31 Salon Pedic: meer dan een pedicure Sinds ruim twee jaar is in HaDee Salon Pedic gevestigd. Een, zoals de naam al doet vermoeden, pedicuresalon, maar eigenaar Anita Hollander doet meer. Altijd wat willen leren en iedere keer wat nieuws uitproberen. Het zijn voor Anita Hollander de ingrediënten voor een succesvolle onderneming. Het pedicuregebeuren (ook diabetische voet) vormt de hoofdmoot van Salon Pedic, maar men kan er ook terecht voor ontspanningsmassages voor het hele lichaam, harsen, hotstone massage, pedi nailart en manicure. Anita is van vele markten thuis: “Vroeger was het vaak dat mensen een standaard pedicurebehandeling ondergingen en dan klaar waren. Nu zie je dat ze toch wat extra’s willen, bijvoorbeeld in combinatie met een pedicurebehandeling.” Nieuw bij Salon Pedic zijn de ‘La Cure Dead Sea Beauty Products’. Een serie waar Anita enthousiast over is: “Het is een lijn lichaams- en gezichtsverzorging op basis van honderd procent Dode Zeezout. “Ik ben begonnen met de voetencrème van La Cure en die was enorm succesvol. Toen ben ik me via cursussen gaan verdiepen en nu heb ik de complete lijn. Het is een natuurlijk product op basis van mineralen dat voedt van binnenuit. Enorm goed voor een mooie huid, maar ook tegen eczeem, psoriasis of droge voeten.” Salon Pedic: Willebrordstraat 39, www.salonpedic.nl. Zakelijk bekeken Niet getogen 7 Kees-Jan Vroeger figureerde in een of andere reclame Hendrik-Jan de tuinman. Vaag staat zijn beeltenis nog op mijn netvlies. Hij had een strooien hoed op zijn hoofd en droeg een bril. Over die bril keek hij ons aan met zo’n blik van: ik weet echt alles over snoeien en grasmaaien. Aan deze tuinspecialist moet ik vaker denken op donderdag in het begin van de avond. Soms tijdens maar meestal net na de warme maaltijd gaat dan in ons huis, veel harder dan normaal, de bel. Meteen is duidelijk wie er voor de deur staat: Kees-Jan de groenteman. Een jaar of wat geleden stond hij daar voor het eerst. “Hallo, ik ben Kees-Jan,” riep hij nog harder dan hij gebeld had.We hadden natuurlijk kunnen zeggen dat we net bananen en mandarijntjes bij de C1000 hadden gekocht, maar iets in de verschijning van Kees-Jan nam ons meteen voor hem in. Dus we bestelden appels en peren, die hij met een aanstekelijk enthousiasme voor ons afwoog. Sindsdien belt hij iedere donderdagavond bij ons aan. “Hallo Hans, hallo Hannie,” galmt zijn stem door ons huis. En ook de kinderen worden een voor een begroet. Of het nu vijfentwintig graden is, of guur en koud en regenachtig, zijn enthousiasme is ongebroken. We wonen zo’n beetje aan het eind van zijn route en weten dat hij in alle vroegte al op pad gegaan is om voor zijn ouders en zichzelf de kost te verdienen. Je zou dus denken dat hij moe is en naar huis verlangt, maar daar laat hij niets van merken. Integendeel, wij plukken er de voordelen van. Hij wil het liefst met een zo leeg mogelijke kar terug naar zijn ouders, dus voor een habbekrats stelt hij een groentepakket samen, waar we de hele week mee vooruit kunnen. Ook heeft hij altijd nog tijd voor een praatje.Tellen kan Kees-Jan als de beste. Voor de rekentoets van de pabo zou hij met glans slagen. Een andere eigenschap is zijn aandoenlijke nieuwsgierigheid. Soms lijkt het bijna of Kees-Jan tot onze familie behoort. Bijvoorbeeld op de eerste donderdag na Nieuwjaar als mijn vrouw overrompeld wordt met drie natte, koude zoenen. HM
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=