Kerstsfeer ’t Kerstgebeure begon bons vruuger al weke vur Kersmis; ons vodder ging dan op pad mè zunnen trekker en kwaam dan trug mè ’n bumke wor altet wel iets òn menkeerde. Hij waar te klein of te groot, teveul koal plekke, takke te lang of un te dik tèkske van bove zod è dè piek d’r nie op paaste. Mar noa wè gejong sto n d’n bom in de goei kamer, en bleef doar tot driejkun ninge. Bove in de ‘muizekast’ stonne stapels mè doze mè spulle die we host nojt gebrùikte. En hillemol aachteròn stonne doze mè spulle die we mar inne keer per joar gebrùikte; de kerstspulle. Benèje ginge de auw kertonne deusk es ope. Nège vèkskes mè gefrommeld pepier en h eel vurzichtig wiere de balle erùt ‘gepeld’. Aander dèuskes zate propvol grèj. De kerstster bevurbild die veur de room moes hange. Of ’n zilverkleurig ‘geval’. Dè moes aalt in de keuke komme hange, onder d’n TL b alk. Vur in d’n bom klèin blinkende kerto nnekes in de vurm van umgekeerde frietzèkskes, mè ’n piepskuim bùlleke derop: de engelkes, ojt nog d ur m’n oudste zus gemakt geleuf ik. En slingers, ojt han we inne héele lange slinger, mè wieperkes de ròn. Keiskòn!. Mar dur de joarre heen wierre ’t zuu tjesòn steeds meer korte slingerkes. Ok mooi! ‘t Kwaam ollemol eve nauw. Wor ik ôk u nnen bal nerhing, d’r waar aalt wel iemes die zin d ettie doar nie goewd hing. Ja, zo ging dè; iedereen hing uurst ’n por balle op, en vervolges ging alleman uurre ònt rommele mè aandermans balle. Tussendur krège we wè drinke en skuimk rans j es , gruweluk zuut. En dan kwame de lempkes. Unne lange sliert stroomdrood, mè puntige gekleurde gloaskes; ès ge d’r inne losdrèjde dan ginge ze gelijk ùt. De lèmpkes moese over d’n bòm worre verdèlt, iets wè eigeluk nie te d oen waar mè al dè grei d’r al in. Esse d’r inhinge moes ons vodder derbè komme um de stekker derin te dauwe; dè waar gin werk vur kèinder. Standaart ’t zelfde; de stekker ging derin en: niks! Gin licht. Alle lempkes moesse oangedrèjd, en dan opins: p ing! Wij zage het licht. “Jaaaa”, riepe wij in koor. Dan de kerststal. ’n Houte geval vol meutel, ojt gefiguurzaagd dur ’n oom. ’n Bietje hoj erin en wè engelehoar en netuurluk de bildjes. Heel vurzigtig wiere de gipse bildjes bildjes ùt de pepierkes gerold. Ge wist nojt wetter vur d’n dag zò komme; ’n skoap of ’t kiendje in de krip. Jozef of Maria of èèn van de driej kunninge. En dan wier d’r kebaal gemakt en alleman ònt trekke òn die bildjes want d’r ware zò ’n por dinger die ie dereen in de stal wò zette. Bevurbild ’t kerstkiendje, wor alles um drèjde. ’n Eer um dè int kisje te zette. E nt allermojste waar de kemeel van de kunning. ’n B iezunder bild; gróót en sierluk opgeskildert. Dè bild makte ’t miste indruk; unnen echte kemeel han we no g nojt gezien. Es de kemeel vur d’n dag kwaam dan skreuwde iedereen de longe ùt z’n lijf, en allema n trok ùt alle macht òn dieje kemeel. Net vurdè o ns vodder ingreep: krak. Geskrokke keek iederee n mekare òn terwijl iemes de nek vaasthiel, en iemes anders de rest vant bist. ’n Minuutje lòtter leek i edereen unne gebroke nek te hebbe; zo hard wier d ’r gejankt. Eigeluk hak dieje kemeel nog nojt gezien mè zunne nek deròn. Totdè ik unne keer prijs ha, bè ’t ùtpak ke. Niemes ha in de gate dè ik opins unnen ollingen kemeel in m’n haand ha. Ik hiel m’n èige stil en kéé k nor ’t geval mè groote oge. Mar ik vont gin gezich t. Zòn bist mè zonne arige lange nek. En krek ès jao rringe bè nun bòm konde zien hoe dik dettie al gep lèkt waar. Ontevrèje keek ik noggis nar ’t bild, ik vie jt ‘m stevig bè zunne nek en: krak. ’t Kerstfist waar komp leet! columnToon Toon Konings 15 | december 2008 Foto’s: Astrid van den Broek
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=