25 Ik doe dit door middel van EVS (European Voluntary Service). Dit is een programma van de Europese Unie om solidariteit en tolerantie tussen jongeren van verschillende nationaliteiten te bevorderen. Jongeren kunnen kostenloos voor langere tijd naar het buitenland om vrijwilligerswerk te doen voor een non-profit organisatie. Dit houdt in dat er een bijdrage is voor je reis, een talencursus, verblijf en eten. Er is zelfs nog wat zakgeld. Het is natuurlijk geen vetpot, maar wel een heel goede manier om een langere tijd in het buitenland te verblijven. Oploskoffie Halverwege februari kwam ik aan in deze miljoenenstad.Met zo’n slordige 20 miljoen inwoners is Istanbul groter dan heel Nederland. Ik moest erg wennen aan de drukte. Dag en nacht zijn er mensen op de been en dat heeft zo zijn voordelen. Elk moment van de dag (of nacht) en op elke straathoek kun je wat te eten kopen. De Turkse keuken is echt geweldig, zelfs voor vegetariërs als ik, maar koffiezetten kunnen ze beter overlaten aan de Italianen of Nederlanders. Oploskoffie is geen oplossing voor dit probleem. Geen wonder dat iedereen hier thee drinkt. Echt overal kun je thee krijgen. En niet alleen op straat, maar ook als je met de boot naar de andere kant van Istanbul gaat, kun je voor een kwartje een kopje thee krijgen. Hoofddoekjes Het openbaar vervoer werkt prima. Met een akbil (de Turkse OVchipkaart) kun je de metro, tram, bus of een van de ferry’s nemen en je komt overal. Istanbul is een grote, moderne stad die zich op Europa richt en dat zie je ook in de kleding. Hoofddoekjes zie je hier weinig. Europees of niet,Turkije is een trots land. Overal hangen foto’s van Atatürk (de grondlegger van het moderne Turkije) en waar je kijkt wappert de Turkse vlag. Midden in het centrum, in de wijk Beyoglu, waar de grote winkelstraat (Istiklal Caddesi) zich bevindt, maar ook de meeste restaurants, cafeetjes en discotheken vind je GAF (Global Art Federation) het theater waar ik werk. Het is een gebouw van vier verdiepingen, met daarin een theaterzaal, een café met kunst aan de muren, ons kantoor en onze woning. Ik woon hier samen met een Turkse acteur, een Franse stagiaire en twee andere vrijwilligers uit Duitsland en Oostenrijk. Een gezellige boel en goed voor je talenkennis! Kunstenaars GAF is een internationale vrijplaats voor kunstenaars. Twee dagen in de week is er een theatervoorstelling. Op andere dagen hebben we films, concerten en elke maand een nieuwe tentoonstelling.Werken in een theater als GAF houdt in de voorstelling voorbereiden, zorgen dat alle rekwisieten aanwezig zijn, schoonmaken vóór en ná de voorstellingen, kaartjes verkopen, flyers maken en verspreiden. Maar ook kunstwerken ophangen, microfoons aansluiten, praatje maken met de artiesten, activiteiten bedenken voor het programma van de volgende maand, een festival organiseren, en vooral improviseren. In alle drukte gaat er altijd wel wat mis. Een nuchtere Hollandse kijk op de dingen komt dan goed van pas. Turkije bevalt uitstekend. Nu nog mijn Turks verbeteren en ik ben helemaal ingeburgerd tegen de tijd dat ik terug naar Nederland ga. Tot die tijd houd ik jullie op de hoogte van het leven in Istanbul. Als jullie niet kunnen wachten op de volgende HaDeejer, neem dan een kijkje op mijn weblog www.leonie.reismee.nl Görüsürüs! Leonie Langenhuijsen HaDeejers over de grens: Turkije Merhaba Heeswijk-Dinther! Vanuit een zonnig Turkije een stukje schrijven voor d’n HaDeejer, natuurlijk! Na een studie Algemene Letteren in Utrecht over cultuur, theater en kunst was het tijd voor iets anders. Hoe zou het zijn met kunst en cultuur in andere landen? In februari ben ik naar Turkije verhuisd, Istanbul om precies te zijn. Op het randje van Oost en West woon ik tussen moskeeën en discotheken en werk ik als vrijwilliger bij een Turks theater. Oosterse sprookjes van een Dinthers meisje Er was eens, in een stad hier ver vandaan . . . . . . . . . Een typisch turks beeld: theekannen in de bus.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=