Wat me in het begin vreselijk veel tijd heeft gekost is het doen van de dagelijkse boodschappen. Bij aankomst in Japan ben je namelijk plotseling analfabeet! Het is vreemd als je niets meer kan lezen. Is dit een pak suiker of misschien zout, of gevaarlijker: een pak soda??? De Japanners zijn erg vriendelijk en behulpzaam, dus zelfs als de winkelbediende nauwelijks Engels spreekt, komen we er meestal wel uit. Maar ik heb me ook een aantal keer vergist. Het lekker uitziende nieuwjaarstaartje bleek een soort van kaarsvet en het witbrood bleek gevuld met rode bonen pasta. Volkorenbrood Cijfers worden over het algemeen hetzelfde geschreven als in het Nederlands. Dus als ik op de achterkant van een pak spaghetti kijk, kan ik meestal wel ontcijferen hoe lang ik deze moet koken. Er zijn ook Japanse karakters voor de cijfers, die zie je vaak in restaurants. In het begin was het dus wel spannend hoe hoog de rekening zou zijn, nadat we uit eten waren geweest. Uit eten gaan en eten afhalen is hier goedkoop en ontzettend lekker. Ik houd van koken, maar heb desondanks nog maar weinig Japanse gerechten gemaakt. De concurrentie buiten de deur is simpelweg te lekker en te gemakkelijk. En je kan niet alleen lekker Japans eten zoals de welbekende sushi. Ook pizza, Chinees, Japanse pannenkoek of gebak, het is echt allemaal even lekker. Gelukkig zijn de porties kleiner dan in Nederland, anders zouden we moddervet worden… Er is maar één ding wat we vreselijk missen: volkorenbrood. We vragen bezoek altijd om een volkorenbrood mee te nemen in de koffer. Zelfs als het geplet is tussen sokken en een vakantieboek smaakt het heerlijk. Zeewier In de Japanse supermarkt ligt natuurlijk geen kaas en boerenkool, wel heel veel vis, tofu en zeewier. Dus gaan we regelmatig naar een delicatessenzaak. Daar hebben ze veel westerse producten. We eten een beetje anders dan voorheen, maar we redden ons hier prima. Ook onze zoon eet anders dan Nederlandse babies. Toen hij acht maanden oud was, at hij zijn eerste zeewier (dat zit hier in potjes met babyvoeding) en tot mijn stomme verbazing vond hij het heerlijk. Gelukkig houdt hij ook van aardappelen, dus als we terug verhuizen hoeft hij geen honger te lijden. Er is ook een Japans gerecht dat ik niet zo kan waarderen: nato. Dat zijn rottende sojabonen. Ik heb het één keer geprobeerd, maar de draderige stinkende smurrie kon mij niet bekoren. Gestapeld parkeren Tokyo is een miljoenenstad, zelfs de grootste metropool ter wereld. Mensen wonen hier dicht op elkaar, ze zijn gewend weinig ruimte te hebben. Wij hebben een leuk huis. Voor Nederlandse begrippen gemiddeld groot, maar voor Japanse begrippen een paleisje. Het is hier niet ongewoon dat een gezin op 30 vierkante meter woont, of zelfs nog kleiner. Een huis met een voor- en achtertuin kun je hier nauwelijks vinden; de meeste mensen wonen in een appartement en auto’s worden op een ingenieuze wijze gestapeld geparkeerd. Efficiënt, maar mooi is anders. Treinduwers De meeste mensen reizen niet per auto door de stad. Hèt vervoermiddel bij uitstek is de metro of de trein. Het netwerk is zeer uitgebreid en op iedere lijn gaat er een tiental treinen per uur. Vertragingen zijn er bijna nooit. De trein is in de meeste gevallen dan ook sneller dan auto, benenwagen of fiets. Maar zelfs met de hoge frequentie is het een opgaaf om al die miljoenen mensen ’s morgens op tijd op het werk te krijgen. Op sommige trajecten zijn er treinduwers. Die mensen worden betaald om ’s morgens zo veel mogelijk mensen in de trein te duwen. Wij wonen aan een rustiger traject. Toch staan ook wij als sardientjes in een blik tijdens de ochtendspits, allesbehalve aangenaam. Japanners hebben gelukkig wel een bijzonder goede persoonlijke hygiëne. Dus onaangenaam maar niet al te zweterig! Sayonara / Houdoe ‘Anders zouden we moddervet worden’ Kinkakuji tempel in Kyoto Tekst: Esther Bongenaar Esther Bongenaar woont en werkt al bijna twee jaar in Japan, in een voor Japanse begrippen, klein paleisje. Ze vertelt over haar ervaringen met het dagelijkse leven, het Japanse eten, gestapeld parkeren en over treinduwers. Tofu en zeewier in plaats van kaas en boerenkool HaDeejers over de grens Japan Groeten van Esther Bongenaar In de rubriek ‘HaDeejers over de grens’ krijgen HaDeejers de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons delen of ken je iemand die wij kunnen benaderen? Stuur een berichtje naar: redactie@hadeejer.eu Sushi van de vismarkt 25 | juli 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=