probleem. En ook de gevolgen van malaria moet je niet onderschatten. Als ik straks niet meer werk, wil ik wél vaker gaan, samen met mijn vrouw. Misschien ook eens naar Tanzania, waar ook projecten lopen. Je ziet dat het dorp Battor mede dankzij de missie enorm floreert. Het ziekenhuis raakt ook steeds beter ingericht. Dat doet me goed. Maar er is nog veel te doen.” AvdA ‘De bevolking snapt er niets van dat die gekke witte dokters voor niets hun werk komen doen’ Een typisch Afrikaans sfeerplaatje Straatbeeld in het dorp Battor Adriaan Smans in actie Het personeel van het missieziekenhuis
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=