Import over HaDee In deze rubriek geven ‘immigranten’ hun visie over hun wel en wee in HaDee. Deze keer gingen we op bezoek bij Astrid Burg en Yvonne Sterk.Zij wonen sinds 2003 in HaDee, en wel in de Avensteinstraat op nummer 2. Ze hebben elkaar leren kennen in 1998 tijdens de Gay Games te Amsterdam, zijn getrouwd in 2001 en hebben een kostganger; Artou, een gepensioneerde diensthond. Astrid (42) is geboren en getogen in Duitsland, haar vader was daar als militair gelegerd. Ze heeft het HBO diploma Management Economie en Recht op zak en werkt bij de afdeling Budgetbeheer bij de Koninklijke Luchtmacht in Gilze-Rijen. Yvonne (38) is geboren in Helmond en opgegroeid in Stiphout. Ze heeft vorig jaar de HBO opleiding Bedrijfseconomie afgerond, en werkt nu bij administratiekantoor De Greef Consultancy in Den Bosch. Hoe zijn jullie in HaDee terecht gekomen? Astrid: “Sjan van Asseldonk en Carla van den Besselaar, die hier verderop in de straat wonen, behoren tot onze vriendenkring. De broer van Sjan woonde in dit huis met zijn gezin en wilde een nieuw huis gaan bouwen op de plek waar Toontje van de Burcht woonde (Avensteinstraat 11 rvdp). Sjan en Carla hebben ons getipt. We woonden toen in Uden, en wilden toch al naar een dorp verhuizen.” Hebben jullie het HaDee-gevoel? Yvonne: “Nou moeten we op onze woorden passen. Toen we hier net woonden werd ons door de buurt duidelijk gemaakt, dat we hier wel in Dinther wonen. In ieder geval, we voelen ons hier echt thuis. Het is echt een gezellige buurt en Astrid zit ook in het bestuur van de buurtvereniging.” Wat is het beste dat je van je ouders hebt meegekregen? Astrid: “Vooral tolerantie. Mijn lesbisch zijn is vanaf het begin door m’n ouders geaccepteerd en dat geldt overigens ook voor Yvonne’s ouders. Hierin gaven ze toch blijk van een ruimhartige blik. Dat neem je dan voor de rest van je leven mee.” Yvonne: “Tolerantie, maar ook doorzettingsvermogen.” Kinderwens? Yvonne: “Ondanks dat we Heeswijk-Dinther een behoorlijk tolerant dorp vinden, merken we dat de maatschappij door de oprukkende verzuiling verhardt. Mensen met een andere levensstijl, geloofsovertuiging, of seksuele voorkeur krijgen het steeds moeilijker. Als volwassene kun je jezelf daartegen wapenen. Maar we willen het een kind niet aandoen dat het wellicht op school gepest zou worden, of met de nek aangekeken doordat het door twee moeders opgevoed wordt.” Wat vinden jullie van het gedeelte in het regeerakkoord dat ambtenaren door gewetensbezwaren kunnen weigeren een homohuwelijk te voltrekken? Yvonne: “Dat vind ik ook een recht. Wel zouden deze mensen bij zichzelf te raden moeten gaan of ze deze functie nog wel uit kunnen voeren. Zonder vooroordelen mensen tegemoet treden.” Astrid: “Het is wel fijn dat we in een land wonen waarin mensen van dezelfde sekse kunnen trouwen. We hebben een erg leuke trouwdag gehad en omdat ons huwelijk het eerste homohuwelijk was in Uden, kwamen we nog in de krant ook.” Gezamenlijk motto? Beiden: “Geniet van het leven, en........... ‘Met een beetje tolerantie heb je altijd vakantie!’ RvdP Wild plassen en vreugdevuren Wild plassen mag niet en is een overtreding. Toch moet ik bekennen dat ik zelf regelmatig wild plas. Zo was ik met carnaval uitgeweest in de Toren. Toen ik ’s nachts naar huis liep, moest ik onderweg plotseling erg plassen. Om niet in overtreding te zijn, kon ik hard naar huis rennen, wat schier onmogelijk was, of het in mijn broek doen. Maar nee, bij het Raadhuisplein aangekomen zocht ik daar een boom uit, waar net een grote hond tegenaan had staan pissen.Ondanks dierenrechten en de Dierenpartij vond ik toch, dat wat die hond deed, ik ook wel mocht. Het was een hele opluchting! Omdat ik milieubewust ben, plas ik thuis ook regelmatig wild. Ik kan wel in de wc plassen en het daarna wegspoelen met kostbaar drinkwater, maar we hebben een grote tuin van ongeveer 1400 m2, met veel bomen en struiken. Daar plas ik regelmatig met veel plezier en bespaar zo jaarlijks honderden liters water. Overigens, hoewel ik heel lang geleden nog over een heg kon pissen, is de uitdrukking ‘wild plassen’ voor een 62 jarige, zwaar overdreven. Met zo’n weelderige tuin is het logisch dat ik regelmatig veel snoeihout heb. Altijd hebben we dat spul opgestookt. Wethouder van de Ven vindt dat, als ik in mijn tuin een vuurtje stook, ik de aarde aan het opwarmen ben... nou ja! Wel, zo las ik in de krant, zijn er nog uitzonderingen voor kampvuren en vreugdevuren. Omdat ik een blij iemand ben, zal ik dus nu regelmatig vreugdevuren ontsteken! Henk Habraken Fotobijschrift. 7
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=