Waar kom je vandaan en wanneer ben je hier komen wonen? Giel: “Ik kom uit Middelrode, we woonden op De Dreef, ging in Veghel naar school en kwam vaak bij Lunenburg. Dus ik voel me niet echt import.” Karin wat meer, zij komt uit Boxtel. “Maar ik ben veel uitgegaan bij De Zwaan in Heeswijk, en daar heb ik ook veel met een motorclub rondgetourd.” Giel kwam in 2002 hier wonen, hij zocht een vrijstaand huis met wat plek er omheen, maar het had wat hem betreft ook best Schijndel of zo kunnen worden. “Op een zelfde soort plek had ik overal goeien aard kunnen hebben.”. In 2005 is Karin bij hem ingetrokken. “Ik woonde toen nog in België waar ik samen met een vriendin een café had, maar ik had al een paar jaar een relatie met Giel. Toen ik in verwachting raakte besloten we om ons kind in Nederland op te voeden.” Giel: “We waren niet getrouwd en toen ik Tjeu op het gemeentehuis aan ging geven kreeg ik van de ambtenaar te horen dat er een probleem was; er was geen moeder bekend! Dat kwam dus omdat Karin in België ingeschreven stond. Toen moest ze dus officieel bij mij komen wonen.” Bevalt het in HaDee en wat zou er nog beter kunnen? Giel: “De plek waar we wonen bevalt me prima, dicht bij het centrum en toch met heel veel vrijheid. De buurt is ook heel prettig, er wordt veel georganiseerd, alles mag maar niets moet.” Karin: “Ik ben ook heel tevreden over de lokatie, alle ruimte om ons heen. En het echte dorpse, dat bevalt me wel aan HaDee. Maar een gezellig centrum met een plein met wat winkels en café’s zoals in Boxtel, dat zou hier wel welkom zijn.” En de toekomst? Giel: Met het gezin verder samen bouwen aan ons eigen plekje, en gezond blijven. Samen met mijn broer run ik een varkensbedrijf, en misschien ga ik weer eens muziek maken. Zo hebben we elkaar ook leren kennen, ik moest met onze band spelen in het café van Karin.” “En ik zing nog steeds in de Pizza Quick Band”, vervolgt Karin, “en sinds een half jaar heb ik mijn koetsiersbewijs en rijd met mijn Friese paard enkelspan. Nu werk ik op zaterdag in de bakkerijwinkel van mijn broer in Boxtel, maar als de kinderen straks naar school gaan hoop ik mijn oude beroep van dierenartsassistente weer op te kunnen pakken.” Import over HaDee Aan de Koffiestraat nr. 2 in het buitengebied Dinther wonen Giel Wijgergangs (43) en Karin Schalkx (40) met hun zonen Tjeu (bijna 4) en Huib (2). De nieuwe schuur is bijna klaar en momenteel zijn ze druk bezig om de tuin opnieuw aan te leggen. Volgende stap is een ingrijpende verbouwing van het huis. Het leven bevalt hun dus blijkbaar goed in HaDee. Voorjaars- moeheid Volgens mij heb ik last van voorjaarsmoeheid. Lichtelijk gedeprimeerd aanschouw ik de wereld om mij heen, die bedreigd wordt door de kredietcrisis. Nu ik dit schrijf is maart nog pril en van de lente is nagenoeg niets te bespeuren. Nee, de somberheid overheerst. In HaDee beleven we, na het verdwijnen van D’n Tol de ondergang, de teloorgang van Ter Weer. Ter Weer gaat ter neer! Een trots gebouw, veel jonger dan de bewoners die daaruit zijn verdreven, verdwijnt. Ter Weer was een gebouw van architect Loek van de Veerdonk, zoon van de vroegere burgemeester van Dinther en Heeswijk en de vader van cabaretier Mark. Hoewel ik weet dat het een ziekte van de ziel is, komt door de somberheid het pessimisme naar boven. “Een pessimist is iemand die bacteriologen laat uitleggen wat een kus is,” zo schreef Hubschmid ooit. Mismoedig blader ik door de laatste HaDeejer en lees de column van Hans Manders, die “sikkeneurig” beweert achtergesteld te worden in HaDee. Na twintig jaar voelt hij zich hier nog steeds allochtoon. Dat klopt, want eens een allochtoon, altijd een allochtoon. En ja, Hans is ook dichter en hij schreef zelf in zijn bundel ‘Staalkaart’ over dichters: “Het zijn toch zulke zielige flapuiten: Ze lijden stuk voor stuk aan het bestaan. Hun zielenpijn komt ongeremd naar buiten, als lava uit een werkende vulkaan. Dus mijd poëten, dichters en kornuiten, en doe gewoon alsof ze niet bestaan!” Tenslotte, om mij op te beuren, vroeg iemand mij: ”Weet jij wie het stoute zusje is van Roodkapje? Nee? Afzuigkapje!” Nou ja… Henk Habraken Tekst: Marko Konings Foto: René Kuijs column Henk 5 | maart 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=