19 | februari 2009 kwam er helemaal tot zijn recht. Hij kreeg zelfs een speciaal bloemetje van de universiteit, omdat hij de eerste was die de studie binnen vier jaar tijd wist af te ronden. Tijdens de onderzoeksperiode van zijn studie, waarbij hij onderzoek deed naar de structuur van moleculen en de opbouw daarvan, kreeg hij de smaak dusdanig te pakken dat hij besloot zich aan een promotieonderzoek te wagen. Een gouden greep, want deze studie wist hij cum laude af te ronden. En nog mooier: de opmerkelijke onderzoeksresultaten van de kersverse chemiedoctor leverden twee publicaties op in het gezaghebbende wetenschappelijke tijdschrift Science, waarmee zijn naam internationaal gevestigd was. Hoogleraar in Twente Het buitenlandse avontuur lonkte en hij vertrok naar de VS. “Tussen 2001 en 2002 werkte ik in San Jose bij San Francisco op de onderzoeksafdeling van computerbedrijf IBM, waar ik onderzoek deed naar chips. De kunst is uiteraard deze kleine onderdelen nog kleiner en sneller te maken. De koperen geleiders in chips mogen elkaar echter niet beïnvloeden. Met sillicaten, luchtige vormen van zand, maakten wij isolatiemateriaal tussen die geleiders.” Samen met zijn gezin twijfelde hij even of hij voorgoed in de VS zou blijven, maar het werd toch een wederkeer naar Nederland. Op vertrouwd nest, de Nijmeegse universiteit, kon hij weer aan de slag. Daar maakte Cornelissen wederom furore want in 2007 kende de Europese wetenschapsorganisatie ESF de Nederlandse chemische onderzoeker de European Young Investigators (EURYI) Award toe voor zijn onderzoek ´Virusbollen als nanoreactorvaten´, een studie over de werking van cellen. Een onderzoek dat nieuwe inzichten over medicijnen kan geven. Aan de prijs was een subsidie van 1,2 miljoen euro verbonden waarmee Cornelissen met een onderzoeksgroep verder kan werken aan zijn onderzoek. Een en ander heeft geresulteerd in zijn recente benoeming tot hoogleraar Biomolecular Nanotechnology aan de faculteit Technische Natuurwetenschappen in Twente. Trouw aan HaDee Sinds 2003 woont hij met zijn gezin in Heeswijk-Dinther. Ondanks de lange afstand naar Enschede blijft hij het dorp, waar hij zich thuis voelt, trouw. “Heeswijk-Dinther schijnt op een of andere manier gepromoveerde chemici aan te trekken. Ik ken er minstens vier die hier wonen”, lacht hij. Hoe zijn toekomst eruit ziet? “Daar ben ik niet zo mee bezig. Maar ik ben wel ambitieus”, geeft hij toe. De ultieme prijs is uiteraard de Nobelprijs… Jeroen Cornelissen grinnikt: “Die is maar voor een enkeling weggelegd”, beseft hij. Feiten en CV van Jeroen Cornelissen - Jeroen Cornelissen studeerde scheikun de aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In 2001 p romoveerde hij cum laude op zijn onderzoek naar zo geheten chirale macromoleculaire systemen. - Na een verblijf van ruim een jaar aa n het IBM Almaden Research Center in de Verenigde Staten was hij vanaf 2002 verbonden aan het Institut e for Molecules and Materials van de Radboud Univer siteit in Nijmegen waar hij onder meer als assistent professor werkte. Zijn onderzoek is onder andere be loond met een Veni-beurs, een Vidi-beurs, de Beijerin ck Premie voor Virologie en een prestigieuze European Young Investigators Award. - Cornelissen is per 1 februari 2009 ben oemd tot hoogleraar Biomolecular Nanotechnology a an de faculteit Technische Natuurwetenschappen in Twente. Het gaat om een zogeheten 3TU leerstoel binnen het onderzoe- kinstituut MESA+. 3TU is een samenwerkingsverband tussen de TU Delft, TU Eindhoven en de Universiteit Twente. - De nieuwe leerstoel van Cornelissen s pitst zich toe op de analyse, herkenning, manipulatie e n reparatie van biologische materialen, zoals DNA, eiwitte n en cellen. - Deze inzichten zijn onder meer van be lang voor nieuwe medicijnen, door een beter begrip van h et mechanisme waarmee medicijnen ingrijpen op cellen. (Bron: Universiteit Twente) Eiwit onder microscoop en model
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=