Uit een lijstje met wel 100 namen is uiteindelijk gekozen voor Halte 5 (Halte staat voor “je moet voor ons stoppen en 5 is het huisnummer”) en in korte tijd is de naam al een begrip geworden in HaDee. Dit is zeker te danken aan de kenmerkende gezellige en ongedwongen sfeer waarin iedereen, van jong tot oud, zich thuis voelt. Ook op de menukaart staat voor ieder wat wils. Je kunt naast het gangbare snackbarrepertoire ook een keuze maken uit een van de heerlijke dagverse en zelfgemaakte soepen, luxe broodjes, pastagerechten en salades. Specialiteit is volgens Monique Verkuijlen de kippentroep. Ze hebben geprobeerd hier een nieuwe naam voor te verzinnen maar die dekte de lading niet. Het is dus gewoon kippentroep gebleven, een pikant kipgerecht naar oud recept van Monique’s oma. Daarnaast zijn ook de door Tonnie zelfgemaakte soepen erg speciaal (en lekker!). Mensen weten steeds vaker de weg naar Halte 5 te vinden, vooral op de vrijdagmorgen tijdens de weekmarkt zit de lunchroom gezellig vol. Ook aan de allerkleinsten is gedacht, voor hen is er een speciale speelhoek zodat een bezoek aan Halte 5 ook voor hen een echt uitje is. Nieuwsgierig geworden? Loop eens binnen of neem een kijkje op de website (www.halte-5.nl) waar je ook informatie vindt over openingstijden en de menukaart. Zakelijk Bekeken Sinds 17 augustus is HaDee een lunchroom / snackbar rijker, Halte 5, en of je nu komt voor een kopje koffie, een verse salade, een luxe broodje of een patatje, iedereen is van harte welkom. Veertig jaar geleden, de ultieme samensmelting van Dinther met Heeswijk. Ik was 10 jaar en woonde toen in Dinther heel ver achteraf. En Heeswijk... dat leek voor ons buitenland. We kregen al een vakantiegevoel als we een bezoekje aan het kasteel brachten. Net voor de grens van Heeswijk nog een laatste keer de weg vragen richting kasteel, want Heeswijks, een vreemde taal, kon je misschien niet verstaan! Terugdenkend aan die tijd, herinner ik me dat het eens zo hard gevroren had, dat je over de weg kon schaatsen! Spiegelglad zodat je niet kon fietsen en je moest toch op school zien te komen. Mijn vader zei toen altijd: “Het heeft gevroren bij van Dooren en het is winter in Dinther.” Als mijn vader dát zei, dan had het zó hard gevroren dat je voeten aan de dekens vastgevroren raakten! Ik ging zoeken bij ons op zolder en jawel, daar lagen de schaatsen. Nou ja, het was meer oud ijzer, onderschroevers noemden ze die, en die moeten dan weer onder schoenen met dikke zolen. Helaas waren die schoenen weer véél te groot. Het zwikte alle kanten op. Met 4 sokken over elkaar en tig hondenriemen erom lukte het. Ik kon hiermee gemakkelijk een wereldrecord langzaam schaatsen verbeteren! Nou moet je die onderschroevers aandraaien met een sleuteltje. En dat sleuteltje was door jarenlang gebruik door mijn broers helemaal dol! Echt vast aandraaien lukte niet. Daar kom je dus niet ver mee. Na 100 meter schoten ze weer los. Met een nijptang bijdraaien was de enige optie. Vol goede moed begon ik aan mijn tocht der tochten. Na 3 maal bijdraaien onderweg kraakten de zolen los en stond ik met mijn sokken op de weg. En zo s( j)okte ik weer naar huis. Gelukkig hadden we nog een slee, een knie erop en dan met het andere been steppen. Het was vroeger allemaal erg behelpen… Maar tegenwoordig hebben de schaatsende kids het ook moeilijk! Voor het schaatsen moeten eerst alle piercings worden losgekoppeld, want dat vriest vast, en antivries erop spuiten dat lijkt me toch ook geen oplossing… Column: Jos Dortmans Onderschroevers en piercings Tekst: Anita Jaobs Foto’s: Marlies Dortmans Iedereen is welkom bij halte 5 Monique en Peggy. Voor meer info www.halte-5.nl 35 | januari 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=