Populair smartlappenkoor stelt noodgedwongen ledenstop in De Borrelnoten: een badkamerkoor in het café De dikke vanDale omschrijft een smartlap met betrekking tot liederen als ‘levenslied met vals sentiment’. Een niet erg flatteuze omschrijving gezien de populariteit die dit genre geniet. Denk maar bijvoorbeeld aan Frans Bauer of Jan Smit. En die populariteit ondervonden ook Ans de Visser (55) en Fabiola Gözen (47), toen zij een smartlappenkoor oprichtten. ‘Heb je even voor mij?’ Fabiola zat eerder al bij een smartlappenkoor, niet in HaDee, met ruim 80 leden. Het idee om een smartlappenkoor bijeen te krijgen schatten Fabiola en Ans dan ook gunstig in. Begin 2007 spraken zij elkaar tijdens een concert van Frans Bauer en spraken af om te polsen naar mogelijke leden. Daarna spraken zij vrienden en bekenden aan over hun idee en allen reageerden enthousiast. Al snel hadden ze een groepje bij elkaar en bij wijze van try-out hadden ze in mei vorig jaar een eerste repetitie. ‘De fles’ In augustus gingen ze officieel van start met een dertigtal mensen. Toen nog zonder dirigent maar met muzikale begeleiding van Wim Smits op zijn accordeon. Het plezier hebben in het samen zingen stond bij Ans en Fabiola voorop. Daarom werd er gekozen om te zingen vanaf tekst en niet vanaf het notenschrift. Temeer omdat ze het voor iedereen toegankelijk wilden houden en niet iedereen beschikt over een muzikale achtergrond om noten te kunnen lezen. Zij vonden een geschikte repetitieruimte bij café De Zwaan, waar vanzelfsprekend na de repetitie de ruimte is om even gezellig ‘na te kaarten’. ‘Ik zing dit lied’ Onder andere om meerstemmig te kunnen zingen, zochten zij een dirigent. Deze vonden zij via de dirigent van De Juinders. Onder de leden werd er gezocht naar een passende naam en er werd er één gevonden: De Borrelnoten. En bij dit smartlappenkoor is gezellig samen zingen het belangrijkst. Belangrijker dan daadwerkelijk optreden. Al kregen zij al in een vroeg stadium een aanbieding om op te treden. Er werd op ingegaan en het werd iedereen vrij gelaten om deel te nemen aan het optreden. Sommige leden wilden eenvoudigweg niet optreden. Zo was ook het eerste optreden al snel een feit. ‘Een heel apart gevoel van binnen’ Nu een half jaar later is het koor uitgegroeid tot een zanggezelschap van vijftig mensen. Zij repeteren één keer in de drie weken waarbij zij steeds kunnen rekenen op een goede opkomst. Afmeldingen zijn eerder uitzonderingen dan regel. Dat zegt wat over het enthousiasme van de koorleden. Enthousiast worden dan ook de meezingers gezongen uit hun vijftig nummers rijke repertoire. Maar dat vele smartlappen doorgaans inhoudelijk een treurig verhaal hebben. toch lijkt het juist de emotie, die een dergelijk lied oproept, wat de mensen trekt. Maar dat wil zeker niet zeggen dat al hun nummers treurige liedjes zijn. ‘Het kleine café’ Ook is het zeker geen bejaardenkoor. De leeftijd van de leden kan het best omschreven worden als 40+. Teksten van liedjes worden op internet gezocht en mits Wim ze (uit het hoofd) kan spelen worden ze ingestudeerd. De teksten worden van hoesjes voorzien en in zwarte mappen gedaan; bij optredens gaan zij zwart/wit gekleed. Over verdere omschrijvingen benadrukt Fabiola nogmaals dat het om het plezier van het zingen gaat. “Het is een badkamerkoor in een café.” ‘Falderie, faldera’ Aanbiedingen om te komen zingen stromen binnen. Bij Cunera bijvoorbeeld of de pronkzitting. Ook zullen zij bij het komende Open Podium in De Kersouwe ten tonele verschijnen. Maar meer leden zoeken ze op dit moment niet. Vijftig mensen is een grote club en dat vinden ze voor nu genoeg. Daarom hebben ze een ledenstop ingesteld. Mocht je toch contact op willen nemen, dan kan dat via adevisser@home.nl Dat brengt ons naar het laatste couplet van het lied waar De Borrelnoten steevast mee eindigen. Zit je ooit in narigheid, neem dan een kloek besluit. Trek er eens van tijd tot tijd, al zingende op uit. Falderie, faldera. TK 11 Fabiola Gozen (links) en Ans de Visser
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=