13 Smerrig ding Ik zie mense wel is in d’r neus peutere. Dan rèjde erges en dan komde unnen auto tege en dieje mens hi zunne vinger in zun neus zitte. Zittie in z’n neusgat te ruure en èssie zunne vinger derùt trekt, zie ik unnen glibberigen sliert meejkomme, en dan lèktie òn zunne vinger òk nog ok. “Smerrig ding”, denk ik dan. Of ge stôt erges in de rèj te waachte, niks on de haand. Dan kùmter iemes aachter oew ston, en ge kekt efkes ùm. Es ge wir vùr oew kekt, dan denkte van “wurrum trekt diejen mens zo’n arig gezicht?” Efkes lotter wittet ès keihard “hatsjie” hurt, en kregde ’t idee dettier iemes mè ’n plantesproeierke in ouwe nek stu te sprietse. Es ge dan wir ùmkekt, dan ziede dieje mens ston te keke nor z’n hand die vol mè glibberige slierte li. En zogenaamd onopvallend veegtie z’n haand dreug òn z’n boks, en veegt mè zunne mauw nog unne keer langs zunne fok. Of op zonne plonswc. Es ge oew groate bòdskap doet, en est spulleke valt, dan vuulde ’t wotter tege ouw bille òn kletse. Nou kunde dornoa oew bille op twee meniere afvege. D’r zen mense en die vatte wè pepier en make d’r unnen bal van en vege d’r bille zo skôn. Mar ge het òk de vauwers. Mense die netjes wè pepier vatte en dè opvouwe ùm zo tussen d’r bille skôn te vege. Zellef bennik ôk unne vauwer. Mar dè is niks ès ge op ’n plonswc het gezéete. Want vur natte bille ist pepier nie gemakt, en tis smerrig ès blekt dè ge mè oew vingers dùr ‘t pepier hene het gezeete. Of in één of aander friettentje. Es ge unnen frikendel, ’n kreket en unnen birreklauw bestelt, worre die dinger tegelijkertet ùt de bèkskes aachter ’t glas gerapt. Diezelfde haand ziede ’n por telle lotter mè ’n vadsig tùtje in de weer, en de haand vege wè zweet van de vùrkop. Um af te rekene worre de haand locht afgeveegd òn unne skort. Unne skort die nog ’t miste lekt op ’n frietje òrlog wor ’n kudde olliefante overhinne hi geloape. De haand rure tusse de muntjes en ge vuult de muntjes plèkke ès ge ze in oew kniebeurs loat glije. ’t Gebakke greij wurt netjes mè ’n tèngske ùt ’t vet gevist, mar wùrt in zèkskes gedòn wortie net mi z’n hand in hi gezeete ùm de pepiere bùllekes ope te krège. Tja, smakeluk eete zittie. ToKo Er zijn nogal wat bijzondere straatnamen in Heeswijk en Dinther. Samen met heemkundekring De Wojstap ging de Hadeejer op zoek naar enkele betekenissen en dook in de archieven. Op zoek naar de toponiemen, de veld- en straatnamen. Deze keer de Ridder Robertstraat. Deze zijstraat van de Graaf Wernerstraat is zo genoemd bij raadsbesluit van 2 april 1964. Samen met de Hertog Janstraat en de Jonker Speelmanstraat vormen deze vier straten een mooi adellijk kwartet. Ridder Robert is een figuur uit een sage over het kasteel van Heeswijk. Ridder Robert verbood zijn dochter, jonkvrouwe Kunegonde, om te gaan met haar geliefde Galo. Haar vader vond de stoere Aernoud van Dinther een betere partner. Ze verzon een plan om met Galo te vluchten. Ridder Robert kwam erachter en doodde, in woede ontstoken, zijn knecht Walter bij het ontdekken van het complot. Toen Galo daarna nietsvermoedend op zijn paard het kasteel naderde, wachtte Heer Robert hem in volle wapenuitrusting op met de bedoeling hem te doden. Echter net voor hij tot zijn daad kon komen schoot een bliksemschicht omlaag en scheurde de grond onder de voeten van paard en ruiter open, waarbij beiden in een afgrond vol vuur stortten. “En tot op heden weten eenvoudige dorpers deze Sage van Robert en Kunegonde en Galo te vertellen bij vlammend haardvuur. En daarbij wijzen ze de moerassige poel aan, die gebleven is ter plaatse, waar ridder Robert levend is ter helle gevaren en waarboven nog altijd dwalende zweeflichtjes zouden rondwaren.” Bron: Het kasteel van Heeswijk van J.A.de Visser PK De Ridder Robertstraat
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=