Elk jaar is er op 2de paasdag een vlooienmarkt in de Raadhuisstraat. De organisatie is in de zwoegende handen van de oudste carnavalsvereniging van Dinther én Heeswijk: De Durdreiers. De opbrengst van deze vlooienmarkt moet de zichtbare bodem van de kas enigzins bedekken. Als lid van deze grijzende club heb ik twee loodzware taken. Wanneer de kippen de eieren nog aan het baren zijn, moet ik de kraamzeilen en klemmen tegen borg uitlenen. Deze straffe maatregelen zijn nodig omdat in het verleden sommige marktlieden dachten dat deze spullen gratis waren. Dé centrale figuur op het plein is wel Hans Meulenbroek, onze marktmeester. Om 6.00 uur in de nog slapende ochtend staat Hans al te turen waar iedereen nou blijft, de kassa’s moeten over 3 uur al open! Zijn temperatuur loopt op. De ochtenddamp trekt dan ook van Hans af. “Brouwersstraat, nul auto’s. Servatiusstraat... yes! Een auto! Shit, draait af naar de Torenstraat”. De volgende is raak. In de hoogste versnelling loopt Hans al regelend achter de eerste auto met kraamhuurder aan. Kraamhulp, maar dan anders. Deze auto zit tot de nok toe vol met bananendozen. Tussen deze dozen zit een verlopen echtpaar verscholen, de vrouw heeft duidelijk het commando. “Eerst het zeil erop en dan de dozen, Henk!” Na deze handeling pakt Henk zwijgend de dozen uit terwijl zij hunkerend haar shaggie rolt. Stomend en rochelend geeft ze arme Henk overbodige commando’s. Zijn automatisch handelen verraden zijn jarenlange ervaring van het in- én uitpakken. Uit het niets komen illegale kopers, want om 7.00 uur zijn onze kassa’s nog niet in stelling gebracht. Eentje schreeuwt ongeduldig: “Kost dat, euroeuroeuroeuro?” Deze koper is nog niet voldoende ingeburgerd. Henk, moegebeukt door zijn slavenrol, roept verbeten, “ge zegt vier keer euro, da’s dan 4 euro, en als dè teveul is, dan laotte gè ut maar mooi liggen, mènneke.” Met een winnaarsblik smijt hij een lege doos weg. Mijn 2de taak is hamburgers en worsten bakken. Dit jaar waren de worsten te lang, volgens Jan van de slagerij. “Je moet ze eigenlijk doorsnijden en er 2 broodjes van maken,” zei Jan, maar toe maar.” Vlooienmarkt, iets voor u volgend jaar? Jos, Hans en Henk op de vlooienmarkt Tekst: Jos Dortmans 31 | mei 2009 Column: Jos Dortmans “Vaak waren mensen verbaasd als ze hier binnen kwamen en zagen hoe groot Hedi Meubelen is. Van buitenaf zag je dat niet”, zo verklaart Jeannette Heerkens de reden voor de verbouwing. Met een compleet nieuwe en grotere etalage kan niemand nu meer om Hedi Meubel heen. Daarnaast is de collectie uitgebreid, onder anderen met de nieuwe Corona-lijn, meubilair dat rechtstreeks uit Colombia komt. “Het is een strakke lijn maar toch met een rustiek karakter. Een beetje modernere look die vooral jongeren vaak mooi vinden”, aldus Jeannette, die aangeeft dat de vraag naar ruig, oud hout onverminderd groot blijft: “Oudhouten meubels in combinatie met roestvrij staal wordt steeds populairder.” Evert en Jeannette zijn vooral ook trots op de nieuwe binnentuin: “Buiten leven hoort er steeds meer bij, en dus ook de meubelen en accessoires hiervoor zijn belangrijker geworden.” Naast tuinmeubelen zijn er ook beelden en andere accessoires te koop. In een antieke kas staan vazen uit Colombia en de stoelen zijn onder anderen van Philip Stark, de ontwerper waar Hedi Meubel exclusief dealer voor is. Zakelijk Bekeken Maandenlang is er hard aan gewerkt, maar het resultaat is er dan ook naar. De verbouwing van Hedi Meubelen is een feit. De meubelspecialist met een assortiment uit alle windstreken van de wereld breidde de showroom met zo’n 800 vierkante meter uit. Daarnaast is er ruimte gekomen voor ‘buiten wonen’ met tuinmeubelen en accessoires. Tekst: Annemieke van der Aa Foto’s: Piet van Zutphen Nieuwe en uitgebreide showroom Hedi Meubelen Evert en Jeannette Voor meer info www.hedimeubelen.nl
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=