19 (1990), Tiny Deckers (2000) en Rien Dortmans (vanaf 2003). Deze vijf beheerders hebben altijd gezorgd dat de Heeswijk-Dinthernaren konden beschikken over goed georganiseerde (sport) accommodaties. Sport Den Tol geeft op de eerste plaats herinneringen aan sportwedstrijden.De beheerders leefden mee met de verschillende verenigingen, die in de zaal trainden en er hun wedstrijden speelden. Natuurlijk zagen zij wat voor inspanningen de sporters moesten verrichten om een bepaald niveau te bereiken en natuurlijk konden ze meegenieten als die inspanningen resultaat opleverden in de vorm van kampioenschappen of promotie. Maar ze leefden ook mee als de wedstrijden teleurstellingen opleverden. Enkele hoogtepunten waren zeker de beslissingswedstrijden van Smash’70, dat op een bepaald moment, zeker voor HaDeese begrippen, op een hoog niveau mee kon doen. Het enthousiaste en massaal opgekomen publiek zorgde voor een unieke sfeer in Den Tol. En heel bijzonder waren de twee wereldkampioenschappen biljarten, die in Den Tol georganiseerd werden door de biljartvereniging ONA. Hier kwam de wereldtop zomaar bij elkaar in Heeswijk-Dinther. Een ander sportief en gezellig, jaarlijks terugkerend, hoogtepunt was ook het oudejaarstoernooi van de zaalvoetballers. Andere activiteiten Den Tol was echter niet alleen een sportzaal. Het was tevens een soort gemeenschapshuis en activiteitencentrum. De beheerders denken met goede herinneringen terug aan carnavalsfestiviteiten als de pronkzittingen en het kindercarnaval, de 6-kampavonden met de playbackshows, de concerten van de fanfare en niet te vergeten de jaarlijkse vogelshow van de Vogelvriend. En ze zijn het er unaniem over eens: “Je mag gerust schrijven dat de Vogelvriend de keurigste vereniging was, die we ooit in de zaal gehad hebben. Als die weggingen, kon je niet zien dat ze geweest waren. Tot het allerlaatste vuiltje was alles opgeruimd en er was gezorgd dat de zaal weer werd opgeleverd zoals ze die hadden aangetroffen”. Soms waren er wel eens problemen als de zaal in verband met carnaval twee weken niet gebruikt kon worden, maar die problemen werden altijd opgelost. Andere mentaliteit Op de vraag of er vergeleken met vroeger iets veranderd is, zijn de vijf beheerders het ook volmondig eens. Op de eerste plaats is het veel drukker. Er worden meer uren gedraaid en het wordt ook vaak een stuk later. Maar die drukte heeft natuurlijk ook te maken met de uitbreiding en vergroting van de accommodaties. Verder is alles veel zakelijker geworden. Een paar voorbeelden: “Als je vroeger ergens een plank voor nodig had, dan fietste je eerst eens naar huis om te kijken of je nog zo’n plank in je schuur had liggen. Nu pak je de telefoon en bel je houthandel Jacobs”. “Als er vroeger iets kapot was aan de materialen of een van de verenigingen wilde iets hebben wat er niet was, dan probeerde je eerst zelf het te maken of te fabrieken. Nu bel je naar een bedrijf ”. De beheerders hebben het idee dat ze vroeger ook korter bij de mensen stonden. “Je werd eerder geroepen voor een bakje koffie en voor een praatje”. Het werd als gezelliger ervaren. Bovendien waren de mensen wat meegaander. Opmerkingen als: “Ik maak zelf wel uit hoe laat ik naar huis ga”, hoorde je vroeger niet of in ieder geval veel minder. De toekomst De beheerders die nog in dienst zijn, zien grote veranderingen voor de toekomst. Ze gaan hun nieuwe werkplaats met enthousiasme tegemoet, maar hebben toch een sterk nostalgisch gevoel bij het vertrek uit Den Tol. Ze gaan met weemoed weg en zullen de oude, getrouwe sportzaal zeker missen. “Gezellig en gemoedelijk, dat was het in Den Tol. En dat moeten we straks nog maar zien.” BvS “Gezellig en gemoedelijk, dat was het in Den Tol. En dat moeten we straks nog maar zien” Op een dag hadden de basisscholen een circus georganiseerd. Bij dat circus was ook een ezel betrokken. Waar moest het beest blijven, terwijl het wachtte op zijn act in de voorstelling? Samen met Tiny Deckers werd besloten om toch maar een van de kleedkamers te gebruiken. Daar heeft hij spijt van gekregen. Want toen het arme dier aan de beurt was om zijn kunstjes te vertonen, had het ook in de kleedkamer al een kunstje geflikt en de vloer helemaal volgescheten. Ondanks verwoede poetsbeurten heeft het er nog weken naar gestonken. Piet en Mari waren bezig de lampen in de zaal te verwisselen. Dat moest op een hoge steiger gebeuren. Piet en Mari stonden dus boven, Jeroen stond beneden. Omdat ze nu toch bij de lampen konden was er ook maar meteen een emmertje met sop mee naar boven genomen om de glazen afdekkingen schoon te maken. Dat emmertje stond zeer uitdagend boven, terwijl Jeroen daar als een potentieel slachtoffer onder stond. “Jij durft niet . “. “Nee, nee, natuurlijk niet. Dat zal ik zeker niet doen!” Even later loopt Piet (per ongeluk?) achteruit, recht tegen het emmertje aan. Dat valt van de steiger en Jeroen staat nog er nog steeds tamelijk recht onder. De gevolgen laten zich raden.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=