27 | oktober 2008 Why Ghana? Het samenvatten van 2 weken reizen door Ghana op één A4-tje blijkt voor mij net zo moeilijk te zijn als geen buikgriep krijgen hier. Met twee andere meiden heb ik twee weken rondgereisd in Ghana, voordat we naar het ziekenhuis zijn gegaan waar we 10 weken zullen gaan werken aan het kwaliteitsproject vanuit onze studie HBO-verpleegkunde in Utrecht. De eerste dag in de zuidelijke hoofdstad Accra kregen we een rondleiding van guide Joshua; een aardige kerel met tanden van heb ik jou daar, die later onze eerste officiële telefonische stalker bleek te zijn. De eerste geuren, kleuren en beelden van het leven op straat maakten indruk; de Makolamarkt waar het halve dierenrijk aan de lopende band werd verkocht, waar iedereen echt álles op z’n hoofd droeg en waar een paar straten verderop kinderen in vuilniszakjes poepten. Nadat we een fried meal gegeten hadden op het strand (want wat frituren ze hier niet?) gingen we het stenen “hutje”van de guide met alle mogelijke moderne apparatuur erin bekijken. Volta region Op ons verblijf in de verschillende plaatsjes in deze oosterse regio kijken we met gemengde gevoelens terug. Ik kreeg bijvoorbeeld de eerste nacht in Ho een buikgriep waar de mooie, maar gevaarlijke Amedzofewaterfalls ú tegen zeggen. Toen ik was opgeknapt, werd dit gecompenseerd door het waanzinnige uitzicht in Akosombo op het Volta-stuwmeer, waar we vanuit een superdeluxe zwembad naar konden kijken. Via de stadse stad Kumasi, waar de Ashanti-cultuur nog in een hoog vaandel staat, gingen we naar het noorden, waar God veranderde in Allah, pruiken in hoofddoekjes en kerken in moskeeën. We gingen naar Paga, waar we eco-toerisme dorpjes bekeken zonder stromend water en electriciteit, waar volwassenen in kinderen veranderden toen we dropjes uitdeelden. Opvallend waren de littekens die noordelijke inwoners op hun gezicht hadden. Dit is van vroeger uit het teken dat slaven uit het Noorden kwamen. Mole National Park In dit noordelijke park, vernoemd naar de oorspronkelijke bezitter ervan, deden we een walking safari onder leiding van een stoere Ghanees met een enorm geweer op zijn rug, waar wij als quasitoeristen achteraan moesten lopen. Wilde olifanten, bambi’s, pumba’s en aapjes was wat we zagen: wauw! Met uitzicht op een droomvallei zijn we een paar dagen goed bijgekomen in dit park. In Wa aangekomen, bleek het geplande hotel duurder te zijn dan verwacht, waardoor we –God weet waarom- voor het andere uiterste kozen door te gaan slapen in een hostel waar ik nog niet dood gevonden wilde worden. Zonder elektriciteit, bereik en mét gehavende handen en voeten door de insecten, sliepen we de nacht erna in Wechiau op een boomplatform onder een sprookjesachtige sterrenhemel; een super ervaring. De ochtend erna voeren we in een uitgeholde boomstam op zoek naar nijlpaarden, die er niet waren door de raining season. Maar de natuur was gelukkig adembenemend. En toen? Toen zakten we naar het zuiden, richting het ziekenhuis. Ondanks dat de voertaal hier Engels (met een Afrikaans tintje) is, is het gedrag van de mensen hier nog steeds moeilijk te peilen voor ons; vinden ze ons raar of interessant, zijn ze bescheiden, verlegen of arrogant, zeggen ze zomaar wat of menen ze het? Veel reiservaringen hebben we opgedaan; plassen boven een gat met 475 maden, reizen in een lekkende bus met geiten en nog minder ruimte dan een kniegewricht. Maar we hebben bagage verzameld die we onze levens lang niet kwijt zullen raken! Afrikaanse groeten uit Ghana van Anniek Dortmans http://stageinghana.waarbenjij.nu Tekst: Anniek Dortmans Anniek Dortmans verblijft enige tijd in Ghana. Zij doet mee aan een ontwikkelingsproject en werkt daarvoor in een ziekenhuis. Maar eerst maakte ze een trip door het land. Hier haar indrukken die ze tijdens de reis opdeed. Anniek Dortmans verblijft drie maanden in Ghana Slapen in een boom onder een sprookjesachtige sterrenhemel HaDeejers over de grens Ghana Anniek Dortmans.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=