De laatste keer Carnaval in D’n Tol, dat is de stichting uitdrukkelijk gezegd. Maar dan? Onze fotograaf schoot nog snel een plaatje van dit ‘prachtige’ gebouw. H et zou namelijk met spoed gesloopt worden. Maar informatie bij de gemeente leerde dat men nog ste eds niet weet wat er precies gaat gebeuren op deze plek. De komende maanden wordt er in ieder geval nog gesport. Volgens wethouder Donkers komt er ‘iets met woningbouw’. Veel vager kan het niet. Wij houden u op de hoogte. dur Toon Kunnings Niets is te dol voor D’n Tol Es ik dóód ben Es ik dóód ben, wie zalder men plòts innimme, in men bed pitte. Zalder iemes in men huis komme wone, alles overskildere, en op menne stoel gòn zitte. Es ik dóód ben, wie zal men werk gòn doen, op men plùtske stòn. Zalder iemes in mennen auto rèje, op men fiets, of in men skoewn gòn. Es ik dóód ben, wie zalder mè men vriende proate, on vruuger vaasthauwe. Zalder iemes hun kèinder bekéke, en zegge, tis krek d’n auwe. Es ik dóód ben, wie zalder men taak opvulle, over m’n petekientje wake. Zalder iemes ès bruur op femiliefisjes komme, of mè kersmis, ’t toetje make, Es ik dóód ben, wie zalder op de koffietoffel komme, ’n woordje spreke. Zalder iemes ùm men janke, Rouwe, un uur, nun dag of wéke Es ik dóód ben, zal ik dan ’n mooi graf krège, ’n hekske derum of pikkendróód ’n Skôn grafskrift op munne zerrek of nie meer ès: ‘hier littie dan, de kunning”. 9
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=