25 | februari 2009 Vergeefse moeite Tijd is geld, de tijd vliegt, ‘oewen tet gon zitte verdoen’, op uur en tijd, geen tijd! Alles verbinden we met tijd. Het is een relatief begrip. Wetenschappers, filosofen en andere wijshappers over de gehele wereld en van alle tijden hebben zich hun hoofd er over gebogen. Maar niet in Suriname. Voor de bootsmannen op Leonsberg (een dorp verderop) bestaat het overgrote deel van de werkdag uit wachten. Daar zijn ze meester in. Bij het busvervoer een tijd- schema? Ik denk het niet. Het Neder- landse vervoersbedrijf Connexion is op verzoek van de overheid een poging aan het wagen. Vergeefse tijd en moeite, vrees ik. Een huis bouwen in een jaar? Dat kan ook in drie of vier jaar. Of langer. No spang, tamara. Een bruiloft duurt minstens drie dagen. Iedereen moet in de gelegenheid worden gesteld om te komen. Tijd is in Suriname als de vruchten en de mooie vrouwen. Er is overvloed. Pinaren Het is natuurlijk niet allemaal koek en ei in Suriname. Nie allemol zo mooi es Heeroom prikt. Als toerist (al beschouw ik mezelf niet meer als zodanig) ben je snel geneigd het leven hier te romantiseren. Maar er zijn ook mensen die het zwaar hebben. Mensen die ‘pinaren’. Er zijn kinderen die zonder eten naar school gaan. Ziektewet bestaat niet. Mindervaliden zijn op familie aangewezen. Er is wel gehandicaptenzorg, maar een druppel op een gloeiende plaat. En voor een groot deel afhankelijk van particuliere giften. Ik heb op tv een item gezien over een zwaar gehandicapt kind met alleenstaande moeder. Hardverscheurend! AOV (Algemene Ouderdoms Voorziening) is omgerekend 55 euro per maand. Er is moed voor nodig om als oudere medemens te gaan bedelen. Deze moedige mensen zijn er wel. Ze laten hun trots varen voor hun dagelijkse kost. Fietsverhuur ’t Brabants Kwartiereke” Deze is verhuisd naar Leonsberg. Bij Warung (eethuisje) Lissa Sher heb ik een geweldige plek gekregen. Op een pleintje aan de Sur inamer i v ier. De warung is van Marlon en Shirley en dochter Melissa helpt waar het kan. Hardwerkende (want die zijn er hier zeker ook) lieve mensen. Het pleintje bestaat uit een winkeltje en drie warungs. Stamgasten bij het winkeltje zijn oom Tom en oom Bert. Rustig hun ‘djogo’(literfles Parbo-bier) drinkend bespreken ze kleine en grote zaken. Er is een aanlegsteiger voor bootjes die overgaan naar Nieuw Amsterdam, een toeristische trekpleister. Er is veel bedrijvigheid van handelaartjes die vanuit het district (provincie) Commewijne de Surinamerivier oversteken. Ik ben zelf naar Commewijne gegaan en heb er een fietsroute gemaakt. En er is een bushalte, mensen komen en gaan. En nou is dees Heziks boereke ok nog mar is unne keer op dun tilleviesie gewist. Samen met Kasi, de man die de breng- en haalservice voor me verzorgt. Garuda tv heet het station. En het programma ‘Beroep en Samenleving’. Een half uur gratis reclame voor “’t Brabants Kwartiereke”. Ge haggut moete zien! Eggewijs! Onzen hoofdredacteur (Annemieke van der Aa is hier nu op vakantie) is ook nog in beeld geweest. Ze moest spelen alsof ze een fiets kwam huren. Topamusement! Kantlijn is er niks bij! Mede door deze televisieuitzending ziet het er zelfs naar uit (we blijven voorzichtig) dat de fietsverhuur een sukses gaat worden. En eigenlijk is het dat al. Alleen al door het plezier dat het me tot nu toe gebracht heeft. Het blijft leuk. Ik moet fietsen bij gaan kopen. “Ik ben los”, zeggen ze op de mert. En nou gok unne groote loempia bestelle be Shirley. En un porsie sate. En unne groote ‘soft’ (cola). Het leven is zo slecht nog niet in Suriname, althans voor deze ‘Bakra’. Tijd is niet van belang en ook in Suriname ‘ist nie allemol zomooi es Heeroomprikt’ Groeten van onze missionaris Rene overzee. No spang, tamara. Tang boeng! Mi sjie joe baka. HaDeejers over de grens Suriname Rene van der Pas woont een half jaar in Suriname, in Clevia, een dorpje onder de rook van Paramaribo. bij de fam. Djojomoenawi staan de fietsen Opname voor Garuda tv
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=