In januari 1984 opende de familie Ko-Du het restaurant aan de Schoolstraat. Dit jaar vierde het familiebedrijf het 25-jarig bestaan. “Vanaf 1982 was er op deze lokatie al een Chinees restaurant gevestigd, maar pas toen mijn ouders er in 1984 in kwamen ging het lopen. Al snel werd bekend dat mijn vader een goede kok was”, zegt Haidan Ko, de huidige eigenaresse, die het restaurant in 2005 met haar partner Ming Zhang overnam. Zij is er trots op dat niet alleen bezoekers uit HaDee, maar uit de hele regio de weg naar Sjang Hai weten te vinden. “Ik denk dat het vooral te maken heeft met een goede prijs-kwaliteit verhouding. Onze gerechten zijn over het algemeen goedkoper dan bij de concurrentie. Dat weten mensen inmiddels.” Dat blijkt wel: tijdens spitsuren is het vaak een drukte van belang bij Shang Hai. Haiden benadrukt dat het het beste is om vooraf even te bellen: “Dat voorkomt lange wachttijden. Hoewel, sommigen vinden het niet erg, die zien het wachten als een gezellig meeting point.” In die 25 jaar heeft Haidan wel wat zien veranderen. De tijden van alleen een nasi of bami goreng met sate zijn al lang voorbij. “Mensen willen meer keuze hebben. Daar spelen wij op in door te blijven vernieuwen. Met de tepan-gerechten, buffetten voor groepen, Maandelijks een voordelig maandmenu en zo gaan we in de toekomst uitbreiden met Kantonese gerechten en hapjes. Maar natuurlijk blijven de traditionele toppers ook, Babi Pangang staat nog steeds op de eerste plaats in de top 10 van gerechten,” aldus Haidan. Sjang Hai is alle dagen geopend, met uitzondering van 24 en 25 december. Zakelijk Bekeken Van het afhalen van een eenvoudige bami goreng tot gezellig tafelen met de meer exclusievere Tepangerechten: bij Chinees-Indisch restaurant Shang Hai is het allemaal mogelijk. Al 25 jaar lang is het ‘dé Chinees’ voor mensen in HaDee en omstreken. Balans Tekst: Annemieke van der Aa Foto’s: Kirsten van der Heijden Shang Hai: dé ‘Chinees’ voor HaDee en omstreken Info: wwwshanghai-ko.nl Column: Hans Manders December is de maand om de balans op te maken. Wat heeft het bijna afgelopen jaar ons gebracht? Wat is er terecht gekomen van de goede voornemens die we op de eerste dag van dit jaar gemaakt hebben? Kunnen we tevreden terugkijken of met een gevoel van (lichte) teleurstelling? We zijn in ieder geval een jaar ouder geworden en de maanden lijken in vergelijking met het voorgaande jaar nog weer sneller verstreken te zijn. In een decembersonnet dat ik enkele jaren geleden dichtte, stond de volgende strofe: Mijn pad liep deze tweeënvijftig weken Soms over bergen en soms door een dal. Mijn leeftijd steeg opnieuw met één getal, Maar och, ik heb nog steeds geen hartgebreken. Het klopt nog wat ik toen schreef, al zorgde het ene getal dat erbij kwam er wel voor dat ik een magische grens passeerde. Voor mijn huis zat die ochtend in juni een grijsgebaarde man en hing een waslijn met 49 sokken. Er hing ook een tekst bij: ’49 sokken op een rij en de vijftigste dat ben jij’. Het spreekt voor zich dat bij het opmaken van mijn persoonlijke balans deze opbeurende woorden door mijn hoofd schoten. Dit leidde niet tot een glimlach, maar tot een grimlach (om met de 19e eeuwse dichter Piet Paaltjens te spreken). Ook de redactie d’n HaDeejer heeft het naderende einde van het jaar kennelijk aangegrepen om de balans op te maken. Dat werd me tenminste duidelijk toen een van de gewaardeerde redactieleden me onlangs opbelde. Hij wilde enkele zaken met me bespreken, zei hij. Met het handboek ‘Hoe voer ik een slechtnieuwsgesprek?’ op schoot begon hij met twee zaken die met d’n HaDeejer niets te maken hadden. Daarna verliet de aap pas zijn mouw: de redactie had in haar wijsheid besloten met ingang van het nieuwe jaar het aantal columns terug te brengen ten gunste van ‘gewone’ artikelen en interviews. Of ik me erin kon vinden dat mijn decembercolumn de laatste zou zijn, vroeg hij. “Ja hoor,” zei ik, “geen probleem.” De glimlach die ik daarbij trachtte te produceren was evenwel een grimlach. Maar dat kon de bewuste redacteur natuurlijk niet zien. Dit is dus mijn laatste bijdrage in de serie ‘Niet getogen’. Ik heb de columns met plezier geschreven. Soms kreeg ik leuke reacties van lezers. Eén keer heb ik de plank volledig misgeslagen. Daarvoor bied ik nogmaals mijn excuses aan. En verder wens ik alle lezers een prachtig 2010. 33 | december 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=