25 | november 2008 E te sen? Eye! Het gaat goed met mij. Ik werk in het St.John of God hospital in Duayaw Nkwanta (wat overigens Duayaw’s kruising betekent; Duayaw was de eigenaar van deze plek waarover olifantenhuid werd vervoerd). Ik ben bezig aan het laatste jaar van mijn opleiding. Voor de Minor International Health Studies is het de bedoeling om een kwaliteitsproject te verrichten in het buitenland. In mijn geval over continuiteit van zorg. Hiërarchie of niet? De eerste dag ontmoette ik sister Comfort, een pittige Whoopie Goldberg-achtige vrouw, die de hoge rang van administrator heeft in het ziekenhuis. Zij stuurde mij door naar de matron (hoofdzuster van het ziekenhuis), waarvan er trouwens 2 zijn. De verschillende afdelingen hebben ieder ook weer charge-nurses (hoofdzusters) en gediplomeerde nurses (witte pakjes), ward assistants (roze jurkjes) en studentnurses (groene jurkjes met ouderwetse kapjes). En dan zijn er nog de communitynurses (GGD-zusters in scouting jurkjes). Los van de net afgestudeerde mannelijke zusters, die denken dat ze artsen zijn, de pittige sisters die elkaar in de haren vliegen bij het ruilen van een dienst en de in charge-nurses die natuurlijk het overwicht hebben, gaan de collega’s onderling relaxed met elkaar om. Wat ik nog steeds apart vind, is dat de 40-jarige in chargenurses soms hand in hand staan met de studenten (wat bij mij trouwens ook werd geprobeerd, aaah!). Dr. Moh is de charismatische orthopeed, die veel invloed heeft op het hele ziekenhuispersoneel (hij komt in ieder geval over als the big boss, gelukkig een hele sympathieke). Er is dus een rangorde aanwezig, wat zeker te merken is aan de snelheid waarin orders worden opgevolgd. Omdat iedereen cultuursgewijs al tegen elkaar praat op een gebiedende toon, valt het natuurlijk extra op. Een flinke schok! Na de onvergetelijke first impressions tijdens het reizen opgedaan, zou je denken dat je de grootste cultuurshock hebt gehad; nou niet dus! Dat het verbale gedeelte (in dit geval de Engelse taal, voertaal van Ghana) slechts een fractie is van de communicatie tussen mensen, werd nu duidelijk. Dat hun manier van Engels spreken heel anders is, dat studenten vaak meteen worden geassocieerd met ‘volop meedraaien’ in plaats van ‘project uitvoeren’, dat op ‘waarom-vragen’ schreeuwerig wordt gereageerd door het gezegde nog eens te herhalen (terwijl ik het allang begreep) en dat je om de gekste dingen wordt uitgelachen, maakte het er niet gemakkelijker op. Gelukkig heeft de hoofdverpleegkundige van de orthopedic ward Munka Yaro (zo ongeveer een begrip in dit dorp) mij vanaf het begin super begeleid. Hij is de coördinator van professionalisering, waar ze zeker aan doen hier (bijvoorbeeld regionale verbeteringen van de zorg aan tuberculose- en hiv/aids-patiënten). Ik heb al workshops gegeven over rapporteren en multidisciplinaire communicatie. Integratie alom! Ondertussen word ik niet meer warm of koud wanneer ik en public word uitgelachen, geniet ik van de warme contacten met patiënten en familie, ben ik gewend aan de riekende schotwonden, probeer ik de bezoekjes aan de kinderafdeling te minderen, omdat de 14 op hol geslagen kinderen dan in koor obruni (blanke) gaan schreeuwen en kan ik gezellig ‘ouwehoeren’met onze collega’s. Vooral het feit dat de mensen niet geloven dat ik niet in God geloof, terwijl ze dat zelf wel enorm doen, blijft een ongelofelijk iets. Eigenlijk best apart dat een land dat relatief weinig heeft, des te meer gelooft in God. Dan gaat het dus niet om wat je al hebt gekregen, maar om de hoop op wat je nog kan gaan krijgen. Dit lijkt me een mooie afsluiting van dit artikel. Hopelijk hebben jullie nu een beeld gekregen van hoe ik mijn Ghanese leventje de afgelopen weken heb ervaren. Een once-in-a-life-time experience, die zeker voor herhaling vatbaar is! Anniek Dortmans verblijft enige tijd in Ghana. Zij doet mee aan een ontwikkelingsproject en werkt daarvoor in een ziekenhuis. Hier haar laatste bijdrage voor d’n HaDeejer. Anniek Dortmans werkt tien weken in een Ghanees ziekenhuis Welcome to the world of culture shock HaDeejers over de grens Ghana Anniek Dortmans Groeten van Anniek Dortmans
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=