25 | mei 2009 Bank Na een paar weken werken in St. Petersburg werd er vanuit mijn werk gevraagd of ik een Russische bankrekening had. Deze had ik natuurlijk niet en dus werden er wat papieren voor me in orde gemaakt om mee te nemen naar de bank om aan te tonen waarom ik die rekening nodig had. Het bankpersoneel dat klanten te woord stond, bestond alleen uit vrouwen. Op het kantoortje moest ik allerlei papieren invullen en ondertekenen. Hierna werd de rekening geopend. Een half uur later kreeg ik een sms’je van een bankmedewerkster. Niet dat er iets fout was, maar omdat ze interesse in mij had (bankgeheim?). Dit is dus eens iets anders dan die paraplu of VoIP-telefoon bij het openen van een rekening. Fietsen Als echte Nederlander ben je gewend aan het gemak van een fiets. Dit vervoermiddel past alleen niet helemaal in het Russische straatbeeld. Zo kocht ik na ongeveer een maand ’n nieuwe fiets. Je wordt wel raar aangekeken, als je vertelt dat je een fiets hebt. Als je er ook nog dagelijks vijftien kilometer mee naar je werk fietst, word je helemaal voor gek verklaard. Als fietser ben je vogelvrij, want regels zijn er niet voor de fietser. De meeste fietsers zie je dan ook in weekenden of ’s avonds over de stoep tussen de voetgangers door slalommen. Dit deed ik de eerste dag ook, maar na honderd keer stoep op stoep af (weg en stoep verschillen soms 30 centimeter in hoogte) besloot ik dat de weg veel prettiger was. Het enige obstakel, behalve de auto’s, waren nu nog de verkeerslichten, waar je jezelf, als het rood is, naar voren worstelt tussen de auto’s, die niet altijd netjes in de rij staan. Intussen is mijn eerste fiets al gestolen. Deze stond in een gesloten trappenhuis van een vriend, waar ik een voetbalwedstrijd van Nederland aan het kijken was. Een tweedehands fiets is hier bijna niet te krijgen, dus het weekend erna ben ik meteen een nieuwe gaan kopen. Wat mis ik in Rusland Altijd als je in het buitenland gaat wonen, ga je iets missen of merk je dat de kwaliteit van het een of ander minder is. Het belangrijkste wat je mist, is natuurlijk familie en vrienden. Gelukkig kom ik nog regelmatig naar Nederland en komen zij wel eens naar mij. Op het gebied van eten mis ik drop, de producten van de friettent, handige Knorr-gerechten en andere snel-op-tafel-zet-gerechten waar de kruiden al inzitten. Kroketten en frikadellen neem ik soms vanuit Nederland mee en verder ga ik dan maar minimaal twee keer in de week uit eten. Daarnaast mis ik het welbekende kledingwarenhuis ‘Van Tilburg’. Kleding in Rusland is net iets anders, de service is er minder en het is er duurder. Een goede kapper is tot nu onvindbaar, dus ik ga gewoon in Nederland naar de kapper. Wat mis ik als ik in Nederland ben De vele mooie vrouwen en hun ‘typische klederdracht’. De bekrompen openingstijden van winkels. Het gemak van je hand opsteken en er een ‘taxi’ voor je stopt, die je voor een lage prijs naar je bestemming brengt. De do’s and don’ts Koop nooit een even aantal bloemen voor een Russische vrouw, tenzij het er heel veel zijn (50+). Dit is wel weer het aantal dat je gebruikt voor een begrafenis. Betaal in restaurants en andere uitgaansgelegenheden altijd voor de (Russische) vrouw. Doe je dit niet, dan is het waarschijnlijk de laatste keer dat je haar ziet. ‘Als echte Nederlander ben je gewend aan het gemak van een fiets’ Jan Willen Verhees met de fiets. Tekst: Jan-Willem Verhees (Ян-Виллем Верхейс) Jan-Willem Verhees woont al enige tijd in het noord-westen van Rusland. In de prachtige stad St. Petersburg heeft hij bijna 2 jaar geleden een baan gevonden. Vogelvrij op de fiets door de Russische straten HaDeejers over de grens Rusland Groeten van Jan-Willem Verhees In de rubriek “HaDeejers over de grens’ krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons delen of ken je iemand die we kunnen benaderen? Stuur dan een berichtje naar: redactie@hadeejer.eu Jan-Willem Verhees vanuit Sint Petersburg
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=