gegund aan de OPG die drie maal kleiner was.” Eric Daandels zucht. Is even stil. “Jaren geleden was Gerard van Dijk (de huidige fractievoorzitter van BS, red.) lid van het CDA. Hij heeft toen naast diverse functies binnen de plaatselijke en provinciale CDA gegrepen, is uit het CDA gestapt en heeft mede Bernheze Solidair opgericht. De rancune over die enkele afwijzing is er blijkbaar nog steeds. Dat heeft zonder meer meegespeeld bij zijn beslissing om voor de verkiezingen al te trachten een coalitie te smeden zonder het CDA.” Berusting Eric Daandels wil het gezegd hebben om aan alle onduidelijkheid en insinuaties een einde te maken. De teleurstelling heeft inmiddels plaatsgemaakt voor berusting. Met de overstap naar Grave sluit hij een periode van acht jaar wethouderschap af in een gemeente waar hij zich sterk mee verbonden voelt. “Eigenlijk werd ik in 2002 wel een beetje in het diepe gegooid”, blikt hij terug. “Frans Ronnes werd burgemeester in Haaren en het CDA zag in mij zijn opvolger als wethouder. Ik stond niet meteen te springen, temeer omdat het verzoek me overviel. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe enthousiaster ik raakte. De politiek heeft me altijd geboeid, dat heb ik vooral van mijn oom Gerard meegekregen. Door hem heb ik als tiener al het CDA leren kennen. Een schitterende tijd.” Vuurdoop “Op bestuurlijk vlak had ik door de jaren heen bij de KPJ, NCB en Dumeco al de nodige ervaring opgedaan”, vervolgt Eric. Als wethouder kreeg hij meteen te maken met de invoering van 30- en 60-kilometer zones en in het kielzog daarvan de vele drempels. Jarenlang hét item op mening verjaarsfeestje, maar ook in de raadzaal. Een goede vuurdoop, noemt hij dit nu: “De reacties waren heftig. Mensen zijn niet per definitie tegen drempels, maar wel als ze voor hun voordeur komen. Persoonlijk vind ik het ook niet altijd leuk, al die drempels, maar ik verdedig wel het beleid. Achteraf zeg ik dat we het destijds verkeerd hebben ingeschat. Het aantal drempels en de hoogte van sommige. Dat pas je dan aan. Hoeveel drempels er nu in Bernheze zijn? Pff, ik heb het altijd exact geweten, nu schat ik zo’n 350. Dat is veel, maar ik weet zeker dat er levens mee gered zijn. Daar doe je het voor.” Eenmaal op zijn praatstoel merk je al snel dat je met Eric Daandels met een bevlogen bestuurder te maken hebt. Over de golfbaan (‘Daar wordt veel omheen verteld dat niet waar is’), de verkeerssituatie in HaDee (‘Het is een crime ja’) of de lege plekken in het dorp (‘Vergeet niet dat er in HaDee maximaal 25 woningen per jaar gebouwd mogen worden’). Besturen is soms moeilijk uit te leggen. “Al meer dan vijftien jaar lang roept iedereen dat er iets aan de Hoofdstraat moet gebeuren. Al meer dan vijftien wordt er achter de schermen aan gewerkt. Maar ik verzeker je dat het nog minstens vijf jaar duurt voordat er daadwerkelijk iets gebeurt. Zo werkt het nu eenmaal.” Schrijnend “Ik heb door de jaren heen wel een dikke huid gekregen. Niet alleen door de kritiek, ook door persoonlijk leed. Dat je te maken krijgt met een uithuiszetting. Of uit bed wordt gebeld bij een ongeval. Schrijnende situaties die er in hakken.” Maar wat overheerst zijn de mooie herinneringen. Heel graag had hij er nog een periode als wethouder aan vastgeplakt. “Laat ik duidelijk zijn: ik had verwacht weer vier jaar wethouder te zullen zijn in Bernheze. Wat ik gedaan heb toen dat niet zo mocht zijn? Tja, je gaat dan her en der een pijltje opgooien. Praten, contacten leggen. De provincie, het landelijke CDA. En toen werd ik geattendeerd op de functie in Grave waar men koos voor externe wethouders.” Natuurlijk was er het overleg thuis. Eric is getrouwd, heeft drie jonge kinderen van 13, 11 en 9 jaar. En wethouder ben je 24 uur per dag. Minstens vier avonden in de week op pad, bovenop het vele werk en de stapel dossiers. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, de ambities zijn er. Het streelt hem dat hij uit 17 gegadigden verkozen werd. Verhuizen wil hij niet, daar is de privé-situatie niet naar en is hij te veel verknocht aan HaDee. Het afscheid van Bernheze is er één sans rancune: “Ik ben er toch mee verbonden, maar eerlijk gezegd lag het niet in mijn lijn van verwachtingen dat ik vier jaar raadslid zou blijven. Het CDA moet overigens niet gaan azijn zeiken in de raad. Goed oppositie voeren, dat is ook een kunst. Maar zonder mij. Dat ik als boegbeeld nu vertrek? Ach, wat is een boegbeeld? Er staan wel weer anderen op. Iedereen heeft z’n houdbaarheidsdatum, ook ik.” ‘Ik heb door de jaren heen wel een dikke huid gekregen’ 19 | mei 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=