11 Dingloos Es ik van ’n bepaald vùrwerp de naam nie wit, dan noem ik ‘t ’n ding. Zo ès ge bevurbild de afstansbediening wilt hebbe, dan zegde van “Gift dè ding is ôn.” Of ge kunt ôk ’n persoon ônduije mè ‘ding’. Dè gebeurt wel is ès iemes gekke kapriejole ùtholt of ’n arige opmerking makt. “Wèn ding” of “n arig ding’, zegge we dan. Of ès ge ’t druk het, dan kunde zegge dè ge nog venalterante dinger te doen het. Of ès oewen buurman unne nèje wage hi gekocht dan prôtte van “n skôn ding”. Mar d’r zen nog veul meer dinger. ‘t Maansvolk onder mekare hebben ’t over ’n skôn ‘veurkomme’ van ’n vrouw ès ze ’t hebbe over die twee ‘dinge’. En zô waar ik dan ôk erg verbaasd toen d’r pas ’n durske vroeg nar men ‘ding’. Ikke mè unne rooje kop zaat me af te vroage wùrrum ze iets wô wete over men ‘ding’. Mar ’t bleek dè ik tenhalve in ’n gesprek viel, en zô lin ’t durske ùt dè ze tiggeworrig din pokere en nor pokerprogremma’s keek. Zo zin ze: “Dè is hillemol men ‘ding’”. “Men ‘ding’?” docht ik bè munèige, wè is dè nou wir ‘men ding’. Mar ’t skènt mar hil gewoon te zen dè ge ’n ‘ding’ het. Men ‘ding’, jouw ‘ding’, hun ‘ding’ en zellefs ons ‘ding’. Iedereen hi zô z’n èige ‘ding’. Es ge wilt afvalle, dan skènt ‘Sonjabakkere’ hillemol ‘t ‘ding’ te zen. In ùurste instansie docht ik ôn ’n brooddiejeet, mar ’t is toch wir hillemol iets anders. Massaal dus ôn ‘t diejeet van Sonja Bakker; ’t blônt vrouwke detter trouwes zellef wel ès ’n lekker ‘ding’ ùtzie. ’t Nèjste ‘ding’ dè skènt trouwes ’n huntje te zèn. Zòn huntje dè nog klènder is dan ’n kat: unne sjiewawa. Zo’n huntje dè moete dan in ’n blits tèske doen, wor ’t huntje alleen mè z’n kùpke ùtstikt. ’n Huntje ùm mè te ‘tutte’ zô ès ze dè dan noeme. En zo’n ‘ding’, zo’n huntje dè kunde dan ôk nog klirkes ôndoen, want d’r is ’n heuse modelijn vur gemakt, en zo kunde nor hartelust mè ouw miniehuntje ‘tutte’. Nou ik vèin zo’n ‘ding’ mar niks, zo’n tuthuntje. Iedereen hi zo z’n ‘ding’, behalve ikke dan. Ik heb gin ‘ding’, en ik hoef gin ‘ding’. Nee, men makte nie blèj mè ’n ‘ding’. Ik blèf liever dingloos, dè is ’n ding wè zeker is! TK Er zijn nogal wat vreemde straatnamen in Heeswijk en Dinther. Denk bijvoorbeeld aan de Droevendaal, de Fokkershoek, Rukven of de Dodenhoeksestraat. Samen met heemkundekring De Wojstap dook de HaDeejer in de archieven op zoek naar de betekenis achter de namen. Op zoek naar de toponiemen, de veld- en straatnamen. Deze keer de Anton Coolenstraat. De Antoon Coolenstraat, gelegen tussen de Willebrordstraat en de Monseigneur van Oorschotstraat, is zo genoemd bij besluit van de raad van de gemeente Heeswijk dd. 28 mei 1968. Deze man is van bijzonder belang geweest voor Heeswijk en met name voor de Kersouwe. Antoon Coolen, geboren te Wylre in Zuid-Limburg op 17 april 1897, studeerde enkele jaren op het Heeswijkse gymnasium. Hij was schrijver en journalist. Schreef vele romans, waarvan vertalingen in 26 landen, zoals Dorp aan de rivier, De Drie Gebroeders, Mijn kinderen eten turf, De vrouw met de zes slapers, Stad aan de Maas, en ‘t Donkere Licht waarvoor hij de Van der Hoogtprijs ontving. Hij verhuisde van Hilversum naar Deurne (1933 tot 1938) en vandaar naar Waalre. In de oorlog was hij actief in het verzet en moest daardoor voortdurend onderduiken. Voor het openluchttheater De Kersouwe is hij in de jaren 1950 tot 1958 van grote be- tekenis geweest, want het kreeg in deze oud-leerling van het gymnasium een eigen toneelschrijver. In 1952 aanvaardde hij er de eretitel “Poietes”, het Griekse woord dat in literaire zin ook “schrijver van het spel” betekent. Antoon Coolen bezorgde het theater zeven oorspronkelijke ridder- en sprookjesspelen. De Zeven Rozen in 1951 en 1955 en Genoveva van Brabant in 1953 trokken in die dagen overvolle theaters. Andere stukken van hem waren: Sint Geerten Minne in 1950, Het meisje in de toren in 1952, St.Cunera van Rhenen in 1954, Sawitri, opgevoerd in 1956 en 1957, en Mars en Venus in 1958. Door een mysterieus ongeluk kwam een eind aan zijn leven. Hij viel op onverklaarbare reden uit de trein. Hij overleed enkele dagen later (op 9 november 1961) in het Eindhovense St. Joseph ziekenhuis aan een hartaanval. Bronnen o.a.: De Kersouwe steeds getrouwe, dr. Alphons v.d. Hurk O.Praem., De Kersouwe, 1992; Weekblad De Brug dd. 28-9-1945 Brabants Dagblad van 8-11-1986 (“Populaire schrijver stierf 25 jaar geleden”) Peter Kriele Antoon Coolenstraat
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=