Ruilhandel Karweitjes die geklaard dienen te worden in en om het huis worden door vrienden met gesloten beurs gedaan. Bas: “We hebben een tuinman, een glazenwasser, een boekhouder en iemand voor de computer. Als tegenprestatie worden ze door Bernadette geknipt.” Wanneer hebben jullie voor het laatst samen gedanst? Bernadette: “Ik ben niet zo’n danser. Bas wel. Dat we samen gedanst hebben is toch wel een tijd terug. Bij een feest van opa en opa, nu ongeveer zes jaar geleden.” Op welk dier lijk je het meest? Bas: “Een bij. Een bezige bij, zoals ze dat zeggen. Ik ben altijd doende” Bernadette: “Een waterrat. Ik lig soms zeven dagen per week in het zwembad.” Het is crisis, wanneer is het bij jullie crisis? Bas: “Als we afzonderlijk van elkaar plannen maken om wat te gaan doen samen. Dan kan het wel eens crisis zijn.” Waar word je blij van? Bernadette: “Als de twee kinderen van mijn broer hier zijn.” Bas: “Ik hou wel van een leuke stunt zo nu en dan. In januari heb ik met een vriend met 8 graden onder nul in een tent gebivakkeerd voor in de tuin. Dan sta ik ‘s morgens op, de zon schijnt, een bakkie koffie en een vuurtje. Dan geniet ik.” Wij gaan nooit meer weg uit Dinther? Bernadette: “Ik heb altijd beweerd dat ik nooit uit Schijndel zou vertrekken. En kijk waar ik nu woon. Dat zeg ik dus nooit meer.” Bas: “Maar voorlopig zitten we hier goed. Een leuke buurt, en als hier op een mooie zomeravond de lantaarn in de tuin brandt, dan is het bal met open deuren.” Import over HaDee Gezelligheid is troef op Heilige Stokstraat 39. Bernadette van Vlaanderen (25 jaar, Schijndel) en Bas van Vessem (29, Vught) houden van mensen om zich heen. Ze wonen er sinds mei 2006. Bas is keurmeester elektrotechnische panelen (stroomkasten) bij Hagemeyer Nederland in Den Bosch. Hij is ook diskjockey en maakt de heerlijkste cocktails. Bernadette is zwemonderwijzer bij ‘De Molenhey’ te Schijndel. Daarnaast heeft ze een kapsalon aan huis, Bernadette’s Haarmode. Ze hebben dezelfde initialen, en toevallig of niet, bij hun thuis vroeger hadden ze allebei een zwarte bouvier met de naam Kai. Grootvader? Hoewel ik er al jarenlang de kop voor heb, ben ik eind april voor de eerste keer opa geworden. Velen hebben mij geadviseerd daar iets over te schrijven in deze column, maar dat ben ik niet van plan. Natuurlijk ben ik heel blij met dit nieuwe leven, vind ik haar de mooiste baby die er bestaat en ben ik zo trots als een hond met zeven…(vul zelf maar in). Maar om dit uitgebreid te vermelden in d’n HaDeejer vind ik niks en doe ik dus ook niet. Desalniettemin is zo’n klein onschuldig mensje hartveroverend. “Als ze nog klein zijn, kun je ze wel opvreten,” zei een vader van tien kinderen ooit, “en als ze groot zijn, heb je spijt dat je het niet gedaan hebt.” Verder wil ik er niks over kwijt, maar waar het woord ‘opa’ vandaan komt weet ik niet. “O, pa!” zou een kreet kunnen zijn die iemand vol bewondering slaakt als pa iets speciaals presteert. Ik ben dan nu wel opa, maar ik kan u verzekeren dat ik daartoe totaal niets heb gepresteerd. Nee, het woord ‘opa’ mag van mij zelfs afgeschaft worden. Hoewel het echt oubollig klinkt prefereer ik toch het woord ‘grootvader’. ‘Grootvader’ is een deftig woord met niveau en het heeft allure. Het straalt autoriteit uit en wat grootvader zegt is waar. ‘Grootvader’ klinkt als het opperhoofd van de familie, terwijl ‘opa’ iemand is, die als joker kan worden ingezet om op kleinkinderen te passen. Maar omdat ook deze geboorte voor mij een wonder is en de ouders mij dierbaar zijn, wil ik toch wel gewoon opa zijn. Henk Habraken column Henk Tekst: Rene van der Pas Foto: Piet van Zutphen 7 | mei 2009 Bernadette en Bas
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=