satie achter met veel mensen, inclusief band met zangeres. Het lijkt me leuk om weer alleen op het podium te staan in de kleinere theaters met een paar honderd mensen, een beetje back to basic. En dan af en toe een oudejaarsconference. Dat is een andere manier van werken, maar mijn leven is ook anders geworden. Er is nogal wat veranderd tussen nu en mijn eerste show. Je wordt vader, je ouders gaan dood, de kinderen gaan het huis uit en natuurlijk word je zelf ook ouder. Misschien wil ik wel een paar maanden in Parijs gaan wonen. Dat is een normale ontwikkeling die veel mensen doormaken.” Forceren Niet dat het tot nu toe veel uitmaakte. Zijn doelstelling is dezelfde gebleven: mensen een leuke avond bezorgen. De volle zalen zijn gebleven. De opkomst van een jonge lichting cabaretiers die stond te dringen om hem uit de top 3 te stoten doorstond hij met verve. Teeuwen? Maassen? “Ze zijn goed, erg goed. Maar ik ben niet competitief ingesteld, wat anderen doen interesseert me niet zoveel. Verrassend zijn? Dat hoeft niet per se, je moet het in elk geval niet forceren. Vroeger was ik bij wijze van spreken de nieuwe vriend als ik geïntroduceerd werd, nu ben ik de oude oom. Dus is het normaal dat je anders reageert.” Dus wel die grote bek, maar minder prekerig? Youp wil het even gezegd hebben: de felheid is er nog steeds. Lachend: “Maar er kunnen weinig muurtjes meer omver worden geschopt. Dus zoek ik naar andere wegen om het doel, mensen vermaken, te bereiken. Milder? Nee, het is subtieler, meer absurd. Maar er wordt harder gelachen dan ooit.” Nonsens De Andere Youp dus. Het vraagt om enige voorbeelden die hij graag geeft aan de hand van dagelijkse voorvallen. De telefoniste van T-mobile die hij aan de lijn heeft en die na een reeks standaardvragen aan het einde van het gesprek vraagt of meneer Van ’t Hek nog vragen heeft. “Dan zeg ik ‘Ja, wat zou een vanaf zijn geboorte blinde man nou zien in zijn dromen?’. Haha, dan is het wel even stil. Of je staat te praten met iemand die totale nonsens verkoopt, dan zeg ik halverwege zo’n betoog ‘Ik ga even op het terras zitten’, dat zou ik tien jaar geleden niet doen. De scène waarin een man met zijn vriendin naar een feestje gaat en vooraf zegt ze ‘Je moet daar of daar niet over beginnen’, en daar vervolgens uitgebreid een gesprek over aangaan.Waarom niet? Er is zo’n rare vorm van openheid. Iedereen herkent dit soort situaties.” In zijn nieuwe show zie je het volgens Youp terug. Een man maakt zijn leven mooier in zijn dromen. De cabaretier vertelt het verhaal van die man, Eric, die hem na een voorstelling opwacht. De man vertelt over zijn leven en de surpriseparty, die te zijner ere werd gegeven en waarvan hij halverwege de avond weggevlucht is. Aangetrokken door een lichtje liep hij regelrecht het bos in en belandde bij een huisje dat zo uit een sprookje leek te zijn geplukt. In dat huisje woont een mooie jonge vrouw, die hem alles biedt wat hij thuis ontbeert. Samen met zangeres Lotte Horlings en zijn drie muzikanten gaat hij op vrolijke en opvallend luchtige wijze door het leven van deze zacht zeurende man, die model staat voor een groot deel van het Nederlandse volk. Voeding Inspiratie. Niet zo raar toch dat het woord valt tijdens een gesprek met een cabaretier? Youp haalt het uit het alledaagse. En dankzij een enorme bagage die hij van jongsaf aan mee kreeg. “Ik was de zevende in een gezin van acht kinderen. Aan tafel kwamen alle onderwerpen aan bod: sport, politiek, noem maar op. Er werden thuis vijf kranten gelezen, dat vormt je. Ik observeer, luister. Ik ben onlangs met mijn zoon zestien dagen in Zuid-Afrika bij het WK geweest. Daar ontmoet je ook mensen waar je niets mee hebt, de bobo’s, maar ze voeden mij. Die voeding haal ik overal vandaan.” “Ik besef dat het werk dat ik doe geen werk is. Ik spéél. Het enige waar ik me druk om hoef te maken zijn de deadlines. Dat is een fijn leven. Maar je moet het zelf doen. Je creëert een droom. Voorbeeldje: vroeger had ik een loze deur in mijn huis en dan vertelde ik mijn kinderen dat ik ’s avonds laat de sleutel pakte, de deur opende en in ondergronds Amsterdam van alles meemaakte. Leven in een droom is het leukste dat er is. Of de werkelijkheid dan niet hard is? Nee, zolang je iets hebt om te dromen is het goed. Mensen die al hun dromen waarmaken zijn volgens mij doodongelukkig.” De Blackberry verstoort het gesprek. Helaas. De volgende afspraak wacht. Weer is hij te laat. Hij wil nog even kwijt dat hij het leuk vindt weer in De Kersouwe te komen. “Dat geldt voor de hele crew, ze kijken ernaar uit, de technici die de avond vantevoren alles uitlichten, de toneelzolder met alle kostuums, prachtig, de vele vrijwilligers.. Het publiek is ook anders, mensen komen vaak in grote groepen, iedereen kent elkaar en dan de sfeer hè.. die is erg bijzonder. De eerste keer dat ik er optrad had ik meteen een ‘wow-gevoel’ en dat is niet meer verdwenen. Er is een goede romantiek in De Kersouwe, niet zo vreemd dat mensen er graag optreden of zijn.” ‘Er is een goede romantiek in De Kersouwe, niet zo vreemd dat mensen er graag optreden of zijn’ 19 | juli 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=