Het is alweer twintig jaar geleden dat Ad zijn eerste dichtbundel verscheen. Wat is er veranderd in zijn manier van dichten? ‘Ik merk dat ik vrijer geworden ben, zowel in de vorm van de gedichten als in wat ik van mezelf laat zien. Een gedicht is heel persoonlijk en naarmate ik ouder word, geef ik mezelf er meer in bloot. Sinds januari 2005 ben ik ook dichter van Bernheze en dat heeft me extra gestimuleerd.’ Qua vorm zijn de gedichten erg verschillend, van een strakke haiku of sonnet tot het verhalende gedicht ‘In Lourdes op de bergen’. Dit laatste is een sfeervolle weergave van een bezoek aan Lourdes. ‘Ik ben geen vroom katholiek en keek van een afstandje naar het bedevaartgebeuren. De taal waarin ik op zo’n ervaring terugblik, krijgt als vanzelf een cadans, een ritme, en daar is het gedicht uit ontstaan.’ Veel gedichten in de bundel gaan over vrouwen. De dichter kijkt en uit zijn woorden klinkt het verlangen. Zelf zegt hij dat er vaak iets stouts, een wending in zijn gedichten zit. Een mooi voorbeeld is de cyclus die hij schreef naar aanleiding van de tentoonstelling ‘De ideale vrouw’ in het Noord-Brabants Museum. ‘Een prachtige tentoonstelling, vol beelden van mooie, zelfbewuste en sterke vrouwen. Daar heb ik foto’s van genomen, die ik groot op mijn computer liet draaien. Na een week kijken heb ik de gedichten in een paar dagen geschreven.’ De eerste vier gedichten lijken verschillende vrouwen of leeftijdsfases van dezelfde vrouw te beschrijven, het vijfde begint als volgt. De ideale vrouw (5, in quarantaine) ik heb jou vier keer blootgelegd je lichaam ingesmeerd met de aangenaamste parfums en rond je heerlijke naveltje een tatoe gegraveerd vol hemelse woorden (…) ‘Deze vijf gedichten heb ik naar een aantal vrouwen in mijn omgeving gestuurd,’ vertelt Ad. ‘Ze mochten kiezen welke ze het meest bij zichzelf vonden passen. En dan blijkt weer dat waar de een zich toe aangetrokken voelt, voor de ander niet werkt. Dat blijft het mooie van dichten, elke lezer stopt er zijn eigen gevoel in.’ AOW Alweer kerstmis. In deze donkere dagen is kerstmis nog steeds het feest van licht, verlossing en vrede. Ook het einde van het jaar nadert met rasse schreven. Over een poosje is 2009 geschiedenis en zal het ongetwijfeld ook gaan horen bij de “goede oude tijd.” De jaarwisseling, met vuurwerk, oliebollen en drank luidt weer het begin van een nieuw jaar in. En dan, op 12 januari 2010, hoop ik 65 jaar te worden. Dan hoor ik dus officieel bij de bejaarden en dan word ik AOW-er. “Is 65 jaar oud”, vroeg ik me af. Voor de meeste mensen die ouder zijn dan ik, is 65 jaar jong en ben ik maar een snotneus. Maar voor alle anderen is 65 jaar gewoon oud. Ik kan wel beweren dat ik me nog jong voel, maar volgens M. Roelants is het jeugdgevoel een ouderdomsverschijnsel. Toch is 65 jaar een hele tijd, bedenk ik mij en tijdens mijn leven maakte ik al veel historische gebeurtenissen mee. Ik ben geboren tijdens de Hongerwinter, toen Roosevelt, Hitler en Stalin nog leefden. Bewust maakte ik later de watersnoodramp mee, maar ook de Hongaarse opstand, de Cuba crisis, de moord op Kennedy en Martin Luther King, de Praagse Lente, de samenvoeging van Heeswijk en Dinther, de flower power tijd, de Vietnamese oorlog, het ijzeren gordijn en de Berlijnse muur en nog veel meer. In deze tijd waren er veertien Nederlandse premiers, dertien presidenten van de USA en zes burgemeesters van Dinther, Heeswijk-Dinther en Bernheze. Ja, 65 jaar is toch een hele tijd. Velen vragen mij of ik nu stop met werken. Nou nee, er verandert niks, want ik heb nog nooit gewerkt. Henk Habraken Tekst: Margriet Cobben Foto: Jacques Worms column Henk Vierde dichtbundel van Ad van Schijndel Verliefd op de woorden De nieuwe bundel van Ad van Schijndel bevat honderd gedichten die zijn eigen strenge selectie hebben doorstaan. Allemaal zijn ze de laatste drie jaar geschreven. Het eerste gedicht heet In verstilling samen en dit is meteen ook de titel van de bundel. ‘Het kijken naar een beeldhouwwerk, stil worden, net als dat beeld, er als het ware mee versmelten, dat is de kern van een aantal gedichten in deze bundel,’ vertelt Ad. ‘En dat vraag ik ook van mijn lezer; dat hij in mijn gedichten doordringt, niet oppervlakkig blijft. Gewoon krantenproza vind je overal, daar zit geen diepte in, dat gaat vervelen. Wat ik investeer in het schrijven, investeert een lezer in het lezen. En dat maakt poëzie zo mooi.’ Ad van Schijndel presenteert zijn nieuwe bundel 27 december om vier uur ’s middags in De Zwaan in Heeswijk. Vanaf half zes kun je een bundel laten signeren. ‘In verstilling samen’, 15 euro, is vanaf 28 december in de boekhandel verkrijgbaar. 11 | december 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=