25 Weten wat je wil “Vroeger luisterde ik naar verhalen van anderen en toen ik amper 6 jaar was, zei ik tegen mijn moeder dat ik als missionaris naar Afrika wilde gaan. Ik kwam in contact met bisschop van Oorschot, die zojuist was teruggekeerd en hij adviseerde mij naar de Witte Paters te gaan. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het katholieke geloof moest uitdragen. Ik wilde dienstbaar zijn en veel goeds doen voor anderen. Dat kon door pastoraal bezig te zijn en via ontwikkelingswerk en sociale betrokkenheid. Dus niet alleen op het kerkelijk vlak. Ik heb altijd keihard gezegd dat als godsdienst zich beperkt tot de eredienst in de kerk dan heeft het zijn bestaansrecht verloren.” Bisdom Sumbawanga “Dat is gelegen in het zuidwesten en grenst aan Zambia en Congo. Het gebied ligt op circa 2000 m. hoogte. Toen ik daar arriveerde als 28-jarige moest ik wennen aan de sobere levensstandaard. Nutsvoorzieningen waren er niet en je wassen deed je met een beetje water uit de lampetkan. De mensen woonden in lemen hutten met ’n dak van gras. De dorpen bezocht ik met een oude motor. Soms waren de omstandigheden zo slecht dat ik de laatste kilometers door een modderige rivier moest lopen.” Mensen bekeren “In mijn begintijd was ongeveer 25% van de bevolking katholiek (nu ± 85%). Overal was wel ’n catecheet in een primitief schooltje of kerkje. De nadruk werd niet zozeer gelegd op het bekeren. Natuurlijk werd er een viering in de kerk gehouden als je een dorp bezocht, maar belangrijker was wat er daarna gebeurde. Dan ging je met de mensen praten over hun problemen in het dorp. Soms was je te haastig en dat is niet altijd goed om iets te bereiken. Zeker niet in een cultuur die geheel anders is.Tegenwoordig heb je in Tanzania veel basisgemeenschappen. Dat zijn kleine christengemeenschappen waar de mensen elkaar ontmoeten en problemen van de wijk bespreken, gebaseerd op een christelijke grondslag: vrede, liefde en gerechtigheid. Men leest voor uit de bijbel en praat daarover. Later komen de sociale problemen van de wijk aan de orde.” De toekomst “De ontwikkelingen in de kerk beleef je in Tanzania heel anders. Als ik in Nederland was gebleven was ik misschien wel uit de kerk gestapt. In de missie wordt lang niet alles op zo’n radicale manier uitgevoerd. Over het algemeen heeft de bisschop de vrijheid om liturgische riten aan te sluiten bij de cultuur van de mensen aldaar. Bisschoppen in Europa zijn slaafs naar boven, maar dominant naar beneden.Wat dat betreft ben ik niet optimistisch gestemd over de toekomst. Als je teveel van bovenaf oplegt zouden de mensen zich wel eens tegen de kerk kunnen keren.” Dar es Salaam “Met een temperatuur van 30 à 35ºC en een vochtigheidsgehalte van 95% is het niet altijd prettig in deze miljoenenstad aan zee. Sinds september 2005 verblijf ik daar en doe het wat rustiger aan. Ik verzorg de administratie en houd me bezig met de logistiek. Ik woon in een huis van de Witte Paters met 10 vaste bewoners.Wij ontvangen veel personen die hier even willen acclimatiseren alvorens ze het binnenland in gaan. Vaak begeleid ik hen en verzorg hun tickets voor de verdere reis. Zolang mijn gezondheid het toestaat en ik hier nog nuttig kan zijn, blijf ik. Het liefst zou ik tussen mijn eigen mensen sterven. Ik ben voor een groot gedeelte Afrikaner geworden.” Piet van der Pas, veertig jaar priester en missionaris Sociale contacten met de christelijke grondslag Op 1 juli is het veertig jaar geleden dat Piet van der Pas tot priester werd gewijd. Vrijwel meteen daarna ging hij naar Tanzania. Aan de hand van enkele steekwoorden verhaalt hij over zijn leven. Het priesterfeest wordt zondag 1 juli gevierd om 11.00 uur in de H.Willibrorduskerk. Voorafgaand is er een vendelgroet van het gilde en na de viering volgt een serenade van de koninklijke fanfare. In Stanserhorn is vanaf 14.00 uur een receptie. Eventuele donaties voor zijn missiewerk kunnen worden overgemaakt op rekeningnr.12.01.05.683 tnv. P.J.J. van der Pas WP. JvdM Pater Piet van der Pas
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=