13 Hoar Hoar dè is eigeluk ’n arig iets. Verskillende sorte hoar ston op menselijve. Hoar worvan de feiteluke funksie d’r eigeluk niemèr toe dù. Hoar die bedoelt zen um oew lijf wèrum te hauwe, zitte d’r nou nog vurslès vur de sier. Nim nou de hoar op oewe kop. Op lottere leeftijd dan valle ze ùt. Mar dè makt niks ùt, alléén vur de mojjigheid miskien. Vrouwe hebbe trouwes nie zo veul laast van hoarùtval. Mar vrouwehoar zen dan ok anders ès mannehoar. Zelde ziede unne maanskerel mè ’n permenentje of ’n wottergulfke. En al zon ze ’t hebbe, dan nog ziede verskil. Op oew oge zit ok hoar: oew wimpers. Bè maanskerels zitte die doar gewoon te zitte, mar bè vrouwe kan ’t funksjoneel zen; ’n verleijeluke blik. Maanskerels hebbe hoar op d’r kin en onder d’r neus. Be sommigte komme de flosse hoar zellefs ùt d’r neus. Mar baard en snorhoar worre de misten tèt weggeskóre. Van sommigte vrouwe wurt gezeet dè ze hoar op d’r taand hebbe, doar hebbe de maanskerels dan wir gin laast van. Onder oew èrem zit hoar. Die ‘zweetkussentjes’ worre bè de vrouwe durgoans verwijdert. De maanskerels loate die onskuldige hurkes gewoon mè rust. ’t Maansvollek hi wel hoar op d’r borstkas. De vrouwe zen doar koal, mar die hebbe doar dan wir iets anders zitte. Wè wijer nar ondere hebbe beij de sôrte hoar. Prakties dezellefde, mar toch ist anders. Vùrnameluk de vrouwe skère dees hoar weg. Soms gelijk; soms loate ze ’n striepke zitte. Dan de been, ôk doar vur beij de sekse hoar. Bè de vrouwe wè minder, mar zellefs dè bietje moet eraf geharst, geskôre of geëpieleert. Mar ’t eigenarigste stukske hoar dè zen wel de wenkbrouwe. Wè die doar zitte te doen dè mag Joost wete. En die hoar zen vur alleman precies ’t zellefde. Ze worre ôk nie langer of korter, nee opins zitte die wenkbroawhoar doar, en doar moette ’t mè doen.’t Is nie alleen eigenarig dè doar hoar zit, mar dan ôk nog hoe dè ze d’r zitte. Wenkbrouwhoar zèn noggal eigewijze hoar want die groeie anders dan alle aander hoar. Die groeie nameluk overdwèrs. Gin hoar op oewe kop die d’r on denkt ùm overdwèrs te groeie, behalve die typische wenkbrauwe. Waarskijnluk wete die hoar dè ze overbodig zen, en ùm te vurkomme dè ze afgeskóre worre, zen ze overdwèrs gôn groeie. Zô ziede mar hoe dè ge mè dwèrsligge toch iets kunt bereike. TK Er zijn nogal wat vreemde straatnamen in Heeswijk en Dinther. Denk aan de Droevendaal, de Fokkershoek, Rukven of de Dodenhoeksestraat. Samen met heemkundekring De Wojstap ging de HaDeejer op zoek naar enkele betekenissen en dook in de archieven. Op zoek naar de toponiemen, de veld- en straatnamen. Deze keer de Edmundus van Dintherstraat. Voorheen heette deze straat Den Derfpad. Hij loopt van de Raadhuisstraat tot de Brouwersstraat. Vandaar dat je daar nog de galerie aantreft met die naam. Edmundus van Dinther, ook wel van Dynter geheten is geboren te Grave en werd daarom ook wel Edmond van Grave genoemd.Hij trouwde rond 1403 met Hildegonde van Olmen; een jaar later werd zijn enige zoon geboren Ambrosius genaamd. Edmundus overleed op 17 februari 1449. Edmundus legde zich - na eerst kanunnik te zijn geweest - toe op het ambt van notaris en wordt in 1411 voor het eerst als zodanig aangeduid. In 1412 werd hij in Brussel secretaris van hertog Antoon van Brabant en hij bleef dit onder de hertogen Jan IV en Filips van St.Pol en de Bourgondische hertog Filips de Goede. De laatste jaren van zijn leven vanaf 1442 was hij kanunnik van het St. Pieterskapittel in Leuven. Zijn grootste bekendheid geniet Edmundus echter als geschiedschrijver. Hij werd in de kerk van St. Jacobus van Coudenberg te Brussel begraven. In deze kerk bevond zich eertijds een schilderij, dat hem afbeeldde. Hiernaar maakte de bekende plaatsnijder Ph. Galle een kopergravure. Bron: Opening gemeentehuis Dint- her in 1939 Brabantse biografieën 4, uitg. Boom, Amsterdam, 1996 door R. Stein. Edmundus van Dintherstraat
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=