Tja, er zijn natuurlijk wel dingen die we hebben ingeleverd. We hebben hier geen familie en missen onze Nederlandse vrienden. Het tijdverschil met Nederland is maar liefst acht uur en de vlucht van Tokyo naar Amsterdam neemt twaalf uur in beslag. Even terug voor een feestje of tragische gebeurtenis kan natuurlijk niet. Er zijn momenten dat de afstand groot voelt. Op andere momenten lijkt Nederland juist naast de deur: als we via Skype een rondleiding door ons huis geven bijvoorbeeld, of als we voor de zoveelste keer logees uit Nederland hebben. Vorig jaar is onze zoon in een Japans ziekenhuis geboren. Dat was natuurlijk reuze spannend; dat was het ook al zonder de buitenlandse factor. Het best kan je maar accepteren dat sommige dingen anders gaan dan je gewend bent en dat blijkt dan soms helemaal zo gek nog niet. Moeilijk Sinds wij hier wonen heb ik Japanse les. Dat valt niet mee. De taal is moeilijk, mijn vorderingen gaan langzaam. Japans lijkt in helemaal niets op Nederlands. En de Brabantse woorden die Japans lijken betekenen hier iets heel anders: ‘koi’ is een karper, ‘hai’ betekent ‘ja’ , maar ‘hadewa’ betekent helemaal niets. Ik moet er dus goed mijn best op doen, maar het geeft ook veel voldoening als je steeds beter begrijpt wat de mensen tegen je zeggen. Want er zijn veel mensen die proberen een praatje met me te maken; wat wil je als je met een schattig blond jongetje door de straten wandelt. Zijn blauwe ogen trekken heel wat bekijks. Zo oefen ik dagelijks mijn Japans. ‘Kawai’ betekent ‘schattig’ en ‘nan sai desu ka?’ betekent ‘hoe oud is hij?’. Fietsmandje In de stad Tokyo wonen 13 miljoen mensen; in de aangrenzende gemeenten wonen er nog eens 20 miljoen. En al die mensen zijn gewend zich naar anderen te schikken; ondanks al die mensen is de sfeer rustiger dan in Nederland. Dat komt ook omdat het hier zo ontzettend schoon en veilig is. Mensen zetten hun fiets vaak niet op slot en laten zelfs (hand)tassen achter in hun fietsmandje als ze een boodschapje doen. Verder kan ik zeggen dat Japanners in algemeenheid ontzettend vriendelijk en behulpzaam zijn. Ze houden van een goede service, comfort en strakke organisatie. In een Japans bedrijf heb je maar weinig vakantiedagen en vrije tijd; er wordt hier echt heel hard gewerkt. Al die hardwerkende mensen willen hun spaarzame vrije tijd zo goed en leuk mogelijk benutten. Lanterfanten of zelf het wiel uitvinden hoort daar wat hen betreft niet bij. Shoppen, lekker uit eten gaan en je laten verwennen wel. Het klimaat van Tokyo is heel mild; alleen de zomer is geen prettig seizoen: het is hier dan dag en nacht warm en vochtig. Gelukkig kan je erg gemakkelijk ander weer opzoeken. Op anderhalf uur treinen van Tokyo kun je ’s winters skiën, of ’s zomers een verkoelende bergwandeling maken. Vlak na aankomst in Japan werd ik gewaarschuwd voor een op hande zijnde taifun. Ik dacht dat ik de ramen moest dichtspijkeren, maar kreeg slechts het advies een paraplu mee te nemen. En inderdaad, de regen kwam met bakken omlaag, maar wel loodrecht (overigens spatte het wel tot mijn knieën weer omhoog). Een taifun klinkt zo veel erger dan een februaristorm, maar dat valt dus nogal mee. ‘Wat wil je als je met een schattig blond jongetje door de straten wandelt’ Esther Bongenaar woont en werkt al bijna twee jaar in Japan ‘Er zijn momenten dat de afstand groot voelt’ Sayonara / Houdoe Esther Bongenaar Brug in Nikko In de rubriek “HaDeejers over de grens” krijgen jongeren de gelegenheid iets te vertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons delen of ken je iemand die we kunnen benaderen? Stuur een berichtje naar: redactie@hadeejer.eu HaDeejers over de grens Japan Mijn naam is Esther Bongenaar en in de zomer van 2008 ben ik met mijn man naar Tokyo verhuisd. We zijn hier gekomen omdat we allebei een tijdelijke aanstelling bij een Nederlands bedrijf in Japan konden krijgen; wat een avontuur! Het is echt geweldig om langere tijd in een ander land te wonen. De omgeving is in eerste instantie helemaal vreemd, maar wordt steeds vertrouwder. Nu voelen we ons hier thuis; we hebben fijne buren, goede vrienden, een mooi huis en leuk werk. Wat wil een mens nog meer? Lampionnen 25 | juni 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=