Margriet Cobben (1963) is afkomstig uit Eindhoven, maar woont al bijna dertien jaar met vriend en vier kinderen van 9 tot 14 jaar in Heeswijk in de Mgr. van Oorschotstraat. “Ik heb indertijd Nederlands gestudeerd”, vertelt Margriet, “maar het onderwijs zag ik niet zo zitten. Ik ben jarenlang communicatieadviseur geweest bij het waterschap Aa en Maas. Vier jaar geleden, bij een reorganisatie ben ik gestopt en begonnen met schrijven. Ik hou van lezen en taal, en dat was een heerlijke stap. Eerst ben ik een jaar lang met een avonturenverhaal bezig geweest. Ik heb dat opgestuurd naar Lemniscaat, maar het was uiteindelijk niet goed genoeg. Toen heb ik een cursus romanschrijven gevolgd in Eindhoven: je leert een plot opstellen, werken met perspectief en een lijn vasthouden. Bij een kinderboek moet de lezer goed weten waar je bent en wie het is. Ik schrijf nu al twee jaar proza voor kinderen. In april had ik dit boek definitief af.” Pleeggezin ‘Als honden konden bidden…’ draait om twee thema’s: vriendschap en keuzes maken. “Maar vooral om keuzes maken,” zegt de schrijfster. “Daarnaast speelt het pleeggezin een grote rol. Zelf heb ik een pleegkind in huis gehad en de hele procedure meegemaakt. Ik heb er heel veel over gelezen. Ouders blijven ouders, wat er ook is gebeurd; pleegouders worden nooit de echte ouders. Dat breng ik via de jongen Kevin naar voren. Voor het meisje Fleur (de tweede hoofdpersoon) is het groepsgedrag binnen de meisjes op school superbelangrijk. Ze kiest uiteindelijk zelf. De twee kanten waren wel steeds in haar aanwezig.” Pesten Het verhaal begint op een pannaveldje zoals er ook op de Bolderik eentje is. Dan merk je al meteen hoe Kevin door de andere jongens gepest wordt. Hij heeft het thuis niet gemakkelijk: moeder gestorven en vader drinkt meer dan goed voor hem is. Zijn rat is zijn enige vriendje. Hij komt in een pleeggezin in Nijmegen waar vooral de meiden hem laten voelen dat hij niet gewenst is. Fleur doet aanvankelijk met haar vriendinnen mee. Het boek heeft een open einde. Volgens Margriet Cobben moet dat ook. “Kinderen die het verhaal gelezen hebben, mogen zelf verder denken. Op dat moment maken Kevin en Fleur een keuze. Er is een echt conflict dat zich op dat moment oplost. Ik wil dat concreet laten zien, in een duidelijke handeling.” Spannend Margriet Cobben tikt haar verhaal rechtstreeks op de computer. “Ik zet eerst een lijn uit en volg die grotendeels al schrijvend. Ik denk terwijl ik schrijf. Vaak moeten hele fragmenten opnieuw. Bijvoorbeeld het omzetten van de verleden naar de tegenwoordige tijd. Dat heeft een heleboel consequenties. Ik ben nu supertrots dat het gelukt is!” En terecht. ‘Als honden konden bidden…’ is een spannend boek. Je leeft afwisselend mee met Kevin en Fleur. Je leest hun gedachten en allebei zitten in de knoop met zichzelf. Hun wereldje is niet vrolijk. Je hoopt als lezer steeds dat het wat beter gaat, dat ze de juiste keuzes maken. En het einde is toch anders dan je verwacht. Ook de taal loopt lekker zonder overbodige ingewikkelde toestanden. Intussen is Margriet al weer aan het schrijven. Twee boeken tegelijk, waar ze afwisselend een maand aan werkt. Het eerste is een historisch kinderboek over een arts uit de 16e eeuw, Jan Wier. Het tweede is een soort sprookjesboek, een fantasy, over een meisje dat stottert. Wie weet over een jaar. Want zoals ze zelf zegt: “Zonder verhalen zijn woorden slechts wind.” Margriet Cobben is altijd dol op kinderboeken geweest. En nu heeft ze er zelf een geschreven. In september is het uitgekomen bij Uitgeverij SWP in de serie Inzicht van Niño in Amsterdam. ‘Als honden konden bidden…’ is een thematisch kinderboek over vriendschap en keuzes maken voor kinderen vanaf tien Margriet Cobben schreef met ‘Als honden konden bidden…’ kinderboek ‘Zonder verhalen zijn woorden slechts wind’ Tekst: Ad van Schijndel Foto: Jacques Worms Het boek is te bestellen via www.ninoboeken.nl of in de boekhandel onder ISBN-nummer 978 90 8560 5676 21 | oktober 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=